Το ότι η Ελλάδα χτυπιέται πανταχόθεν δεν αποτελεί μυστικό. Για την ακρίβεια, οι ξένοι είχαν βάλει στο μάτι την Ελλάδα πριν καν γίνει κράτος. Θα μου πεις, ούτε και τώρα υπάρχει κράτος. Ένα χαμαιτυπείο και μισό είναι, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον πράκτορα της αλλοδαπής να προσπαθεί να κάνει αυτό που συνήθως λαμβάνει χώρα σε μέρη όπως το συγκεκριμένο. Το οποίο όλοι ξέρουμε τι είναι. Εκτός κι αν μιλάμε για τσάρκα άφραγκων εφήβων που πήγαν εκεί όχι για να ρίξουν… μανίκια, αλλά απλά ένα βλέφαρο. Γνωστοί και ως «τζαστλούκιδες», όρος που χρησιμοποιείται κυρίως για τουρίστες σε μαγαζιά. Όταν τους πλησιάζει ο υπάλληλος να τους εξυπηρετήσει, απαντούν «Just Looking» και καθαρίζουν. Παίρνουν απλά ιδέες για το σπίτι.
Τέλος πάντων. Το θέμα μας δεν είναι ούτε οι εφηβικές μαλ βλακείες ούτε οι τουρίστες. Το θέμα μας είναι η παράγκα της Eurovision που ποτέ δεν έχασε την ευκαιρία να μας στερήσει έναν τίτλο. Εκτός από εκείνες τις φορές που κάναμε επενδύσεις και φτιάξαμε τραγούδια για να νικάμε ακόμη και την παράγκα.
Κάποια στιγμή, όταν θα έρθουμε «εμείς» στα πράγματα, θα ανοίξει ο φάκελος κι εκτός από το 12άρι της Κύπρου, θα βρούμε μέσα και αλήθειες για τις πέντε μεγαλύτερες ληστείες στον πιο στημένο διαγωνισμό του πλανήτη
1991 Σοφία Βόσσου -Άνοιξη 13η με 36 βαθμούς
https://www.youtube.com/watch?v=s27fw44U7Qk
«Θα είμαστε η μεγάλη έκπληξη της Ρώμης», δήλωνε παραμονές του τελικού ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Ο οποίος ήταν στιχουργός, εν μέρει συνθέτης του κομματιού κι έκανε και το προσωπικό του σόλο με μπάσο επί σκηνής. Η 13η θέση απέδειξε μερικές φορές είναι καλύτερο να μασάς παρά να μιλάς.
Ή να σολάρεις με μπάσο, υποδυόμενος το εκκρεμές. Όχι του Φουκό, ένα άλλο από το χωριό. Δεν το ξέρεις.Γιατί μας φάγανε: Στεγνό καθάρισμα λόγω της ιδιωτικής τηλεόρασης που τότε έκανε ακόμα τα πρώτα βήματά της στην Ελλάδα. Σου λένε (οι μεγαλοιδιοκτήται) θα τους καταποντίσουμε για να πείσουμε τον συνθέτη-τραγουδιστή-μπασίστα-σολίστα πως το μέλλον του είναι στα ριάλιτιζ. Και το πέτυχαν οι αλήτες. Πέρα απ΄ τα αστεία, μιλάμε για τη μεγαλύτερη αδικία.
1993 Καίτη Γαρμπή-Ελλάδα Χώρα του Φωτός 9η με 64 βαθμούς
Δύο χρόνια μετά ήρθε το απόλυτο ξεβράκωμα. Όχι της Καιτούλας της Γαρμπή που στα καλύτερά της μοίρασε απλόχερα εγκεφαλικά (πριν καν ανακαλυφθεί ο όρος), αλλά των δολοπλόκων. Τους στείλαμε ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά. Ντυμένο σαν τα τυρκουάζ τα νερά. Να τραγουδάει ένα κομμάτι που βασίστηκε στο τετράπτυχο Γκρις-Πλάκα-Πάρθενον-Μουζάκα. Κι αυτοί βρήκαν την ευκαιρία στο (υπέροχο) πρόσωπό της να βγάλουν όλο το μίσος τους για τον Ελληνισμό. Με το που άκουσαν τον τίτλο (Ελλάδα, χώρα του φωτός) έριξαν γραμμή να μας φάει το άγριο σκοτάδι. Στοιχεία για την πλεκτάνη ανακαλύφθηκαν στα περίφημα Πρωτόκολλα των Σοφών της Γιουροβιζιόν (κατά το Σιών). Μας σκίσανε, σαν το φόρεμα της Καίτης.
