Ο Ράμπο, ο στρατόκαυλος, το φίδι, το βύσμα, ο αγγαρειομάχος, ο μάχιμος, ο γιωτάς, ο κωλυόμενος, το μέλος του Ρουβίκωνα (τώρα τελευταία) και πολλοί άλλοι, είναι μερικά μόνο από τα είδη που θα συναντήσει κάποιος κατά τη διάρκεια της θητείας του. Στην πραγματικότητα η κατηγοριοποίηση θα μπορούσε να είναι αέναη, αλλά αν θέλουμε σώνει και καλά να καταγράψουμε τους βασικότερους τύπους που θα συναντήσει κανείς κατά τη διάρκεια μιας φυσιολογικής θητείας (αν υπάρχει τέτοιο πράγμα) θα βολευόμασταν με τους παρακάτω.
Αυτός που νομίζει ότι είναι ο Ράμπο
Οι περισσότεροι τον αποκαλούν στρατόκαυλο, αλλά τέτοιοι μειωτικοί χαρακτηρισμοί τον αδικούν καθώς δεν φανερώνουν τον πλούσιο συναισθηματικό κόσμο του. Θυμάται το πρώτο του δάκρυ να κυλά καυτό στα μάγουλά του στους τίτλους τέλους του Ράμπο Ι. Έκλαψε ξανά στο Ράμπο ΙΙ και φούντωσε από περηφάνια στο Ράμπο ΙΙΙ, στο οποίο μην ξεχνάμε υπήρχε και ελληνική εκπροσώπηση με τον Σπύρο Φωκά σε ρόλο συμπαθητικού Ταλιμπάν. Είχε βάλει βύσμα για να τον πάρουν ειδικές δυνάμεις, αλλά δεν του ΄κατσε. Είναι ακριβώς το αντίθετο από τη Λάουρα Νάργες στο Σερβάιβο. Ακόμη κι αν πρόκειται για τύπο με «κώλον τόσον», θα πέσει πρώτος στο στίβο μάχης, πρώτος στις βολές, στα σκηνάκια κι αν αύριο-μεθαύριο γίνει πόλεμος, δεν χωρά αμφιβολία πως θα φάει την πρώτη σφαίρα. Από αυτή την άποψη αποτελεί εξαιρετική επιλογή για συμπολεμιστή στην πρώτη γραμμή, αλλά απαίσια σε καιρό ειρήνης. Επειδή φωνάζει πολύ…
Αυτός που βρέθηκε εκεί γιατί κάποιος τον αγαπάει εκεί ψηλά (στο ΓΕΣ, όχι στον παράδεισο)
Είναι εκείνος ο εξαιρετικά τυχερός «φίλος» που ενώ όλη η σειρά του θα πάρει μετάθεση στου διαόλου τη μάνα, εκείνος θα ακούσει το όνομά του δίπλα σε τοπωνύμια όπως Θωρηκτό Αβέρωφ, Πολεμικό Μουσείο, Πεντάγωνο. Ίσως αυτό να συνέβη επειδή όταν θες μια μετάθεση πάρα πολύ, συνωμοτεί ολόκληρο το σύμπαν για να το πετύχεις. Ορισμένοι που δεν συγκινούνται από τις αηδίες του Κοέλιο πάντως επιμένουν πως το σύμπαν δεν έχει καμία δουλειά με την υπόθεση και πίσω από αυτές τις ευτυχείς συγκυρίες κρύβεται ένας βουλευτής, ένας ΑΣΔΕΝάρχης, ένας ταξίαρχος. Τώρα βέβαια θα μου πεις πώς έτυχε να υπηρετήσεις κι εσύ στην ίδια βυσματική μονάδα με αυτό το κωλόβυσμα… Τι να πω, ίσως κάπου να έχει και ο Κοέλιο τα δίκια του…
Αυτός που είναι εκεί, αλλά είναι σαν να μην είναι εκεί
Ακούγεται σαν τις προφητείες που αδίκως χρεώνουν στον Παΐσιο, χωρίς ωστόσο να καταφέρνουν να πλήξουν τη δημοφιλία του στις προτιμήσεις του χριστεπώνυμου πλήθους. Δεν είναι προφητεία όμως, αλλά ιδιότητα. Την οποία φέρει το περίφημο «φίδι», με το οποίο ανοιχτούς λογαριασμούς έχει τόσο η θρησκεία, όσο και το στράτευμα. Στον στρατό το σιχαμερό ερπετό δεν έρχεται ως καμουφλαρισμένο διαόλι που μοιράζει μήλα, αλλά σαν τον απόλυτο παρτάκια που δεν χάνει ποτέ ευκαιρία «φιδιάσματος». Η φήμη του όχι απλά προηγείται, αλλά έχει αντικαταστήσει εντελώς τη φυσική ύπαρξή του. Κάποιοι υποστηρίζουν πως κάποτε τον είχαν δεν σε μία βολή ή σε κάποια άσκηση, αλλά μετά από λίγο δεν τους πιστεύει κανείς.
