Για να σας προκαταβάλουμε, το κείμενο που ακολουθεί δε θα έχει θετική αύρα. Η γκρίνια και η μίρλα θα το πλημμυρίσουν. Αν θέλεις να συνεχίσεις η ευθύνη είναι όλη δική σου. Δε θα έρθεις μετά στα σχόλια να γράφεις «μα πόσο απάλευτος είναι ο συντάκτης;» ή «καλά αυτός πληρώνεται για να τα γράφει;». Αυτά έχουν απαντηθεί πολλάκις. Κανόνισε την πορεία σου, εμείς σου εξηγηθήκαμε σπαθί. Ίσως να έπρεπε και η γκρίνια να είναι στα πράγματα που θα πρέπει να απαγορευτούν.
Προς το παρόν δε θα είναι. Έχουν άλλα πράγματα προτεραιότητα. Ακόμα και αν η φράση «με έναν νόμο και ένα άρθρο» φέρνει τρόμο στο μυαλό όταν συνδέεται με υποσχέσεις, προτείνουμε να το ξεπεράσετε και να επικεντρωθείτε στην ουσία των 7 ενοχλητικών πραγμάτων που ήρθε η ώρα τους να τελειώνουν μια και καλή.
Όσο κακή και να είναι η λέξη απαγόρευση, όσο και αν την αντιπαθούμε γνωρίζοντας τι έχει προκαλέσει όταν εφαρμόστηκε φασιστικά. Με ό,τι «μαύρο», μεσαιωνικό και ακραίο και αν έχει συνδεθεί στο παρελθόν, θα αναγκαστούμε να την δανειστούμε μόνο για λίγα πραγματάκια και μετά ας ξαναγυρίσει πίσω στο ιεροεξεταστικό της παρελθόν.
Σημάνσεις για θέσεις πάρκινγκ για ΑΜΕΑ
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί τις χρειαζόμαστε Αφού υπάρχουν ακόμα συμπολίτες μας που γράφουν τις σημάνσεις για θέσεις ΑΜΕΑ στο ίδιο σημείο που γράφουν όλους τους υπόλοιπους νόμους που δεν εφαρμόζονται. Προτείνω να σβηστούν όλες οι σημάνσεις και να εφαρμοστεί κάτι πιο άμεσο, κάτι πιο αποδοτικό.
Θα παρκάρεις σε όποια θέση γουστάρεις. Όταν όμως είναι θέση για ΑΜΕΑ ειδικά φωτοκύτταρα θα ενεργοποιούν έναν ήχο που θα σε προειδοποιεί. Θα έχεις 1 λεπτό να ξεπαρκάρεις ή 10 λεπτά αν είσαι γυναίκα (ταγκάρετε το Ναι είσαι μισογύνης στα σχόλια να γίνει πάρτι). Αν δεν έχεις φύγει ως τότε θα αρχίζουν οι ποινές. Θα ενεργοποιούνται λέιζερ, θα βγαίνουν Εξολοθρευτές Τ-800 και θα σου κάνουν το αυτοκίνητο καλοκαιρινό ή ό,τι άλλο θέλετε εσείς ως τιμωρία.
Ο Louis C.K. σε μία εμφάνισή του είχε προτείνει στους ηλίθιους που κινούνται στα εμπορικά κέντρα και συμπεριφέρονται ηλίθια να αμολάμε πεινασμένα λιοντάρια. Και να αφήσουμε την Φυσική Επιλογή να κάνει τη δουλειά της.
Ακτινίδια
Δεν προσφέρουν τίποτα, είναι αντιαισθητικά, άγευστα και τρομακτικά. Από έξω μοιάζουν με πατάτα που έμεινε αξύριστη και από μέρα σαν κάτι που ήρθε από το διάστημα ή έπεσε στο βαρέλι με τα πυρηνικά απόβλητα. Δεν έχει κανένα λόγο να είναι πράσινο με μαύρα κουκούτσια. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπαίνει πάνω σε λαχταριστά ταρτάκια. Το βγάζεις, το πετάς και τρως σκέτο το ταρτάκι. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Κυκλοφόρησε μία είδηση ότι κατασχέθηκαν 80 τόνοι παράνομα εισαχθέντων ακτινιδίων. Που σημαίνει ότι τα ακτινίδια αυτά μπαίνουν στην κατηγορία των ναρκωτικών και του πλουτωνίου. Κάποιο αρρωστημένο μυαλό τα εισάγει για να σκοτώσει τη νεολαία μας.
