Ο Φιδέλ Κάστρο κυβέρνησε την Κούβα από το 1959 μέχρι το 2008, λίγα χρόνια πριν πεθάνει. Αν και βέβαια ορισμένοι υποστηρίζουν πως είναι ακόμη ζωντανός και προσπαθεί να εξηγήσει σε Μάικλ Τζάκσον και Έλβις Πρίσλεϊ ότι και οι δύο είναι βασιλιάδες. Απλά ο ένας της ποπ και ο άλλος της ροκ. Βέβαια, η ιστορία κάπου μπάζει και έχει κενά. Όχι πως δεν μπορεί όλοι αυτοί να είναι ακόμη ζωντανοί και να περνάνε φίνα σ’ εκείνο το μέρος που πηγαίνουν οι διάσημοι όταν σκηνοθετούν το θάνατό τους. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, το να μεσολαβεί ένας επαναστάτης σε θέματα μοναρχίας είναι σαν να ζητάς από το Σάββα Θεοδωρίδη να σχολιάσει τη διαιτησία. Αδύνατο δηλαδή. Άσε που αυτό θα ταίριαζε περισσότερο στη Λαίδη Νταϊάνα, η οποία φυσικά είναι επίσης ζωντανή και σπάει τα νεύρα στην παρέα όταν διηγείται ιστορίες για τα καπέλα της Ελισάβετ και την Καμήλα του Καρόλου.
Ακόμη και ο Φιδέλ, πάντως, έστω και μετά από μισό αιώνα, το πήρε απόφαση κι έκανε στην άκρη. Παρέδωσε το προεδριλίκι στον αδερφό του ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ (μέσω διαγωνισμού του κουβανέζικου ΑΣΕΠ). Γεγονός που ενδεχομένως δεν θα συμβεί με τους Έλληνες προέδρους που όλοι αγαπήσαμε επειδή μας κάνουν να αισθανόμαστε νέοι. Παραμένουν πάντα στις θέσεις τους αγνοώντας τα σημάδια του χρόνου (και τις φωνές που ζητούν αλλαγή σκυτάλης).
Γιώργος Πατούλης
Η εύκολη απάντηση στο ερώτημα «τι είναι ο Γιώργος Πατούλης;» είναι «όλα όσα θα ήθελες να είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ επειδή δεν έχεις αύρα κι επίπεδο». Επίσης το «δήμαρχος Αμαρουσίου» πιάνεται ως σωστό, αλλά δίνει λιγότερους πόντους. Επιπλέον, ο λατρεμένος πολιτικός ΚΑΙ γιατρός, διαθέτει στη φαρέτρα του την ιδιότητα του προέδρου πριν εσύ υπάρξεις καν ως ερωτική επιθυμία στα μάτια του πατέρα σου. ΦΥΣΙΚΑ είναι ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών εδώ και αρκετά χρόνια. Πρόκειται για μια πραγματικά χρυσή επιλογή, υπό την έννοια ότι αποτελεί κόσμημα.
Ωστόσο η ενασχόλησή του με τους προεδρικούς θώκους δεν περιορίζεται εκεί. Διαβάζοντας κανείς το (καθόλου σύντομο) βιογραφικό του, θα διαπιστώσει πως (ως οφείλει λόγω επαγγέλματος) έκανε το «αγροτικό» του όντας μια ζωή «πρεζιντέντε». Ακολουθώντας, μάλιστα, μια πολύ καλή τακτική. Εφόσον δεν υπήρχε κάποια διαθέσιμη θέση, πρώτα τη δημιουργούσε ο ίδιος και στη συνέχεια την κάλυπτε. Σαν να ανοίγεις περίπτερο και να στέλνεις βιογραφικό στον εαυτό σου. Η αλήθεια είναι πως ο άνθρωπος απλά ήθελε να προσφέρει και δεν συμβιβαζόταν με τις υφιστάμενες δομές, οπότε:
Ίδρυσε τον Σύλλογο Ειδικευόμενων Ιατρών Αθηνών και Πειραιώς στον οποίο και διετέλεσε πρόεδρος για 3 χρόνια. Το 1997 ίδρυσε τον Πανελλήνιο Σύλλογο «Νέοι Γιατροί», διατελώντας πρόεδρός του μέχρι το 2004. Το 2002 ίδρυσε την Ένωση Ελευθεροεπαγγελματιών Ιατρών Αττικής, στην οποία είναι πλέον Επίτιμος Πρόεδρος. Είναι Ιδρυτής και Πρόεδρος της επιστημονικής εταιρείας «Διαδημοτικό Δίκτυο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ο.Τ.Α.». Εκλεγμένος Πρόεδρος της μη κερδοσκοπικής εταιρείας HL7 Greece. Διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης Κοινωνικής και Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πεύκης. Ήταν για 5 χρόνια Πρόεδρος του Δημοτικού Πολυιατρείου Πεύκης, ενώ υπήρξε ιδρυτής και Πρόεδρος του Κ.Ε.Κ. «ΚΟΡΑΗΣ». Το 2006 εξελέγη Πρόεδρος της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας. Ορίστηκε Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής και Ανθρωπίνου Δυναμικού της ΤΕΔΚΝΑ, ενώ το 2011 εξελέγη πρόεδρος του Συνδέσμου για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού. Ναι, διάολε, ο Γιώργος ο Πατούλης έχει περισσότερα προεδριλίκια από όσες γκόμενες θα γνωρίσεις εσύ στη ζωή σου.
