Όσο υπήρχε, είτε ως ιδιοκτησία του Αριστοτέλη Ωνάση είτε ως κρατικός αερομεταφορέας, η Ολυμπιακή Αεροπορία είχε τη φήμη μιας από τις πλέον αξιόπιστες εταιρείες. Καθόλου άδικα, αφού τα ατυχήματα σε δικά της αεροσκάφη ήταν σπάνια. Στις λίγες ομολογουμένως περιπτώσεις που συνέβη κάτι άσχημο σε κάποια πτήση της, πάντως, δεν υπήρξαν επιζώντες. Με εξαίρεση το δυστύχημα τον Οκτώβρη του 1972 όταν και 16 άνθρωποι κατάφεραν να επιβιώσουν. Κάτι που από μόνο του αποτελεί είδηση, που γίνεται ακόμη σημαντικότερη, αν αναλογιστεί κανείς πως κάποιοι από αυτούς κολύμπησαν μέχρι την ακτή κι ενημέρωσαν για την τραγωδία.
Μοιάζει με σενάριο, αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματικότητα. Το ημερολόγιο έγραφε Σάββατο 21 Οκτωβρίου 1972 και το αεροσκάφος τύπου NAMC YS-11A της Ο.Α απογειώθηκε από το αεροδρόμιο «Ιωάννης Καποδίστριας» της Κέρκυρας για Αθήνα. Σε απόσταση αναπνοής (μόλις 5 χλμ) από τον τελικό προορισμό του κατέπεσε στη θαλάσσια περιοχή της Βούλας και το αμέσως επόμενο διάστημα βγήκαν στην επιφάνεια λεπτομέρειες που δίνουν στην υπόθεση μοναδικές διαστάσεις.
Ενημέρωσαν οι επιζήσαντες!
Σίγουρα αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως ένας από εκείνους που επέζησαν της πτώσης ενημέρωσε για την τύχη του αεροπλάνου. Έχοντας ζήσει τη φρίκη της σύγκρουσης, διατήρησε την ψυχραιμία του στο νερό. Ήταν ο ζωγράφος Ν. Στεφάνου, που έβγαλε τα ρούχα του και κατάφερε να κολυμπήσει μέχρι την ακτή. Στη συνέχεια περπάτησε μέχρι το ΠΙΚΠΑ και φορώντας μόνο το εσώρουχό του ειδοποίησε της έκπληκτες νοσοκόμες για την τύχη της μοιραίας πτήσης.
Το ίδιο συνέβη και με άλλους που επιβίωσαν. Συνολικά 16 άτομα από τους 53 επιβαίνοντες (49 επιβάτες και 4 μέλη πληρώματος). Οι υπόλοιποι βρήκαν τραγικό θάνατο. Όπως αποδείχθηκε, δυστυχώς εκτός από άδικος, ήταν αργός και βασανιστικός.
Κανείς δεν σκοτώθηκε από την πτώση
Στο σημείο βρέθηκαν τα σωστικά συνεργεία που περισυνέλεξαν τους διασωθέντες. Σχεδόν όλοι είχαν ήδη καταφέρει να φτάσουν μέχρι τη στεριά. Δυστυχώς 37 εξ αυτών άφησαν την τελευταία τους πνοή, με την ιατροδικαστική έκθεση να φέρνει στο φως μια ανατριχιαστική αλήθεια. Όταν έπεσε το αεροπλάνο στα παγωμένα νερά όλοι ήταν ζωντανοί. Στους πνεύμονές τους βρέθηκε υγρό, στοιχείο που αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα πως πέθαναν από πνιγμό, μετά την πτώση του αεροπλάνου. Αγνοείτο μόνο ένα νήπιο που προφανώς παρασύρθηκε από τα κύματα. Το τελευταίο πτώμα βρέθηκε δεμένο στη θέση του όταν ανασύρθηκε η άκατος του αεροσκάφους
Όπως προέκυψε, η πρόσκρουση δημιούργησε ρήγμα στο αεροσκάφος, το οποίο δεν έπεσε με τη «μύτη» σε κάποια ανεξέλεγκτη πτώση. Ένα μείγμα από θάλασσα και καύσιμα γέμισε τους θαλάμους κι άρχισε να βυθίζεται με το ρύγχος, παρασύροντας στον υγρό τάφο όσους δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν.
Να βρίσκεσαι σε διαρκή επαφή. Είναι επικίνδυνα… ΟΚ;
Αυτή ήταν η τελευταία «εντολή» του πύργου ελέγχου προς τους κυβερνήτες. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες είχαν υποχρεώσει σε μια μικρή αλλαγή του σχεδίου πτήσης, αλλά δεν είχε προκύψει κάποιο στοιχείο που να υποδήλωνε το τι θα ακολουθούσε. Όταν δεν έλαβε απάντηση, ο ελεγκτής επανήλθε αλλά ο ασύρματος ήταν «νεκρός».
Λίγο αργότερα ο νεαρός –τότε- δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης Τέρενς Κουΐκ μετέδιδε την τραγική είδηση και αρκετοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν στην παραλιακή πιστεύοντας ότι θα δουν το αεροσκάφος, το οποίο όμως είχε ήδη βυθιστεί.
Ήρωες ή υπεύθυνοι για την τραγωδία;
Η επιτροπή εμπειρογνωμόνων στο πόρισμά της αναφέρει ως πιθανή αιτία του δυστυχήματος την απόπειρα καθόδου του αεροπλάνου κάτω από τα προβλεπόμενα όρια του κατασκευαστή. Το σύστημα προσγείωσης είχε κατέβει, γεγονός που ενισχύει την άποψη πως ο κυβερνήτης δεν δοκίμασε να κάνει προσθαλάσσωση αλλά ίσως μπέρδεψε τα φώτα της παραλιακής με εκείνα του αεροδιαδρόμου. Άλλοι, πάλι, λένε ότι για να μην διαλυθεί η άκατος άμεσα και να υπάρξουν επιζώντες είχε κατορθώσει να φέρει σε οριζόντια θέση το αεροπλάνο.
Το πόρισμα, πάντως, δεν έριξε φως. Αποφάνθηκε πως δεν υπήρξε λάθος του πιλότου, ούτε κάποια μηχανική βλάβη ή λάθος ενδείξεις στα ραντάρ. Τότε, τι έφταιξε; Σύμφωνα με την επιτροπή, κανείς. Παρέμεινε ένα άλυτο μυστήριο, ενώ αργότερα ο κυβερνήτης αθωώθηκε και από το δικαστήριο αφού δεν προέκυψε κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του.
Και κάπως έτσι, χωρίς ενόχους ή υπεύθυνους –αλλά και με 37 νεκρούς, έπεσε η αυλαία μιας τραγωδίας που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη εάν το αεροπλάνο είχε προσκρούσει πέντε χιλιόμετρα πιο μακριά, σε κατοικημένη περιοχή. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των διασωθέντων περίπου στις 21:15 ο πιλότος Πάτροκλος Θωμαδάκης ενημέρωνε πως υπήρχε μια μικρή καθυστέρηση λόγω της κακοκαιρίας. 15 λεπτά αργότερα για τους περισσότερους, συμπεριλαμβανομένου και του συγκυβερνήτη Δημήτρη Βασταρδή, ερχόταν το τέλος.