Δεν γίνεται να τρώτε ένα πράγμα που έχει όνομα που θυμίζει ρόδες ποδηλάτου. Να καταργηθούν με έναν νόμο και ένα άρθρο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Το μουστάκι
Πρέπει να τελειώνει αυτό το αστείο και να τελειώνει με νόμο του κράτους. Δεν υπάρχει επιλογή για μουστάκι. Ποτέ δεν υπήρχε. Ή αφήνεις μούσια ή ξυρίζεσαι. Το να αφήνεις μόνο το μουστάκι είναι σα να αφήνεις μία λωρίδα τρίχες σε ξυρισμένες μασχάλες. Ποιος ανώμαλος το κάνει αυτό; Γενικά ποιος ξυρίζει μασχάλες; Και αν το κάνει γιατί να αφήνει μουστάκι σε αυτές;
Δε θα χρησιμοποιήσω χαρακτηρισμούς για τους ανθρώπους που το επιλέγουν για να κυκλοφορήσουν ανάμεσά μας. Θα πρότεινα πάντως από πάνω του αυτοκόλλητο «Μπαμπά μην τρέχεις» ή μία φλούδα αγγούρι ή μια φωτογραφία του Χίτλερ. Κάτι τέλος πάντων που να το καλύπτει. Σίγουρα θα χρειαστεί τροπολογία γι’ αυτούς που θα πάνε να κοροϊδέψουν τον νόμο. Γι’ αυτούς που θα προσπαθήσουν να βρουν ένα παραθυράκι. Αυτούς που ενώνουν μουστάκι με φαβορίτες. Μεγάλα πρόστιμα και σ’ αυτούς, για παραδειγματισμό.
Τα στερεότυπα
Αν θέλεις να δεις ένα καλό στερεότυπο διάβασε το νούμερο 1 (Σημάνσεις για ΑΜΕΑ). Εκεί θα βρεις το στερεότυπο «οι γυναίκες αργούν στο παρκάρισμα-ξεπαρκάρισμα». Με κάτι τέτοιες «σοφίες» πούς κόσμος πορεύεται στη ζωή του και πετυχαίνει να φτιάχνει φανταστικούς κόσμους, που δεν υπάρχουν παρά μόνο στο μυαλό του.
Μια μεγάλη κατηγορία στερεοτύπων προέρχεται και από τις παροιμίες. Που για κάποιο λόγο, ανεξάρτητα αν είναι αναχρονιστικές, ρατσιστικές, ξεπερασμένες, τις δεχόμαστε ως ντε φάκτο σοφίες του λαού. Δε θα βιαστώ να πω ότι πρέπει και αυτές να καταργηθούν και αυτές. Γιατί όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Ουπς.
Χάρης Ρώμας
Δεν χρειάζεται ανάπτυξη. Δυο λέξεις αρκούν. Χάρης Ρώμας. Τέσσερις συλλαβές που αν διαβαστούν στη σειρά ανοίγουν τις πύλες της τηλεοπτικής κολάσεως. Μακάρι να αρκούσε ένας νόμος και ένα άρθρο.
Το κατούρημα στη θάλασσα
Το ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να σας αφαιρεθεί μία τόσο ευχάριστη συνήθεια. Λιγοστεύουν οι μέρες των διακοπών κάθε χρόνο, λιγοστεύουν και τα μπάνια. Και αυτή η λατρεμένη σας ούρηση, μόλις το νερό καλύψει τη μέση σας γίνεται όλο και πιο αραιά. Αλλά δυστυχώς πρέπει να το καταργήσουμε. Γιατί αν το επιτρέψουμε πρέπει να αφήσουμε ελεύθερο το κατούρημα σε όλους τους δημόσιους χώρους. Και γιατί όχι και τους ιδιωτικούς. Να σου χτυπάω το κουδούνι, να μου ανοίγεις και να κατουράω φορώντας το μαγιό μου την είσοδό σου. Ναι, θα είναι υποχρεωτικό να φοράς μαγιό.
Όσο είναι φυσιολογικό το πρώτο, άλλο τόσο είναι και το δεύτερο. Άρα ξέρεις τι πρέπει να γίνει για να μην γεμίσει ούρα όλη η πλάση.
Σχόλια κάτω από βίντεο στο youtube
Στην ανθρωπότητα επιτράπηκε εδώ και μία δωδεκαετία τουλάχιστον να έχει το ελεύθερο να σχολιάζει τα πάντα. Σε κάθε βίντεο που ανέβασε κάποιος άλλος και έτυχε να δούμε. Τι εξαιρετικό θυμάστε στα δώδεκα χρόνια που διανύσαμε να βγήκε από αυτή τη διαδικασία; Εποικοδομητικοί διάλογοι; Σεβασμός στο αρχικό περιεχόμενο; Σεβασμός στον άλλον σχολιαστή; Σωστή χρήση της γλώσσας; Αυτοέλεγχο; Τίποτα από όλα αυτά.
Αν θέλεις να χάσεις την πίστη σου στην ανθρωπότητα, διάβασε τα σχόλια κάτω από ένα βίντεο στο ίντερνετ. Μεγάλη αλήθεια και θα παραμείνει όσο δεν γίνεται παροιμία ή στερεότυπο.
Μια επιφανειακή προσέγγιση θα έλεγε ότι είναι σα να δίνεις δύναμη σε κάποιον που δεν την αξίζει. Θα βγάλει από μέσα του τον χειρότερο εαυτό του. Αυτό όμως δεν εμβαθύνει στο πόσο προβληματική είναι αυτή η δύναμη στα άτομα που έχουν ήδη εκδηλώσει τον χειρότερο εαυτό τους εκτός διαδικτύου. Με το διαδίκτυο να τους προσφέρει και το όπλο της ανωνυμίας ή της νόμιμης «πλαστοπροσωπίας» με ένα ψευδώνυμο που μπορεί να μοιράζει καρκίνους και ψόφους, να δικάζει και να καταδικάζει, να μεταδίδει μίσος και και να αναβλύζει συμπλέγματα.