Δημήτρης Διαθεσόπουλος
Μπροστά του ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι… χθεσινός! Βέβαια τους δύο άνδρες τους ενώνει η αγάπη τους για τον αθλητισμό και το ΠΑΣΟΚ, οπότε δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Η αλήθεια, όμως, να λέγεται! Από το 1984 πέρασε από πολλές φουρτούνες, αλλά παρέμεινε πρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας μέχρι σήμερα. 33 χρόνια, όσα έζησε ο Χριστός δηλαδή. Και το υπέροχο αυτό σερί δεν θα είχε διακοπεί εάν δεν είχε μεσολαβήσει το «βρώμικο ’89» που έφερε τον Μητσοτάκη (άλλος πρόεδρος αυτός, Επίτιμος) στην εξουσία και τον κύριο Διαθεσόπουλο στην απόξω, σε ό,τι αφορά τα προεδρικά. Αν εξαιρέσεις αυτό το δυσάρεστο για τον υγρό στίβο διάλειμμα, είναι εκεί. Και φαίνεται πως θα είναι για πάντα εκεί.
Δεν τον άγγιξαν ούτε μνημονιακές κυβερνήσεις, ούτε Σαμαράδες, ούτε Τσίπρες, ούτε οικουμενικές, ούτε τίποτα. Απόδειξη πως είναι υπερκομματικός, όπως άλλωστε οφείλει κάθε άνθρωπος που στο βιογραφικό του αναφέρει πως εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ το 1976 και σε παρένθεση τονίζει πως άργησε λιγάκι να στηρίξει το Κίνημα μόνο και μόνο διότι υπηρετούσε φαντάρος νωρίτερα. Πάντα πίστευε (ο πάντα πρόεδρος).
Θύμιος Λυμπερόπουλος
Κάνω κόπι-πάστε από γνωστό ειδησεογραφικό σάιτ: «Την πέμπτη συνεχόμενη νίκη του στις εκλογές του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (ΣΑΤΑ) μετρά ο Θύμιος Λυμπερόπουλος. Η ανεξάρτητη παράταξή του αναδείχθηκε μεγάλη νικήτρια των εκλογών, καταλαμβάνοντας 12 από τις 21 έδρες της διοίκησης και ποσοστό άνω του 50%. Παραμένει πρόεδρος των αυτοκινητιστών της Aττικής».
Μπορεί τα χρόνια να περνούν. Το χρώμα του μαλλιού να παλινδρομεί (ανάλογα με τον φωτισμό) από κορακί σε κομοδινί και πίσω. Να έρχονται οι ξένοι για να μας πάρουν τις δουλειές και να μας πηδήξουν με αυτά τα Fake Taxi και τις αηδίες. Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει ακρογιαλιές δειλινά (απλά προσθέσαμε μια λαϊκή νότα εδώ), αλλά ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ παραμένει ό,τι καλύτερο έχει βγάλει η Ελλάδα σε Λυμπερόπουλο. Εδώ μιλάμε πως ο άνθρωπος ρίχνει στον άλλον τον άτιτλο της ΑΕΚ στ’ αυτιά. Πέντε σερί πρωταθλήματα στην προεδρία των ταξιτζήδων έχει. Το πιο γρήγορο ταξίμετρο της πιάτσας. Ο κίτρινος πράκτωρ του λεκανοπεδίου Αττικής. Του οποίου ο πύρινος και διεκδικητικός λόγος για τα δίκαια αιτήματα του κλάδου είναι πιο καθαρός και από τον ήχο μηχανής Skoda Octavia δίλιτρου τουρμποντίζελ (μία λέξη). Αναρωτιέστε αν θα φύγει ποτέ από την προεδρία; Με καμία κυβέρνηση. Ούτε με πραξικόπημα.
