Μια από τις χειρότερες μέρες της χρονιάς για τους ανθρώπους που εργάζονται στον επισιτιστικό κλάδο είναι η 28η Οκτωβρίου.
Κάθε εθνική επέτειος δεν συνδυάζεται μόνο με το ατέρμονο debate για τη χρησιμότητα ή όχι των παρελάσεων, αλλά και από το πατροπαράδοτο καφεδάκι που ακολουθεί. Είτε πρόκειται για το Γ2 του Λυκείου Βύρωνα που θα σκάσει σύσσωμο (με εξαίρεση αυτούς που έχουν πρόγραμμα και δεν στερούνται τίποτα, αλλά βασικά διαβάζουν από τώρα για τις Πανελλαδικές), είτε για οικογένειες που αποτελούνται από ταλαίπωρους γονείς και μικρούς κακομαθημένους τραμπούκους, όλοι θα δώσουν ραντεβού στα καφέ της πόλης.
Εκεί θα ενισχυθούν οι κοινωνικοί και εθνικοί δεσμοί, οι άνθρωποι θα γελάσουν, θα χαλαρώσουν, θα τα πουν και άλλα ωραία. Βασικά όμως θα τα… σπάσουν σε γκαρσόνια και μπουφετζήδες με τις εξωφρενικές παραγγελίες τους. Τις μέρες που δεν έχει και πολλή δουλειά, το βλέπεις και λίγο σαν πρόκληση το να ετοιμάσεις την αδιανόητα σύνθετη σαχλαμάρα που θέλει ο Μάκης ο απουσιολόγος. Όταν όμως γίνεται τρελό πανηγύρι δεν παίζει ρε φίλε να ζητάς διπλό καπουτσίνο με γάλα αμυγδάλου στο πλάι ξεχωριστά, χωρίς ζάχαρη αλλά με σιρόπι καραμέλας επειδή πονάει ο λαιμός σου. Να πάρεις λιζοπαΐν ρε φίλε. Τι πονάει ο λαιμός σου…
Η παραγγελία τρανς
Όλα τα ελαφρύ προς βαρύ, μέτριο προς γλυκό, πικρό προς σκέτο, ζεστό προς παγωμένο, με λίγο αφρό, με λίγη κρέμα, με λίγο νερό, με λίγο καφέ. Εδώ ρε φίλε πέρασαν κοτζάμ νόμο για να αποφασίζεις το φύλο σου στα 15 κι εσύ 30 χρονών μαντράχαλος δεν έχεις ξεκάθαρη γνώμη για το αν πίνεις τον καφέ σου σκέτο ή πετιμέζι; Λυπάμαι, αλλά ο σεβασμός στη διαφορετικότητα δεν καλύπτει την περίπτωσή σου. Η κοινωνία της καφετέριας σε καταδικάζει στεγνά για τις αδυναμίες σου.
Ο Μάικλ Τζάκσον
Ζει και μας οδηγεί. Ίσως ο μεγαλύτερος τραγουδιστής στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μετά τον Αντύπα. Αλλά με κουσούρια. Όπως για παράδειγμα η αέναη δερμική παλινδρόμηση μεταξύ μαύρου και άσπρου, γεγονός που τον έκανε weirdo και ίσως φίλα προσκείμενο στον ΠΑΟΚ. Σκέψου ειλικρινά σαλεμένε φίλε μου, υπάρχει άλλος λόγος εκτός του ΠΑΟΚ, για να ζητήσεις φρέντο εσπρέσο γλυκό με μισή ζάχαρη λευκή και μισή μαύρη; Αν απάντησες «κανένας», είσαι στο σωστό δρόμο. Γράψου στη Θύρα 4 της ενορίας σου και γύρνα το στον φραπέ γλυκό με γάλα.
Ο προκλητικός
Διπλό μονοποικιλιακό εσπρέσο αμερικάνο, με μισή φέτα λεμόνι και αποσταγμένο νερό. Ακούγεται σαν συνταγή ήπιας επαναφοράς στομάχου μετά από κλύσμα και ίσως να είναι. Στην πραγματικότητα αποτελεί απόδειξη πως η χιπστερίζουσα κουλτούρα σου δεν εξαντλείται στο αηδιαστικά περιποιημένο μούσι. Χίλιες φορές να είχες μείνει emo, παρά που μου ‘γινες αντίγραφο του Αρταξέρξη του Α’ της Περσίας. Επειδή την είδες άτομο που του αρέσουν οι προκλήσεις, δεν σημαίνει πως μπορείς να είσαι προκλητικός.
Bogdanise me
Ένα φρέντο εσπρέσο μέτριο προς πικρό, μαύρη ζάχαρη, 100 τοις 100 αράμπικα, με smokey ελαφρύ άρωμα, χωρίς πάγο. Μοιάζει με κάτι που θα μπορούσε να παραγγείλει ο Μπογδάνος. Γιατί φίλε μου μόνο χωρίς πάγο; Ας τον φτιάξουμε τον φρέντο χωρίς το smokey ελαφρύ άρωμα. Ας βγάλουμε και το 100 τοις 100 αράμπικα. Αφαιρούμε τη μαύρη ζάχαρη. Ξεφορτωνόμαστε το μέτριο προς πικρό και πετάμε έξω το φρέντο. Κι εσένα έξω από το μαγαζί.
Ο καφές-statement
Αντί να το τραβάμε όλο αυτό το σκηνικό κάθε φορά, με εσένα να παραγγέλνεις και τις σερβιτόρες να ξεκαρδίζονται πίσω από την πλάτη σου, τράβα σε ένα ΚΕΠ και ετοίμασε μια δήλωση του νόμου 105 που να λέει πως είσαι βλήμα. Δεν χρειάζεται και η δηλωτική της νοητικής σου κατάστασης παραγγελία. Πλεονασμός. Γιατί να ζητάς διπλό εσπρέσο ντεκάφ, στρέτο, με σιρόπι καραμέλα και τριμμένο όρεο στην κούπα του νες καφέ συν έξτρα εβαπορέ στη γαλατιέρα, όταν μπορείς απλά να δείξεις το χαρτί που φανερώνει τι ακριβώς είσαι;