Η συζήτηση για το ποια είναι η χειρότερη μέρα της εβδομάδας έχει πάντα ένα τεράστιο φαβορί.
Η πιθανότητα να μην συμφωνήσουν οι περισσότεροι στη Δευτέρα είναι μικρότερη από την πιθανότητα να φιλοξενηθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης σε πάνελ και μην δημιουργηθεί καυγάς.
Φτάνει όμως μ’ αυτό το κλισέ. Αρκετά με το θάψιμο της «τσαγκαροδευτέρας». Ήρθε η ώρα να τελειώσει η ασυλία της πραγματικά πιο ηλίθιας ημέρας:
Της γαμ…ης Τρίτης!
Αυτή η ύπουλη καριολίτσα την έχει βγάλει λάδι τόσα χρόνια: ΠΟΤΕ και ΚΑΝΕΙΣ δεν την κατηγορεί, αν και είναι το πιο ανούσιο 24ωρο της εβδομάδας!
Ούτε καλή, ούτε κακή. Ούτε την περιμένει κάποιος με ανυπομονησία, ούτε ξενερώνει κάποιος ιδιαίτερα όταν φτάνει. Μια θλιβερή μετριότητα, ένα μνημείο απάθειας, ένα διάστημα που υπάρχει για να υπάρχει.
Αν ήταν φαγητό, θα ήταν μακαρόνια με τυρί. Αν ήταν έξοδος από το σπίτι, θα ήταν επίσκεψη σε θεία που παραπονιέται ότι έχει καιρό να σε δει (αφότου έχεις περάσει από ζαχαροπλαστείο να πάρεις πάστες).
Αν ήταν τραγούδι, θα ήταν αυτό το ανεξήγητο… πράγμα που αφιέρωσε κάποτε ο Γιάννης Ζουγανέλης στον αμήχανο Νίκο Γκάλη…
Άσε που το λένε και οι επιστήμονες! Έρευνα από κοτζάμ «London School of Economics» η οποία έγινε σε 22.000 άτομα, το επιβεβαίωσε:
Μέσω μηνυμάτων που στέλνονταν στα κινητά των εθελοντών (όπου τους ρωτούσαν πως αισθάνονται, με ποιον είναι, αν βρίσκονται σπίτι και τι κάνουν) διαπιστώθηκε ότι τη χειρότερη διάθεση την είχαν την Τρίτη!
Σκέψου το λίγο! Οκ, τη Δευτέρα ξενερώνεις που επιστρέφεις στη δουλειά. Άσε που είναι όλο και λιγότερες πλέον οι δουλειές όπου κάθεσαι Κυριακή, αλλά τελοσπάντων. Ας δεχτούμε ότι χαλιέσαι που ξαναρχίζεις να δουλεύεις.
Είσαι όμως ακόμα υπό την επήρεια του Σαβ/κου. Είσαι ξεκούραστος. Έχεις φρέσκια τη ρέκλα που απόλαυσες το διήμερο.
Ενώ την Τρίτη, μεγάλε, δεν υπάρχει καμία παρηγοριά: Αποδέχεσαι για τα καλά πλέον ότι ξεκίνησε η βδομάδα. Έχεις ήδη μια μέρα κούρασης στην πλάτη. Και φυσικά υπάρχει πολύς καιρός ακόμα μέχρι το επόμενο Σ/Κ!
Τι να λέμε όμως τώρα… Όλες οι μέρες κάτι σημαίνουν. Η Δευτέρα είναι για ξεκινήματα. Για δίαιτες που δεν θα ολοκληρωθούν ποτέ. Την Τετάρτη είσαι ήδη μεσοβδόμαδα.
Την Πέμπτη μετράς ήδη αντίστροφα για καθισιό. Την Παρασκευή έχεις την καλύτερη ψυχολογία και την πρώτη ευκαιρία για βραδινή έξοδο. Ντάξει, δεν λέμε καθόλου για Σάββατο και Κυριακή.
Όλες οι μέρες λοιπόν κάποιο συναίσθημα προκαλούν. Όλες εκτός από την παπαριά! Τη μέρα που λες και κάποιος τη φύτεψε στο καλεντάρι για να σου σπάει τα νεύρα.
Για να σε ξενερώνει όταν είναι αργία και να σε αφήνει με τη… γλύκα όταν τσεκάρεις το ημερολόγιο και διαπιστώνεις ότι παρά τρίχα θα είχες τριήμερο.
Για να σου δημιουργεί την εντύπωση ότι υπάρχει παγκόσμια συνεννόηση ώστε η τηλεόραση να μην παίζει ΤΙΠΟΤΑ ενδιαφέρον.
Άσε που αν κάτι έπρεπε να το κάνεις μετά το Σ/Κ και έφτασε Τρίτη χωρίς τελικά να το έχεις κάνει, κάηκε… Δεν υπάρχει πια η αίσθηση νέου ξεκινήματος που προσφέρει η Δευτέρα. Και δεν υπάρχει περίπτωση να μην πεις «άσ’ το, από την άλλη βδομάδα».
Ακόμα και τη Μεγάλη Εβδομάδα, η Μεγάλη Τρίτη είναι η πιο ξενέρωτη. Ούτε κάτι… συναρπαστικό στη λειτουργία, βαρετό επεισόδιο στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ», τέσσερις μέρες ακόμα για να τελειώσει η μόνη νηστεία που κάνεις όλον τον χρόνο και να φτάσεις στο αρνί.
Δηλαδή είναι τυχαίο, ρε φίλε, που έχει ταυτιστεί με το πιο καταραμένο νούμερο και θεωρείται γκαντέμικη; Που η «Τρίτη και 13» είναι η εθνική μας μέρα γρουσουζιάς; Μέχρι και η Κωνσταντινούπολη, Τρίτη έπεσε!
Ακόμα και τα στρουμφάκια, εξάλλου, το λένε: «Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω, Τετάρτη πώς βαριέμαι, την Πέμπτη δεν κρατιέμαι, Παρασκευή πρωί λαλαλαλα»…
Δηλαδή όλες τις μέρες κάποιο συναίσθημα υπάρχει (θετικό ή αρνητικό), μόνο η ακατονόμαστη δεν αντέχεται!
Και μεταξύ μας, αν το λέει (ανάμεσα στα άλλα στρουμφάκια και) ο αδερφός Γκρινιάρης, ποιοι είμαστε εμείς που θα διαφωνήσουμε;;;