Είσαι για χρόνια ερωτευμένος με μια κοπέλα. Είστε μαζί αυτά τα χρόνια. Κάπως τα φέρνει η ζωή και σας τελειώνει η σχέση. Και ο έρωτας. Μένει μια αγάπη, αλλά τι να την κάνεις μόνη της κι αυτή; Οπότε το λήγετε και παίρνετε ο καθείς το δρόμο του. Έλα όμως που τόσα χρόνια μαζί έχετε ίδια στέκια, μένετε κοντά και έχετε και ίδιους κύκλους…Αυτό σημαίνει ότι μέχρι να σου φύγει εντελώς ο πόνος, ρισκάρεις να την/τον πετύχεις σε κανένα ραντεβού και να σου φύγει ο εαυτός. Ποια είναι η λύση; Η λύση είναι να τα παρατήσεις όλα και να πας να γίνεις ερημίτης, στο βράχο Katshki στη Γεωργία.
Στην επαρχία Ιμερέτι της Γεωργίας, που βρίσκεται στις ανατολικές όχθες του ποταμού Κασούρα, επιβιώνει μέχρι σήμερα ένα μοναστήρι από τις εποχές της Τουρκοκρατίας, ου μην και των Σταυροφοριών. Ο βράχος Katshki φιλοξενεί ένα αιωνόβιο μοναστήρι στην κορυφή του και για να βρεθείς εκεί πρέπει να ανέβεις μια σκάλα 40 μέτρων. Όταν λέμε σκάλα, δεν εννοούμε αυτές τις απλές με τα σκαλοπάτια. Αλλά τις ξύλινες, τις αυτοσχέδιες που ψιλοαιωρούνται στο κενό.
Ο Μαξίμ Καβταράτζε είναι ένας 63χρονος μοναχός που ζει πάνω στον βράχο τα τελευταία 24 χρόνια. Η απόφαση του να πάει να απομονωθεί, ήρθε μετά από μια ζωή ταλαιπωρημένη που περιελάμβανε μπόλικη φυλακή. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά τον έφεραν σε μια κατάσταση που έπρεπε να την αλλάξει.
Ακολουθώντας μια μακροχρόνια παράδοση που υπάρχει στην περιοχή για τους άντρες, ο Μαξίμ ανέβηκε τη σκάλα και μέτρησε τη ζωή του στο ύψος των 40 μέτρων. Δίχως συναλλαγές με άλλους ανθρώπους, δίχως πολλές συνομιλίες, δίχως συναναστροφές. Ο τρόπος του για να επιβιώσει είναι να δέχεται τις προμήθειες που του ανεβάζουν με σχοινί διάφοροι πιστοί καθημερινά, ενώ η κοινωνικοποίηση του καλύπτεται από τις 2 φορές την εβδομάδα που κατεβαίνει τη σκάλα. Μια κατάβαση που διαρκεί 20 λεπτά. Μια ανάβαση που διαρκεί λίγο παραπάνω καθότι πιο δύσκολη και καθότι ο Μαξίμ είναι πλέον σε αυτή την ηλικία.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του στον βράχο Katshki, ο Μαξίμ κοιμόταν μέσα σε ψυγείο για να κρατάει το σώμα του ζεστό από το εξωτερικό κρύο, όπως περιέγραψε σε μια συνέντευξη του στην Daily Mail το 2013. Αυτό που χρειάζεται να αναφερθεί είναι ότι ο προηγούμενος ένοικος του βράχου έζησε εκεί ως τις αρχές του 1940. Κάπου στο 1944 τον ανέβηκαν για πρώτη φορά άλλοι άνθρωποι – μέχρι τότε ήταν εγκαταλειμμένος – και βρήκαν τον σκελετωμένο ένοικο.