2002 Μιχάλης Ρακιντζής-S.A.G.A.P.O 17ος με 27 βαθμούς
Το 2002 ο Μιχάλης Ρακιντζής ανέβηκε στη σκηνή κουβαλώντας δύο βάρη στις πλάτες του. Το ένα ήταν η 3η θέση των Αντίκ την περασμένη χρονιά που είχε ανεβάσει ψηλά τον πήχη. Το άλλο ήταν η στολή που έδειχνε κάτι μεταξύ σε Ρόμποκοπ, σφουγγαρά των αρχών του 20ού αιώνα και τον Νιλ Άρμστρονγκ όταν έκανε στο φεγγάρι ένα μικρό βήμα για τον ίδιο κι ένα τεράστιο για την ανθρωπότητα. Το γιατί πατώσαμε με την 17η θέση, πέρα από την πλάκα τώρα, παραμένει ανεξήγητο. Ίσως το περφόρμανς να θεωρήθηκε πολύ προχώ για την εποχή (ήταν άνοιξη κι αυτοί είχαν ντυθεί χειμωνιάτικα). Η ουσία είναι πως μας φάγαν τα κυκλώματα, σαν αυτά που έμοιαζαν να κινούν τον τραγουδιστή και την υπόλοιπη κομπανία που -αν θέλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας- λίγο σε σάιμποργκς έφερναν εδώ που τα λέμε. Ίσως από τότε να προσπαθούσαν να ματαιώσουν τα σχέδια για ελληνικό διαστημικό πρόγραμμα.
2003 Μαντώ-Never Let You Go, 17η με 25 βαθμούς
Αφού, λοιπόν, η αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς χρεώθηκε αποκλειστικά στο βαρύ ρουχισμό, την επόμενη ξεσαλώσαμε. Τι είχαμε στείλει το 2002; Άντρα. Τι φορούσε; Πολλά ρούχα που άφηναν τα πάντα στη φαντασία. Ωραία! Τι είναι το αντίθετο; Γυναίκα που θα άφηνε ελάχιστα. Και το όνομα αυτής Μαντώ, που σαν την συνονόματή της την Μαυρογένους, θα έφερνε την επανάσταση στον γιουροβιζιονικό ζυγό.
2006 Άννα Βίσση-Everything
Μόλις δύο χρόνια μετά την επιστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων σπίτι τους, ο Κώστας Καραμανλής κατάφερε να έρθει και η Eurovision. Άλλωστε επί ημερών του νικήσαμε σε όλα τα ευρωπαϊκά και γι’ αυτό μπήκαμε στο μάτι των ξένων που από τότε σκέφτηκαν να μας αποτελειώσουν με μνημόνια. Ουσιαστικά, εκείνο το βράδυ παίχτηκε η πρώτη πράξη του ελληνικού δράματος. Κι ας σκούζουν ορισμένοι πως αυτό έγινε με τον ΓΑΠ στο Καστελόριζο. Όχι παιδιά. Το κακό έγινε εδώ. Μας ξεφτίλισαν μέσα στο σπίτι μας. Τα είχαμε κανονίσει όλα κι ετοιμαζόμασταν για back to back κατακτήσεις, με την Άννα Βίσση να κάνει τα πάντα. Χτυπιόταν, κυλιόταν στα πατώματα, έκανε λαρυγγισμούς, θεατρινισμούς και πολλά άλλα. Μόνο αλόα δεν διαφήμισε, αλλά αυτό το δοκίμασε αργότερα.
Ένιγουεϊ, που λένε και οι παραγκάρχες. Εμείς ήμασταν έτοιμοι να σηκώσουμε τον τίτλο και όπως συμβαίνει σε κάθε τριτοκοσμική ευρωπαϊκή χώρα, στείλαμε ολάκερο υπουργό να κάνει την απονομή, με την ελπίδα πως αν δεν κέρδιζε η Αννούλα, θα ήταν τουλάχιστον κάποιο νεαρό ζουμπουρλούδικο κοριτσάκι (Όχι ότι η Βίσση μεγάλωσε, προς Θεου). Τελικά, θυμάστε τι έγινε. Κέρδισαν αυτά τα τέρατα, οι Lordie και… μην τον είδατε τον Ρουσόπουλο. Μεγαλύτερο χτύπημα εναντίον δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης δεν έχει υπάρξει ποτέ.