Μονίμως κωλυόμενος, ελεύθερος αρβυλών, ελεύθερος ξυρίσματος, ελεύθερος αναφοράς, ο φιδέμπορας μετατρέπεται σε φάντασμα κι αερικό, παραμένοντας αόρατος μέχρι τη μέρα που θα εμφανιστεί μόνο και μόνο για να πάρει τη «ροζαλία» και να ποστάρει «απολελέ και τρελελέ». Όλοι ενδόμυχα θα θέλαμε να του μοιάσουμε, αλλά φίδι δεν γίνεσαι. Φίδι γεννιέσαι (και πεθαίνεις τους άλλους).
Αυτός που τον μυρίζεις πριν τον δεις
Υπάρχει τουλάχιστον ένας σε κάθε στρατόπεδο. Το μακριά κι αγαπημένοι περιγράφει την δική του σχέση με το νερό και τη δική σου σχέση με αυτόν. Προφανώς κάτι έχει καταλάβει λάθος. Όταν λέμε πως ο στρατός σε κάνει σκληρόπετσο, σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε πως από την απλυσιά πιάνεις δυο δάχτυλα μπίχλα που φεύγει μόνο με καλέμι. Αποφεύγει τα ντουζ, αλλά όχι επειδή κουβαλά καμιά περίεργη ανάμνηση από φυλακές. Ίσως κάτι να πήγε άσχημα κατά τη διάρκεια της βάφτισής του και να του έμεινε κάποιος παθολογικός φόβος για το νερό. Δεν θα το μάθεις ποτέ διότι δεν θα καταφέρεις να φτάσεις σε απόσταση τέτοια που να ευνοεί τον διάλογο. Σε ένα ιδανικό ματσάρισμα που μόνο ο Ε.Σ είναι ικανός να πετύχει, κατά διαβολική σύμπτωση θα κοιμάται ακριβώς πάνω από τον υποχόνδριο 35άρη με δύο παιδιά, ο οποίος μέσα στους επόμενους δύο μήνες θα έχει φύγει με Ι5.
Αυτός που είναι «γιωτάς»
Πήγε για Ι5 αλλά το έχασε στο τσακ. Σαν μαθητής που δεν πέρασε στη σχολή που ήθελε, θα συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο. Ι4 ή στη χειρότερη Ι3 άοπλο. Υποτίθεται πως αυτό τον γλιτώνει από όλες τις ένοπλες υπηρεσίες μόνο, αλλά μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία πως ο γνήσιος «γιωτάς» θα συμπεριφερθεί σαν ιταλικό αμάξι 20ετίας. Θα βγάζει δηλαδή συνεχώς προβλήματα, πράγμα που θα τον κάνει ιδιαίτερα συμπαθή στον επιλοχία του λόχου. Σε χρόνο dt ο «γιωτάς» θα αποκτήσει ακόμη ένα παρατσούκλι. Γνωστός και ως «αγγαρειομάχος», θα πάρει επ’ ώμου μαγειρεία, καλλιόπη και πλοίο της αγάπης.
Αυτός που ήρθε ακάλεστος
Σε αυτήν την κατηγορία μπαίνουν οι 18χρονοι (συνήθως πρώην βοσκοί) που δήλωσαν εθελοντές και η μαμά πατρίδα τους έκανε την χάρη να τους χωρίσει από τα κοπάδια και τις ομορφιές τους. Η κοινωνικότητά τους εξαντλείται στο ότι παραμένουν αγελαία ζώα (με έμφαση στο δεύτερο). Έχοντας προλάβει να ρουφήξουν το μεδούλι της ζωής, είναι ικανοί να αναπτύξουν τη σκέψη τους για ακανθώδη ζητήματα όπως το πόσες απουσίες είχαν στη δευτέρα Λυκείου, ποια εξάτμιση ταιριάζει καλύτερα στο παπί τους ή στο τι να κάνουν τώρα στο σπίτι τα δυο παιδιά τους. Τα οποία αγαπούν σχεδόν όσο τα κοπάδια τους.