Είναι αρκετοί οι λόγοι για να ζηλέψεις έναν γνωστό ποδοσφαιριστή:
Αναγνωρισιμότητα, καλά λεφτά, ωραίες γυναίκες.
Το τρίτο βέβαια πολλές φορές είναι παρεπόμενο των δυο πρώτων, αλλά εν πάση περιπτώσει, δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Παρακολουθώντας λοιπόν το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα σίγουρα σκέφτηκες ότι θα ήταν ωραίο να βρισκόσουν κι εσύ εκεί μέσα. Να έπαιζες σε ένα γεμάτο γήπεδο με μια από τις θρυλικότερες ομάδες του κόσμου.
Κι αν δεν το σκέφτηκες μέχρι το 60’, το έκανες σίγουρα μετά. Γιατί ανεξαρτήτως ομάδας και αν τον συμπαθείς, πιθανότατα θα ‘θελες κι εσύ να βρίσκεσαι στη θέση του Κώστα Φορτούνη όταν έσκασε αυτή τη φοβερή ντρίμπλα στον Μέσι.
Όχι τόσο για το αγωνιστικό κομμάτι της υπόθεσης.
Παρόλο που ήταν φοβερή έμπνευση. δεν απέφερε κάποιο γκολ. Και κατά πάσα πιθανότητα ο Αργεντινός από το επόμενο κιόλας λεπτό το είχε ξεχάσει.
Όπως και να το κάνεις όμως, είναι ένα «παράσημο». Μια (στιγμιαία έστω αλλά) επιτυχία. Και ένα κατόρθωμα που -μεταξύ μας- θα σου έδινε τα περιθώρια να περηφανεύεσαι μέχρι την άλλη ζωή!
Σκέψου λοιπόν να είχες ξηγηθεί εσύ τέτοιο χουνέρι στον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου.
Σε μερικά χρόνια από τώρα (κι αφότου θα είχες σταματήσει την καριέρα σου) θα μπορούσες να πουλάς άφθονη μούρη:
-Σε γκόμενα. Αν πρώτα δεν είχαν πιάσει εγγυημένες ατάκες όπως «γα…έ με αν κάνω λάθος, αλλά Ανδρομέδα δεν λέγεσαι;» ή «ωραίο το φόρεμά σου, θα πήγαινε πολύ στην κρεμάστρα μου», θα μπορούσες να επιστρατεύσεις το μεγάλο όπλο.
Γιατί κότερο σαν τον Βουτσά δεν θα είχες, αλλά πόσες (ειδικά ποδοσφαιρόφιλες) θα μπορούσαν να αρνηθούν στην παραλλαγή «έχω ντριμπλάρει τον Μέσι, πάμε μια βόλτα»;
-Στα εγγόνια. Θα ήσουν πιθανότατα ο πρώτος παππούς που δεν θα ‘βαζε σάλτσα σε ιστορία. Που δεν θα χρειαζόταν να την… εμπλουτίσει λιγάκι για να γίνει πιο εντυπωσιακή.
Μπορεί να μην εκτελούσες κόρνερ και να σου έβαζαν τείχος όπως επιμένει ο θρυλικός Νεστορίδης (true story), αλλά η διήγηση ότι κάποτε έσπασες τα άλατα του καλύτερου παίκτη στον κόσμο θα ‘κανε και των δικών σου εγγονιών τα στόματα να ξεχειλώσουν από θαυμασμό.
-Σε καυγά. Στην ουρά της τράπεζας, στον δρόμο έπειτα από τρακάρισμα, στη γενική συνέλευση της πολυκατοικίας. Οπουδήποτε και να αρπαζόσουν ή να λογόφερες θα είχες εντέλει το πάνω χέρι.
Γιατί όταν ο καυγάς θα έφτανε στο αθάνατο ελληνικό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», καμία συνέχεια της φράσης δεν θα ήταν εντυπωσιακότερη από το «έχω χαζέψει κοτζάμ Μέσι εγώ ρε».
-Στο καφενείο. Στον ναό της υπερβολής, στη Μέκκα της θεωρίας οποιουδήποτε είδους θα ήσουν το αναμφισβήτητο αφεντικό. Ποιος να σου πει και τι…
Ακόμα και άλλοι παλαίμαχοι να συχνάζουν εκεί, ακόμα και ο γέρο-Ζαγοράκης να βρίσκεται στην παρέα (διηγούμενος το ντριμπλίδι που έσκασε στον Λιζαραζού), θα υποκλίνονταν και τα τάβλια όταν θα αναφωνούσες ότι «ο Μέσι έκανε (κι) εξαιτίας μου εμετό».
-Στο βιογραφικό. Δεν έχει σημασία το αντικείμενο. Τι δουλειά θα έψαχνες και αν ήταν στον αθλητικό τομέα. Και τα χαρτιά σου για διορισμό στην Εφορία να έκανες, στα προσόντα σου αποκλείεται να μη συμπεριελάμβανες το συγκεκριμένο επίτευγμα. Εξάλλου ποιος θα ήταν καταλληλότερος για τη θέση από κάποιον που «χόρεψε» έναν… φοροφυγά;