Η εβδομάδα που πέρασε από την επισημοποίηση της εκλογής του Trump έδειξε την άλλη πλευρά της αμερικανικής σκέψης. Σίγουρα, όλοι σκεφτήκαμε ότι ένα 45% των Αμερικάνων είναι φριχτά στόκοι είτε πιστεύουν στον Trump είτε έριξαν αυτό που λέγεται «ψήφος αντίδρασης». Καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν σε κάνει διανοούμενο και πολιτικό ον. Anyway, ευτυχώς υπήρξε και υπάρχει η άλλη πλευρά. Οι παρουσιαστές των late night talk shows που έδειξαν ότι το μυαλό και η κριτική ικανότητα δεν έπαψαν να κατοικούν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Έχοντας βρεθεί πίσω από τις κάμερες ελληνικού late night, κατάλαβα ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση για έρευνα, για δημιουργία. Η μόνη διάθεση ζει στην αντιγραφή. Όσο λοιπόν, εμείς κλείνουμε την τηλεόραση για να μη φάμε στη μάπα τους παρουσιαστές από τα Lidl (σε όποια ζώνη κι αν βρίσκονται), που δεν τολμούν να κριτικάρουν και να δώσουν λίγη τροφή για σκέψη στο κοινό τους, ας δούμε τι κάνουν και τι πρεσβεύουν ο κάθε ένας από τους 8.
Jimmy Fallon : Μπορεί να είναι το πιο γνωστό όνομα στα πέριξ των ελληνικών σταθμών, αφού αυτόν κοιτάνε πρώτο, αλλά η αλήθεια είναι η εξής: ο Fallon είναι ταλαντούχος με την έννοια ότι μιμείται καλά, έχει καλή φωνή και ιδέες. Έχει σημαντικό μειονέκτημα στην διαχείριση των καλεσμένων όταν δεν πρόκειται να παίξουν, αφού αρκείται περισσότερο σε καλά λόγια. Επίσης, τη χρονιά που πέρασε είχε δύο φορές καλεσμένο τον Trump και συνέβαλλε στο να ανέβει το στάτους του. Έχει αρκετό χιούμορ και έναν καλό sidekick, τον Higgins, που δημιουργούν ωραίο combo σε στήλες όπως τα Thank You Notes.
Jimmy Kimmel : Ο Kimmel είναι κι αυτός στην κατηγορία του ψυχαγωγικού late night, με σαφώς περισσότερη ικανότητα στον λόγο από τον Fallon. Φτιάχνει κυρίως σκετσάκια, είναι πιο κινηματογραφικός, έχει έναν εξίσου ικανότατο συνεργάτη, τον Guillermo, μπορεί να σταθεί πιο εύκολα σε ελεύθερο λόγο, η έκφραση του διακατέχεται από μια αυστηρότητα που ξέρεις ότι είναι το προσωπείο που επιλέγει. Το σκηνικό με τον Matt Damon είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του.
James Corden : Έκανε το step up στις αρχές του 2016, κυρίως με το Carpool Karaoke, το οποίο φυσικά και αντέγραψε ο Λιανός για την εκπομπή της Μενεγάκη και είναι λες και τα μάτια σου έγιναν dartboard. Έχει πολλές φρέσκες ιδέες, έχει καλλιτεχνικό ταλέντο και η εκλογή Trump του έδωσε την ευκαιρία να δείξει και την ικανότητα στην πολιτική σάτιρα.
Stephen Colbert : Ο διάδοχος του Letterman, μετά από 10 χρόνια που έκανε το Colbert Report, μπήκε στην late night ζώνη και προσωπικά είναι ο ένας από τους δύο καλύτερους. Τόσο συγκεκριμένες καταστάσεις με τους καλεσμένους του, όπως όταν κάθονται σε μια κουβέρτα και κοιτάνε τ΄αστέρια, όσο και το stand up speech handling του τον τοποθετούν σε αυτούς που καλυτερεύουν τον σκοπό της τηλεόρασης. Το παρακάτω βίντεο είναι παραπάνω από ενδεικτικό του τι μπορεί να κάνει.
John Oliver : Ο δεύτερος στην κατάταξη μου. Το Last Week Tonight δεν είναι σόου βέβαια. Είναι ερευνητική εκπομπή. Έχει όμως στοιχεία late night. Τα ξεσπάσματα του είναι απολαυστικά, τα θέματα που αναδεικνύει η εκπομπή του και το πως τα πλαισιώνει αυτός και η ομάδα του είναι εξόχως ενδιαφέροντα και δικαίως άρπαξε το Emmy πριν από δύο μήνες.
Trevor Noah : Από τους λιγότερο γνωστούς έξω από τις ΗΠΑ, ο Noah είναι σε παρεμφερές format με τον Oliver, με λιγότερο fact analysis και περισσότερο τρολάρισμα της πραγματικότητας όπως αυτή βρίσκεται στην επιφάνεια της επικαιρότητας.
Seth Meyers : Ο master της chair πολιτικής σάτιρας, σαν σε ένα άτεγκτο δελτίο ειδήσεων, με σαφή κριτική, σαφή άποψη, λιγότερο εμφανές χιούμορ, αλλά καυστικότητα όσο δεν πάει. Αν έπρεπε να τον παρομοιάσω με κάτι θα έλεγα «ο Άγγελος Μπασινάς των late night shows».
Conan O’ Brien : Ο νέρντουλας της κομπανίας και με περισσότερα χιλιόμετρα στο late night από τους πιο προβεβλημένους. Φανατικός των κόμικ και του gaming, λιγότερο παιχνιδιάρης, μοιάζει αρκετά με τον Kimmel, απλώς σε αντίθεση με εκείνον, έχει αρκετές χιουμοριστικές εκφράσεις, παίζει με γκριμάτσες και είναι ίδια μοναδικός.