Έχεις καταφέρει να παρκάρεις μεσημέρι Σοφοκλέους και Αθηνάς γωνία. Πράγμα σπανιότερο κι από προπονητή της Σούπερ Λιγκ που προλαβαίνει παρέλαση. Κάνεις τη δουλειά σου σαν κύριος (τώρα τι δουλειά μπορεί να είχες μεσημεριάτικα εκεί είναι μια άλλη ιστορία) κι επιστρέφεις για να πάρεις το αμάξι. Ανακαλύπτεις πως μόλις έγινες κι εσύ θύμα του κλασικού κάφρου της διπλανής πόρτας. Όχι του διαμερίσματος, αλλά του αυτοκινήτου. Εκείνου που έκλεισε την πόρτα σου με διπλοπαρκάρισμα και σου έσπασε τα νεύρα. Πολύ μεν, αλλά όχι τόσο όσο θα κάνει τη στιγμή που θα ανοίξει το στόμα του και θα πετάξει μία από τις παρακάτω ατάκες, οι οποίες θεωρεί ότι τον βγάζουν λάδι.
Ένα λεπτάκι θα τ’ αφήσω
Όχι ρε ψεύταρε, που αν ήσουν ο Πινόκιο η μύτη σου θα έκανε εκείνη του Συρανό ντε Μπερζεράκ να μοιάζει τόσο ασήμαντη όσο ένα καμένο πίξελ σε πλάσμα 100 ιντσών. Όχι! Δεν το άφησες για ένα λεπτάκι. Σε περίπτωση που έχασες ολόκληρη την Δ’ Δημοτικού, τάξη στην οποία τα παιδάκια μαθαίνουν την ώρα, το ένα λεπτό έχει 60 δευτερόλεπτα. Πράγμα που σημαίνει πως μέχρι εγώ να μετρήσω ως το 60 (the american way, one Mississippi, two Mississippi, three Mississippi κ.ο.κ) εσύ θα πρέπει να έχεις ξεμπερδέψει με την ουρά στο ΙΚΑ Καλλιθέας. Γιατί εκεί πηγαίνεις. Και, δεν ξέρω αν το πήρες χαμπάρι, αλλά ξεκινάει από το ΙΚΑ Καλλιθέας (obviously) και καταλήγει λίγο πριν την ελληνική πρεσβεία στη Νικαράγουα. Όχι ένα λεπτάκι, αλλά μια ζωή και σήμερα θα μείνει εκεί παρκαρισμένο το εργαλείο.
Μα έχω βγάλει αλάρμ
Πες το άνθρωπέ μου κι ανησυχήσαμε… Κι εγώ που νόμιζα ότι τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο αμάξι σου υποδήλωναν μια κάποια τελετουργία νοσταλγικού τύπου για τα Χριστούγεννα. Ή ότι σου έμεινε κουσούρι από τότε που ήσουν φοιτητής, έκανες κλάμπινγκ κι έβλεπες κύκλους. Μπορεί να άφησες πίσω σου πανεπιστήμια, αντιγραφές, φεστιβάλ της ΚΝΕ, εκδρομές της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, ναρκωτικά, αλλά φωτορυθμικό και ντισκομπάλα δεν λες να τα βγάλεις από τη ζωή σου. Τώρα μάλιστα. Είσαι απλά εγκλωβισμένος στην μετεφηβική σου ηλικία. Κι εγώ ο βλάκας σε πέρασα για σοσιοπαθές κάθαρμα που αδιαφορεί για το κοινωνικό σύνολο και σκέφτεται μόνο το τομάρι σου. Σε παρεξηγήσαμε μωρέ. Αφού έχεις βγάλει αλάρμ, δεν βγάζεις και το σκασμό τώρα; Και καθώς θα τον βγάζεις, δεν παίρνεις και την χαρχάλω σου γιατί εμποδίζει;
Εσύ τι ζόρι τραβάς; Αφού χωράς να περάσεις
Κι αλλού χωράω να περάσω, μεγάλε. Απλά δεν εξασκώ το δικαίωμά μου να χώνω οτιδήποτε δικό μου οπουδήποτε, μόνο και μόνο επειδή χωράει. Θα πρέπει να ικανοποιούνται και άλλες συνθήκες για να προχωρήσουμε σε τόσο στενές επαφές. Πόσο στενές; Όσο το στενό που έκλεισες. Ναι, εκείνο το στενό που μπαίνει όποιος θέλει να αποφύγει την κίνηση στην Φραντζή 3 η ώρα το απομεσήμερο. Το κολπάκι που πάντα πιάνει μέχρι τη στιγμή που το ανακάλυψες εσύ. Όχι για να βρεις λύση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, αλλά για να δημιουργήσεις κι άλλο. Προφανώς χωράω να περάσω, όμως δεν είναι εκεί το θέμα. Χωράω να περάσω σήμερα. Που έτυχε να κυκλοφορώ με Fiat 500αράκι επειδή έχω αφήσει το Λαντρόβερ για πλύσιμο. Κούνα το γιατί δεν θα σε ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας.
Δεν είχα πού αλλού να το βάλω
Όχι, όχι, όχι. Μην το κάνεις αυτό. Από όλες τις δικαιολογίες του κόσμου, μην χρησιμοποιείς εκείνη που βρίσκεται μεν πιο κοντά από όλες στην αλήθεια, αλλά χαρίζει απλόχερα τη δυνατότητα για την πιο εύκολη, την πιο απλή, την πιο αβίαστη απάντηση που μπορεί να δοθεί. Αποτελεί σχεδόν μονόδρομο (σαν κι αυτόν που έκλεισες βρε ρεμπεσκέ) να την ακούσεις. Στον πάτο σου δοκίμασες να το βάλεις; Με το συμπάθιο κιόλας.
Δεν είναι δικό μου το αμάξι ρε μεγάλε
Ώπα, άκυρο. Γράψε λάθος αδερφέ. Άνθρωπος είμαι και μπερδεύτηκα κι εγώ. Αλλά κι εσύ είχες πολύ ένοχο ύφος καθώς έριχνες κλεφτές ματιές μέσα από το γυμναστήριο όταν κόρναρα επί 45 λεπτά. Για λίγο πίστεψα ότι τα συμπληρώματα διατροφής με κρεατίνη όταν είσαι στον όγκο προκαλούν μερική κώφωση. Σε παρεξήγησα ρε πατριώτη, αλλά δεν ξέρω αν το πρόσεξες. Δύο είναι το αυτοκίνητα που με έχουν κλείσει. ΟΚ, το ένα δεν είναι δικό σου. Μήπως, λέω μήπως, είναι το άλλο; Ξέρεις ποιο. Η επιγραφή «no pain no gain» στο πίσω τζάμι σου λέει τίποτα;