Κάθε μεγάλο τσιμπούσι τελειώνει με το κομματάκι «της ντροπής» σε κάθε πιάτο.
Έναν προσχηματικό τελευταίο μεζέ που σχεδόν όλοι τον λιγουρεύτηκαν, αλλά κανείς δεν τόλμησε να τον τσιμπήσει υπό τον φόβο μην χαρακτηριστεί… λιγούρης.
Αρκεί στο συγκεκριμένο φαγοπότι να μην έχει έρθει ΑΥΤΟΣ ακριβώς: O φαταούλας που σχεδόν κάθε παρέα διαθέτει!
Γιατί πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, όχι απλά δεν θα ‘χει κρατήσει τα προσχήματα, αλλά πιθανότατα θα τα έχει… φάει και αυτά!
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είναι κακό να τρως πολύ. Ούτε να τρως πάρα πολύ. Ούτε να τρως τόσο πολύ, ώστε να μην κάθεσαι ποτέ για φαγητό νηστικός.
Ο τύπος ωστόσο που κάθεται στο τραπέζι με παρέα και πιρουνίζει με ρυθμό ναυαγού που μόλις τον περισυνέλεξαν από ξερονήσι του Ειρηνικού είναι σίγουρα από τους πιο εκνευριστικούς. Και σίγουρα όχι αυτός που θέλεις να κάθεται δίπλα σου…
Καταρχάς αρχίζει να τσιμπάει πριν καν σερβιριστεί το φαγητό. Από την κατσαρόλα (αν είστε στο σπίτι), από τη σχάρα (αν κάνετε μπάρμπεκιου), από το ψωμί του κουβέρ (αν έχετε βγει έξω).
Αυτό όμως πάει στο διάολο, πες ότι δεν είναι κάτι τόσο ενοχλητικό. Τα πραγματικά δύσκολα θα αρχίσουν μόλις φτάσουν τα πιάτα.
Διότι, πρώτα απ’ όλα, ελλοχεύει κίνδυνος σοβαρής σωματικής βλάβης. Από την επόμενη κιόλας στιγμή θα μετατραπεί σε… καρμανιόλα.
Τα χέρια του θα αρχίσουν να περνούν από μπροστά σου σαν υαλοκαθαριστήρες σε μπόρα. Και δεν θα διστάσει να σε… παίξει και με πλάτη, αν χρειαστεί, για να ‘χει απευθείας πρόσβαση στον μπεκρή μεζέ.
Εξάλλου, θεωρεί ΙΕΡΟ ΚΑΘΗΚΟΝ του να πάρει εκείνος το πρώτο κομμάτι από κάθε πιάτο. Την ώρα που εσύ κόβεις τη μερίδα σε μεζεδάκια για να φάνε όλοι -και δεν έχεις τελειώσει ακόμα- εκείνος έχει απλώσει ήδη το κουλάδι του. Και φυσικά θα τσιμπήσει «λίγη φετούλα μωρέ» πριν καν ανακατέψεις τη χωριάτικη.
Ναι, εκεί όπου θα κάνει παπάρα μέχρι να… στραγγίξει!
Ενώ λοιπόν οι αγκώνες του σφυρίζουν δίπλα σου και το αμήχανο βλέμμα σου συναντιέται με των υπολοίπων στο τραπέζι, ώστε να συμφωνήσετε τηλεπαθητικά «τι ψωμόλυσσα είναι αυτή», εκείνος συνεχίζει απτόητος.
Την ώρα που μασάει, ετοιμάζει ΗΔΗ την επόμενη μπουκιά. Άνω και κάτω γνάθος του συναντώνται το πολύ δυο φορές πριν καταπιεί.
Και ούτε λόγος φυσικά για συζήτηση. Γιατί προσποιείται ότι συμμετέχει. Σου μιλάει και -αντί για εσένα- κοιτάζει την τυροκαυτερή. Ανοίγει ένα θέμα και σταματά να το παρακολουθεί, σκεπτόμενος τον επόμενο συνδυασμό γεύσεων που θα ρίξει στην καταπιόνα του.
Και κάνει τον τεράστιο Θανάση Βέγγο στην αλησμόνητη διαφήμιση με τα μακαρόνια να μοιάζει… λιτοδίαιτος!