Βασίλης Λεβέντης
Αυτά είναι τα αποτελέσματα που επιστρέφει ένα απλό google search όταν πληκτρολογείς το όνομα του Βασίλη Λεβέντη. Όπως βλέπετε, ο κόσμος για ένα πράγμα είναι σίγουρος και δεν χρειάζεται καμία μηχανή αναζήτησης να του το επιβεβαιώσει. Πως ο πρόεδρος παραμένει πρόεδρος. Επί 25 συναπτά έτη, ο άνθρωπος που απέδειξε την οικολογική του συνείδηση πιστεύοντας πως κάποτε θα έρθει η στιγμή που ακόμη και τα ζώα θα τον πίστευαν, δικαιώθηκε. Χθες γραφικός Δον Κιχώτης που μας κρατούσε παρεούλα με μπίρι-μπίρι και μεταμεσονύχτιο φραπέ. Σήμερα βουλευτής και ισότιμος συνομιλητής πρώην προέδρων 15μελών που έγιναν πρωθυπουργοί. Αύριο, ποιος ξέρει; Πρωθυπουργός (πάντα οικουμενικής) Βασίλης Λεβέντης. Πρόεδρος της Δημοκρατίας Βασίλης Λεβέντης…
Μια διαδρομή που ξεκίνησε από το 1992 και την ταπεινή θέση του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων και ακόμη δεν έχει ξεδιπλωθεί κάθε πτυχή της μπροστά στα μάτια μας. Ο πρόεδρος όλων των Ελλήνων απέδειξε πολλά πράγματα με την πορεία του, αλλά κυρίως ότι η εκδίκηση είναι ένα μια πίτσα που τρώγεται κρύα. Έτσι δεν είναι Πάνε Παναγιωτόπουλε;
Αλέξης Κούγιας
Για τον Αλέξη Κούγια τι ξέρουμε; Ότι είναι δικηγόρος. Ότι είναι ψηλός (για το ύψος του). Ότι είναι «γνωστός ποινικολόγος» (πάει πακέτο όπως το Σερβοέλληνας τεχνικός για τον Μπάγεβιτς). Ότι είναι σταθερός στις απόψεις του. Ότι έριξε τα μούτρα του και στεφανώθηκε μια μοντέλα. Ότι έριξε τα μούτρα του κατά καιρούς στις γροθιές άλλων (τους οποίους αργότερα ΔΙΚΑΙΩΣ μήνυσε) και ότι μια φορά (λόγω ύψους) έπεσαν στα χέρια του τα μούτρα του Ντεγκρά.
Επίσης ξέρουμε ή θα έπρεπε να ξέρουμε πως ο Αλέξης Κούγιας είναι πρόεδρος ΠΑΕ. Τώρα ακριβώς ποιας ΠΑΕ, είναι ένα ερώτημα που άπτεται της καμπυλότητας του χωροχρόνου. Σήμερα μπορεί να είναι η ΑΕΛ (που παλιά λεγότανε Λάρισα), αλλά ο δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, παρά τω Συμβουλίω της Επικρατείας και παρά πάσι τοις ελληνικοίς δικαστηρίοις, δεν μασάει από γεωγραφικούς ή άλλους περιορισμούς. Γνήσιος εκφραστής της άποψης «σ’ αυτά δεν χωρούν οπαδικά» (πού ακούστηκε άλλωστε να χωρούν οπαδικά στο ποδόσφαιρο;), ελίσσεται με ευκολία αλλάζοντας ομάδες όπως ο Ολυμπιακός προπονητές. Ανάλογα με την εποχή. ‘Εχει αναλάβει πρόεδρος της Κορίνθου, του Άρη Πετρούπολης, της Βέροιας, του Π.Α.Σ. Γιάννινα, της Λαμίας και της Παναχαϊκής. Και φυσικά, επειδή είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ, υπήρξε δυο φορές πρόεδρος της Ένωσης. Και θα μνημονευόταν ως ο καλύτερος και ο δεύτερος καλύτερος στην ιστορία της αν δεν ήταν στη μέση και ο Μάκαρος.
Που κάποιοι επιμένουν ότι κάπου καπνίζει πούρα με τον Φιδέλ ακούγοντας Έλβις Πρίσλεϊ και Μάικλ Τζάκσον να τσακώνονται για το ποιος είναι ο βασιλιάς. Φυσικά αυτός θεωρεί ότι είναι ο Καζαντζίδης.