Ο Παύλος Στεργίου στριφογύριζε νευρικά στην καρέκλα του. Ένα ποτήρι μαύρο ρούμι συνόδευε τις σκέψεις του , που συνεχώς κατέληγαν σε αδιέξοδο. Ήταν και πάλι μπροστά σε μία δολοφονία -μυστήριο. Δύο ζευγάρια, ο Σπύρος με την Εύη και ο Χρήστος με τη Φωτεινή, πήγαν Σαββατοκύριακο στο Πήλιο, στο εξοχικό της φίλης τους Αλεξάνδρας. Συμμαθητές και κατόπιν συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και οι πέντε, γνωρίζονταν χρόνια.
Το σπίτι είχε τρία δωμάτια. Στο ένα έμειναν ο Σπύρος με την Εύη, στο άλλο ο Χρήστος με τη Φωτεινή και στο τρίτο η Αλεξάνδρα. Αυτό ήταν και το μικρότερο. Είχε μέσα ένα γραφείο σε μία γωνία, μία καρέκλα και έναν καλόγερο δίπλα, ένα κρεβάτι στη μέση του δωματίου, με το διακόπτη για το φως από πάνω, μια παλιά βιβλιοθήκη και ένα παράθυρο με θέα στον κήπο. Η ξύλινη πόρτα του δωματίου ήταν χαλασμένη και δεν έκλεινε τελείως.
Την Κυριακή στις 6 τα ξημερώματα ο Σπύρος ειδοποίησε έντρομος την Αστυνομία. Είχε βρει την Αλεξάνδρα νεκρή στο δωμάτιό της. Ήταν πεσμένη μπρούμυτα μπροστά ακριβώς από την πόρτα, ενώ όλος ο χώρος ήταν γεμάτος αίματα. Το θύμα έφερε πολλαπλές μαχαιριές στον θώρακα και την πλάτη. Στον τόπο του εγκλήματος βρέθηκε το μαχαίρι του φόνου, χωρίς να υπάρχουν δακτυλικά αποτυπώματα πάνω. Ένα κουζινομάχαιρο από ένα σετ μαχαιριών που υπήρχε στην κουζίνα του σπιτιού. Επίσης, ένα αποτύπωμα του παπουτσιού της Φωτεινής βρέθηκε στη λίμνη αίματος που κάλυπτε το θύμα. Στην τσάντα με τα πράγματα της Εύης οι αστυνομικοί ανακάλυψαν ένα ζευγάρι γάντια, στα οποία υπήρχε αίμα της Αλεξάνδρας.
Με την βοήθεια του ιατροδικαστή οι αστυνομικοί κατέληξαν σ΄ένα πρώτο συμπέρασμα για τον τρόπο της δολοφονίας. Η Αλεξάνδρα κοιμόταν. Ο δολοφόνος μπήκε στο δωμάτιο, της έκλεισε το στόμα και τη μαχαίρωσε στον θώρακα. Εκείνη προσπάθησε να αντιδράσει, κατάφερε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να πλησιάσει την πόρτα, όμως ο δράστης της έφερε άλλα δύο χτυπήματα στην πλάτη, τα οποία έκοψαν το νήμα της ζωής της. Στο σεντόνι του κρεβατιού της επίσης εντοπίστηκε σπέρμα. Η ώρα θανάτου της προσδιορίστηκε στις τέσσερις το πρωί. Ο Παύλος Στεργίου χάιδεψε την Μάγια, την παιχνιδιάρα γάτα του, και άρχισε να ενώνει τα πρώτα κομμάτια του παζλ που προέκυπταν απ΄ τις καταθέσεις των τεσσάρων. Ποιος είχε κίνητρο να την σκοτώσει εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ;
