Όταν το 1981 η Μπέθυ Αργυράκη αναρωτιόταν «τι καλοκαίρι ήταν και αυτό», στο τραγούδι Κορμί και αλάτι, ούτε είχε φανταστεί πόσο εκτός πραγματικότητας ήταν. Τριανταπέντε χρόνια μετά και με 9 μόλις μέρες μέσα στο επίσημο καλοκαίρι ήδή έχουμε ξεκινήσει ναπαραμιλάμε αυτήν την φράση. «Τι καλοκαίρι είναι αυτό;». Είναι όμως καλοκαίρι; Έχει τα χαρακτηριστικά του μεσογειακού καλοκαιριού που όλοι γνωρίζουμε; Αυτό που ζούμε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες μήπως είναι μόνο η αρχή; Μήπως δεν έχουμε ζήσει ακόμα τα χειρότερα; Λέτε να έχουμε πάρει μόνο μια μικρή γεύση από το πιο διπολικό, γεμάτο ανατροπές καλοκαίρι των τελευταίων πολλών ετών; Θα φτάσουμε μέχρι τον Σεπτέμβριο όλοι υγιείς; Τόσο σωματικά όσο και πνευματικά; Θα έχουμε χιτσκοκικό και γκρανκινιολικό φινάλε μια για πάντα σε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ως την εποχή ανάμεσα στην Άνοιξη και το Φθινόπωρο; Τι θα χάσουμε μία για πάντα μέσα σε αυτούς τους 3 μήνες; Και τι θα νοσταλγήσουμε;
Πολλά τα ερωτήματα και τόσες λίγες οι σίγουρες απαντήσεις. Πώς να είσαι σίγουρος εξάλλου; Εδώ ξυπνάς και χρειάζεσαι τρεις διαφορετικές ντουλάπες ρούχων για να ξεκινήσεις τη μέρα σου. Και καλοκαιρινά και ανοιξιάτικα και χειμωνιάτικα. Δεν ανεβάζουμε πλέον τα χειμωνιάτικά μας ψηλά. Δεν την ξαναπατάμε. Μέσα στην ίδια μέρα θα χρειαστεί να φορέσουμε όλα από λίγο. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Και μετά τα έβγαλε γιατί είχαν ιδρώσει και έβαλε άλλα. Και μετά έπιασε βροχή και τα ξανάλλαξε. Μετά ήρθε για δύο ώρες καύσωνας και στο καπάκι 20 λεπτά χαλάζι. Ο Μανωλιός είναι με φάρμακα.
Ό,τι καιρικά φαινόμενα ξέραμε τα ζούμε σε αυτές τις πρώτες ημέρες της πιο συνυφασμένης με το όνομα της Ελλάδας εποχής. Καύσωνας, υγρασία, συννεφιά, βροχή, χαλάζι, κρύο, αέρας, άπνοια μαζί. Σε εικοσιτετράωρα πακέτα για να τα ζήσεις την ίδια μέρα. Μοναδική εμπειρία που ούτε τα τροπικά κλίματα δεν μπορούν να συναγωνιστούν. Ο Έλληνας του 2017 ζει μέσα σε ένα τόσο μικρό διάστημα συνδυασμούς καιρικών φαινομένων που άλλοι πρέπει να ταξιδέψουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σε διαφορετικά γεωμετρικά πλάτη και μήκη για να τα γνωρίσουν. Μην είμαστε αχάριστοι, μην είμαστε πλεονέκτες και γκρινιάρηδες. Ας το ζήσουμε και ας το απολαύσουμε.
Τι σημασία έχει αν αυτό που πουλάμε, ο καταγάλανος ελλαδικός ουρανός δεν είναι πια καταγάλανος; Τι και αν ο ουρανός αυτός θυμίζει πια παλέτα χρωμάτων του αείμνηστου Μπομπ Ρος; Ένας ουρανός με μπόλικο καφέ βαν Ντάικ, πινελιές λευκού του τιτανίου, μπλε φθαλίου και πρέζες κίτρινου της ώχρας. Ένας ουρανός που κάνει την Δέσποινα Μοιραράκη να καταπίνει τη γλώσσα της αφού αυτές οι αποχρώσεις του κόκκινου δεν υπάρχουν στο λεκτικό της χρωματολόγιο. Ακόμα και αν καταφέρει να τις ονοματίσει σε πέντε λεπτά μπορεί να βρέξει, η σκόνη της Αφρικής να πέσει στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και ο ουρανός να καθαρίσει.
