«Φουσέκης. Πως λέμε φάκα; Φυσαλίδα;». Αν διαβάζεις αυτή τη φράση και σε πιάνουν τα γέλια, τότε δεν χρειάζεται να διαβάσεις αυτή την εισαγωγή. Αν πάλι δεν σου λέει κάτι αυτή η φράση τότε δεν γνωρίζεις έναν από τους μεγαλύτερους αστικούς μύθους στην Ελλάδα.
Ο Φουσέκης ήταν ένας τύπος που έκανε φάρσες στα τέλη των 90s με αρχές 00s. Προσοχή όμως: δεν μιλάμε για φάρσες τύπου Μπονάτσου ή Σεφερλή που έβγαιναν στην τηλεόραση και έσπαγαν πλάκα. Ο Φουσέκης ήταν αληθινά underground κατάσταση.
Σε μια εποχή που δεν υπήρχε το internet ώστε να βρίσκει ο καθένας ό,τι ήθελε για πλάκα, ο Φουσέκης έκανε φάρσες που κυκλοφορούσαν σε πειρατικές κασέτες.
Κανείς δεν ήξερε τίποτα για αυτόν, κανείς δεν τον είχε γνωρίσει από κοντά, κανεί δεν ήξερε ακόμα και αν όντως τον λένε Φουσέκη. Κανείς δεν ξέρει καν πως κατάφερε να κάνει αυτές τις φάρσες αν και ο αστικός μύθος λέει ότι δούλευε στον ΟΤΕ και επέμβαινε στις γραμμές.
Ξαφνικά οι φάρσες του Φουσέκη σταμάτησαν να κινούνται χέρι με χέρι, δεν έκανε ποτέ καμία άλλη. Ο θρύλος λέει πως την βρήκαν και τον έβαλαν φυλακή. Κανείς δεν θα μάθει ποτέ.
Εμάς πάντως μας έμειναν μερικές επικές φάρσες που με τα χρόνια ανέβηκαν στο internet και δεν σταματήσαμε να τις ακούμε.
Όπως εκείνη που παίρνει τηλέφωνο σε ένα υποβρύχιο και τους τρελαίνει:
Ή το τηλεφώνημά του σε κάτι γραφεία, που τον στέλνουν από τη μια γραμμή στην άλλη, συστήνεται με διαφορετικά ονόματα και δουλεύει όλο τον κόσμο:
Τρομακτικό γέλιο είχε βγάλει και το μίνι- έπος που παίρνει τηλέφωνο σε μια πιτσαρία αν και η αλήθεια είναι ότι συμπάσχουμε και με τον υπάλληλο που παίρνει παραγγελία και κάθεται και αντιμετωπίζει τον Φουσέκη (και μάλλον θα δίναμε αμέσως την τελευταία του απάντηση):
Ή τότε που τηλεφωνεί στον πατέρα μιας Σάντρας αλλά αυτός αποδεικνύεται νταής…
Βέβαια, είναι και ο Φουσέκης νταής (αλλά το συγκεκριμένο σκηνικό δεν μπαίνει γιατί πέφτουν μπόλικα βρισίδια)…
Δεν υπάρχει όμως καλύτερη φάρσα από εκείνη που μιλάει με έναν ανυποψίαστο κυριούλη που απλά θέλει να μάθει πότε θα φτάσει ένα ΚΤΕΛ…
Εκεί οι ατάκες πέφτουν βροχή, ο Φουσέκης δίνει ρεσιτάλ, λέει ό,τι παλαβομάρα μπορεί να σκεφτεί κανείς και ο κυριούλης που του μιλάει συνεχίζει με απίστευτη υπομονή να προσπαθεί να συνεννοηθεί μαζί του…
Απλά δεν υπάρχει…
Άλφα ρε γαβ γαβ: