Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε μεγάλη ανδρική συμφορά ξεκινάει με ένα «ρε μλκ έχω μια ιδέα…». Η δική μας συμφορά (και η ιστορία του Menshouse) ξεκίνησαν πριν περίπου ένα χρόνο με ένα τέτοιο γλυκό και αγαπησιάρικο: «Ρε μλκ έχω μια ιδέα. Δεν φτιάχνουμε ένα σάιτ;» που είπε ο υπογράφων στον Γαργαμπίκα του Menshouse.gr, Θοδωρή Κώτσικα.
32 μέρες αργότερα το Menshouse.gr ήταν στον διαδικτυακό αέρα. Τα είχαμε όλα. Ένα έτοιμο site χωρίς κείμενα, κανέναν συνεργάτη, κανένα πρόγραμμα, ούτε σάλιο και γύρω στα 18 λεπτά ελεύθερο χρόνο την ημέρα. Τι άλλο χρειάζεται ένα site για να μεγαλουργήσει;
Με τον αέρα της επιτυχίας που μας έδιναν όλα τα προηγούμενα κλείσαμε το πρώτο ραντεβού με τα δυο θύματα παιδιά που θα έμπαιναν στο Menshouse. Τον Δημήτρη και τον Βαγγέλη. Αφού τους εξηγήσαμε τα βασικά (30 θέματα την ημέρα ο καθένας, ρεπό σε 2 χρόνια, διαβεβαίωση ότι δεν θα τους ενοχλούμε 04:00-05:30 το πρωί και λεφτά όποτε έχουν, είμαστε διακριτικοί σε αυτά) τους καλωσορίσαμε στην ομάδα. Και κάπως έτσι αρχίσαμε…
Τον δεύτερο μήνα μετά την εκτόξευση του site απ’ τους 50.000 μοναδικούς επισκέπτες στους 166.000, είχαμε ήδη αρχίσει με τον Θοδωρή να προμηθευόμαστε μαύρες σακούλες για τα λεφτά με ουρά που θα έρχονταν.
Ήμασταν τόσο σίγουροι ότι θα γίνουμε πιο πλούσιοι και απ’ τον Αρτέμη Σώρρα, ώστε αποφασίσαμε να επισκεφθούμε λογιστή να δούμε πώς θα το διαχειριστούμε τόσο χρήμα. Ήταν η πρώτη μεγάλη ψυχρολουσία…
Με το που είπαμε στον λογιστή ότι σκεφτόμαστε να ανοίξουμε εταιρία γέλασε. Με το που του είπαμε ότι θέλουμε να έχουμε και εργαζόμενους με ασφάλεια, έπιασε την κοιλιά του από τα γέλια. Με το που του είπαμε ότι φιλοδοξούμε να βγάλουμε και κάνα φράγκο εμείς, φωνάξαμε το ΕΚΑΒ με τους απινιδωτές για την ανάνηψη. Παραλίγο να τον χάσουμε από ακατάσχετο νευρικό γέλιο…
Μόλις συνήλθε μας εξήγησε με ένα απλό παράδειγμα ότι τα πράγματα είναι πιο μαύρα και απ’ το ράσο του Batman. Αν την πρώτη χρονιά το κέρδος μας (όχι ο τζίρος, το κέρδος) είναι 100.000 ευρώ (μας χορηγήσει ο Τσάκας δηλαδή), αν υπολογίσουμε φόρους, εισφορές, έκτακτες εισφορές, προκαταβολή του 100% για την επόμενη χρονιά και 3-4 εισφορές ακόμα που θα ψηφίζονταν στο μεσοδιάστημα μπορεί και να μας έμεναν 2.500 ευρώ στον καθένα για τον ΕΝΦΙΑ. Το χέρι του στη φωτιά όμως δεν το έβαζε…
Και κάπως έτσι, κάναμε απότομη μεταβολή, όπως ο Ζάχος Δόγκανος όταν ήταν έτοιμος να σηκώσει τα μισά μπουζούκια…
Από το αδιέξοδο της στιγμής βγήκαμε με μια απλή σκέψη. Αποφασίσαμε από κοινού να μη βγάλουμε ποτέ 100.000 ευρώ κέρδος, για να μην μπούμε μέσα με την αξία μας, αλλά να έχουμε μια κλιμακούμενη χασούρα, ώστε να υπάρχει μια ελπίδα να πληρώσουμε κάτι λιγότερο. Άρα να έχουμε κέρδος αφού θα χάσουμε λιγότερα απ’ όσα υπολογίζαμε. Σατανικό έτσι;
Είχε πάει ήδη Δεκέμβρης και το Menshouse είχε αρχίσει να θυμίζει τον Δώνη όταν άρχιζε την κούρσα στο Άμστερνταμ (και ο Βαζέχα δεν είναι οφσάιντ άμα του τη βγάλει ο Δώνης). Εκείνες τις μέρες συναντήσαμε τον Βασίλη, έναν λίγο πιο μουρλό τύπο από μας, ο οποίος για κάποιον περίεργο λόγο (που ήδη εξετάζει ο γιατρός του), είδε προοπτική σε όλο αυτό το χάος και αποφάσισε να μας εμπιστευτεί και να μας στηρίξει.