Η Αλεξάνδρα ήταν ο πρώτος έρωτας του Σπύρου, που ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει. Είχαν χωρίσει γιατί την ζήλευε υπερβολικά, βλέποντάς την πάντα κτητικά. Η Εύη ζούσε συνέχεια με το φάντασμά της. Αγαπούσε παθολογικά τον Σπύρο, ήξερε όμως ότι εκείνος ήταν ακόμα ερωτευμένος με την Αλεξάνδρα. Ο Χρήστος διατηρούσε παράλληλο δεσμό με το θύμα και ομολόγησε ότι συνευρέθησαν λίγο πριν από τον φόνο. Εκείνος απλώς έπαιζε μαζί της, όμως η Αλεξάνδρα τον αγαπούσε και τον πίεζε να χωρίσει τη Φωτεινή, απειλώντας τον ότι θα της τα πει όλα. Η Φωτεινή, η οποία έκανε σχέδια γάμου με τον Χρήστο, υποπτευόταν ότι την απατούσε, αλλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί. Ζήλευε την γοητευτική Αλεξάνδρα, αλλά δεν πέρναγε από το μυαλό της ότι συνέβαινε κάτι μ΄αυτήν και το Χρήστο. Ο Παύλος υπογράμμισε κάποια σημεία των καταθέσεων των τεσσάρων:
Εύη: «Πέσαμε όλοι για ύπνο τα μεσάνυχτα. Σηκώθηκα στις 2:10. Ο Σπύρος έλειπε. Προχώρησα προς το δωμάτιο της Αλεξάνδρας. Η πόρτα ήταν κλειστή. Ήταν πολύ σκοτεινά. Επέστρεψα φοβισμένη. Ύστερα από λίγο ο Σπύρος γύρισε. Είχε πάει για τσιγάρο».
Σπύρος: «Τους είχα δει να κάνουν έρωτα την προηγούμενη μέρα. Ήμουν περίεργος. Σηκώθηκα στις 2. Τους είδα ξανά από τη μισόκλειστη πόρτα. Ταράχτηκα. Βγήκα έξω να καπνίσω. Επέστρεψα και ξάπλωσα. Στις 6 ξανασηκώθηκα για να ξυπνήσω και τους άλλους. Θα πηγαίναμε όλοι για τρέξιμο το πρωί. Μπήκα πρώτα στο δωμάτιο της Αλεξάνδρας. Ήταν σκοτεινά. Άναψα το φως και την είδα κάτω νεκρή».
Χρήστος: «Πήγα στο δωμάτιο της Αλεξάνδρας λίγο πριν από τις 2. Η Φωτεινή κοιμόταν. Το κάναμε. Με απείλησε ότι την επομένη θα της τα έλεγε όλα. Δεν άντεχε άλλο. Βγήκα κατά τις 3 από τα δωμάτιό της και πήγα στην κουζίνα να καπνίσω. Έπειτα από λίγο ήρθε η Φωτεινή. Πήγαμε στο δωμάτιό μας. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σηκώθηκα, πέρασα από το δωμάτιο των παιδιών, πήρα μία κουβέρτα από την τσάντα της Εύης γιατί έκανε ψύχρα έξω, βγήκα στον κήπο και ξάπλωσα στην κούνια».
Φωτεινή: «Σηκώθηκα τρεις παρά δέκα. Ο Χρήστος δεν ήταν στο κρεβάτι. Πήγα στην τουαλέτα, επέστρεψα αλλά ακόμα έλειπε. Ήταν στην κουζίνα. Ξαπλώσαμε αλλά δεν φαινόταν καλά. Στριφογύριζε διαρκώς. Συνήθως κοιμάται αυτός απ΄ την έξω πλευρά του κρεβατιού και εγώ απ΄την μέσα. Μέχρι και αυτό άλλαξε εκείνη την βραδιά, αλλά δεν ησύχασε πάλι.3:40 ξύπνησα ξανά. Έλειπε. Σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο της Αλεξάνδρας. Ήθελα να μιλήσω σε κάποιον. Έβγαλα τα παπούτσια για να μην την ξυπνήσω. Κοιμόταν. Δεν της μίλησα. Απ΄το παράθυρο είδα τον Χρήστο στον κήπο, ξαπλωμένο στην κούνια. Επέστρεψα και κοιμήθηκα.
Ο Παύλος γούρλωσε ξαφνικά τα μάτια του.Αυτό ήταν, λοιπόν… Τώρα πια ήξερε. Ήταν σίγουρος. Είχε βρει την άκρη του νήματος. Είχε βρει τον δολοφόνο της Αλεξάνδρας…