Για πόσο; Ποιος να ξέρει; Ούτε ο Καλιάνος τολμάει να προβλέψει, ούτε ο Αρναούτογλου να μας το δείξει στον χάρτη. Ο δε Αρνιακός μπορεί να ψάχνεται για τα τελευταία ένσημα της σύνταξης και απλά να γιολάρει με την κατάσταση. Tα συνηθίζει άλλωστε αυτό ο κύριος Τάσος. Σιγά μην μπλέκει σε αυτήν την ηλικία με ένα καλοκαίρι που έχει περίοδο, όσο σεξιστικό και να ακούγεται αυτό για μία εποχή του χρόνου.
Θα μπορούσε το καλοκαίρι του 2017 να είναι ακόμα χειρότερο;
Πλάκα κάνετε; Εννοείται. Πολύ χειρότερο θα μπορούσε να γίνει. Μπορεί αυτό που βλέπουμε να είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Να μην έχουμε ξύσει ούτε την επιφάνεια από αυτά που έρχονται. Είδαμε χιόνια; Όχι. Γιατί να μην δούμε; Είδαμε ανεμοστρόβιλους; Όχι ακόμα. Είδαμε να αλλάζει η χλωρίδα και η πανίδα του τόπου μέσα σε ένα καλοκαίρι; Πού είναι οι ακρίδες, οι βάτραχοι; Γιατί να μην περιμένουμε και τις άλλες πληγές του Φαραώ;
Γιατί να μην δούμε δράκους; Το HBO και η παραγωγή του Game of thrones που διαφήμιζαν ότι Winter is coming και ξεκινούν τη σεζόν μέσα στον Ιούλιο είναι ηλίθιοι; Κάτσε τώρα να βλέπεις τα νέα επεισόδια φορώντας κάλτσες, φανελάκι μινέρβα, βατραχοπέδιλα και κασκόλ, μαζί με αφεψήματα, για να μάθεις να αμφισβητείς τον Μάρτιν και την παρέα του.
Ο υφυπουργός Παιδείας κ. Ζουράρις ανέφερε ότι μέχρι το 2060 μπορεί να έχει πέσει κομήτης και να έχει καταστρέψει το Δ.Ν.Τ. και την Ν. Υόρκη. Γιατί να μην έρθει φέτος ο ίδιος κομήτης από τα μέρη μας; Γιατί να είμαστε τόσο αρνητικοί στις παλίρροιες και βροχή μετεωριτών; Επειδή περάσαμε αναίμακτα το 2012 που το ημερολόγιο των Μάγιας είχε ξεμείνει από πέτρα για να σκαλιστεί η συνέχεια του; Η Ευρασιατική λιθοσφαιρική πλάκα κάθε χρόνο βυθίζεται λίγα εκατοστά κάτω από την Αφρικανική. Όλοι το ξέρουν αυτό. Πού ξέρουμε ότι φέτος δε θα μετακινηθεί μερικά μέτρα; Τι πάει να πει αντιβαίνει τους κανόνες της φυσικής; Γιατί το να περπατάς με τριάντα βαθμούς στον δρόμο, χωρίς σύννεφα, να φτερνίζεσαι κλείνοντας τα μάτια σου και μέχρι να ξανανοίξεις να έχει πιάσει μπόρα είναι φυσιολογικό; Το πιθανό τσουνάμι του αιώνα θα είναι το πάρα φύσει; Δηλαδή όταν το παθαίνουν οι παροικούντες την Ιαπωνία είναι ωραίο;
Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής του;
Γιατί, σας χαλάει; Τόσο πολύ σας πειράζει που η αιώνια συμβουλή της μάνας «ζακέτα να πάρεις» έχει πλέον εφαρμογή 12 μήνες τον χρόνο; Τόσο πολύ σας πειράζει που θα έχουμε μήλα, πορτοκάλια μαζί με πεπόνια, καρπούζια και γιαρμάδες; Διατί δεν χαλαρώνετε να το απολαύσετε; Ίσως είναι η αρχή μιας νέας εποχής που δε θα λέγεται πια καλοκαίρι. Ίσως να λέγεται ολοκαίρι αφού θα περιέχει όλους τους καιρούς. Ίσως να μπορείτε εσείς να του βρείτε καλύτερο όνομα. Σημασία έχει να το καταγράψουμε ιστορικά για να μπορούμε να το εξιστορούμε στις οικογενειακές μαζώξεις σε 50 χρόνια στα εγγόνια μας.
Αφού δεν ζήσαμε Κατοχή και Χούντα ας έχουμε το πρώτο ολοκαίρι του 2017 να ενώνει τη γενιά μας μπροστά στα γεμάτα ερωτήσεις για το παρελθόν εγγόνια μας. Να μην ξεχάσουμε ποτέ την εποχή που ξυπνούσαμε όλοι με πονοκεφάλους, τα ρούχα μας κολλούσαν από την υγρασία, ο λαιμός μας ήταν ξηρός, έξω έβρεχε με ήλιο και με ζέστη και στο ένα χέρι κρατούσαμε το ice tea και στο άλλο το ζεστό τσάι.