Και κάπως έτσι, αποφασίσαμε να ενισχύσουμε και την ομάδα, και δίπλα στον Λια και τον Καραμπαλίκα να βρούμε έναν Νίκωνα να παίζει μόνος του μπροστά (για να βγούμε 2 ζευγάρια στη σούμα και να μπορούμε να παίζουμε μπιρίμπα τα βράδια). Τελικά βρήκαμε περισσότερους…
Τον Δημήτρη, που είναι ο πιο τεμπέλης και ανεπρόκοπος αρχισυντάκτης που υπάρχει στην αγορά (δεν πρόκειται να πω ότι είναι το 80% του Menshouse γιατί αν του έρθει πρόταση από αλλού και μας φύγει, δεν θα υπάρχει Menshouse μετά).
Τον Βαγγέλη, που αν υπήρχε Θεός θα έπρεπε να βγάζει όσα και ο Άκης πριν τα υποβρύχια, με το ταλέντο και τις ικανότητες που έχει. Τον τίμιο γίγαντα μας, που το μόνο που θέλει είναι να κάνει τους άλλους να γελάνε, ακόμα και αν του ζητάνε φωτοσοπιά 4:30 το βράδυ, μισή ώρα πριν τελειώσει το δικό του θέμα και 1 ώρα πριν αρχίσει τη φωτογραφία του Μήτσου.
Την Όλγα, που δεν κουράζεται ποτέ και μπορεί να ετοιμάζει θέματα ακόμα και όταν υπνοβατεί σαν τη Γιουλάκη και τον φαρμακοτρίφτη στο «Ρετιρέ».
Τον Στέργιο, ο οποίος τις δυο ώρες την ημέρα που δεν μπινελικώνει κόσμο στο FB με τη γλυκύτητα της γιαγιάς στο «Μπαμπά μην τρέχεις» γράφει κείμενα που θα τα ζήλευε και ο καλύτερος γραφιάς στην Ελλάδα.
Τον Νικόλα, στον οποίο ποτέ δεν θα πούμε πόσο καλά γράφει όταν θέλει, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να ζητήσει αύξηση.
Τον Καναβάρο, που ακόμα και αν τον βάλεις να γράφει το «Έφυγαν από κοντά μας» με καθημερινή ενημέρωση για όσους συνάντησαν τον δημιουργό τους, θα την έκανε την πιο trend στήλη του site.
Την Ελένη με τα υπέροχα αστυνομικά της, τον Δήμο που όταν ξεχνάμε να του στείλουμε θέμα, μας το θυμίζει αυτός, την Άρια που πρέπει να μας έχει φάει το μισό πακέτο ομιλίας στα κινητά και τον Άρη, ο οποίος μας σκλάβωσε με την επιθυμία του να μας βοηθήσει.
Είναι και άλλοι το Menshouse όμως. Είναι η Ντίνα, ο Παύλος, η Σοφία, η Αργυρώ, ο Άγγελος, ο Κώστας, ο Δημήτρης, η Ευγενία, η Μικαέλα, ο Ιωσήφ που ήταν μέλη της ομάδας και ελπίζουμε να είναι ξανά στο μέλλον.
Είναι ο Κωστής ο τεχνικός μας, που είναι ο Λαλιώτης του Menshouse. Ο άνθρωπος για τις δύσκολες αποστολές, που είναι πάντα εκεί, όταν χρειάζεται το κίνημα και ο σοσιαλισμός. Είναι ο Νίκος και ο Αντώνης (ξέρουν αυτοί).
Με όλους αυτούς και τον Τεό, περάσαμε μαζί έναν χρόνο. Ετοιμάσαμε παιχνίδια, κάναμε ωραία θέματα, κάναμε μπούρδες, λάθη, γκέλες, clickbait, κάψαμε πολλά απ’ όσα θέλαμε να κάνουμε γιατί δεν είχαμε κόσμο ή χρόνο, αλλά είμαστε ακόμα εδώ…
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, 1.113.309 άτομα μπήκαν Ιούλη μήνα, στο σπίτι μας, στο σπίτι του άνδρα, για να μας διαβάσουν. Και ακόμα δεν είδαν τίποτα…
Το Menshouse είναι για όλους αυτούς που διαβάσατε παραπάνω, για όλους αυτούς που το έφεραν ως εδώ, η δεύτερη, η τρίτη δουλειά τους, ή απλώς το χόμπι τους! Φαντάζεστε να γίνει η πρώτη;
Τον Σεπτέμβρη όλα αλλάζουν. Και όλα αρχίζουν απ’ την αρχή. Με τον Γιώργο Μητσικώστα, που έκανε γνωστό το Menshouse σε όλη την Ελλάδα και μας τίμησε με την εμπιστοσύνη του, να επιστρέφει ανανεωμένος…
Με νέες συνεργασίες, νέες προτάσεις, νέα παιχνίδια και πολλά ακόμη που θα μάθετε στην πορεία. Γιατί βασικά ο πραγματικός λόγος που γράφτηκε αυτό το κείμενο δεν είναι για να σας ανακοινώσουμε το νέο μας σχήμα στα μπουζούκια, ούτε για να ευλογήσουμε τα γένια μας για τα νούμερα (ναι, εντάξει, σας πείσαμε τώρα).
Η αλήθεια είναι ότι ψάχναμε μια αφορμή για να ευχαριστήσουμε τους δικούς μας μικρούς ήρωες που ένα χρόνο τώρα δίνουν και την ψυχή τους για αυτό το site. Τους δικούς μας μικρούς ήρωες, που αγάπησαν το Menshouse όσο εμείς (χαλί από Λάμψη. Σφήνα Γιάγκου: Τι εννοείς το αγάπησαν Βίρνα;)
