Τρεις συντάκτες του menshouse έκαναν το πείραμα της «Πύλης του ανεξήγητου». Ως γνήσιοι θαυμαστές της τηλεοπτικής εκπομπής του Κώστα Χαρδαβέλλα, θυμήθηκαν μια ιστορία για ένα στοιχειωμένο μέρος, που κάποιος, κάπου, κάποτε τους είχε πει. Τους πιστεύετε;
Δημήτρης Πετρίδης
Το «διαβόητο» στοιχειωμένο σπίτι της Θεσσαλονίκης
Αν είσαι Θεσσαλονικιός ξέρεις καλά 3 πράγματα: να προφέρεις την πόλη σου με δύο λάμδα παρόλο που γράφεται με δύο σίγμα, να εκτιμάς τις καλές μπουγάτσες και να λες τη δική σου εκδοχή για το περίφημο στοιχειωμένο σπίτι στη Βασιλίσσης Όλγας. Σύμφωνα με τον έναν θρύλο ήταν τόπος βασανισμού Εβραίων, ενώ ο άλλος θέλει τον επιχειρηματία Γιάννη Κόκκο να προσπάθησε να το χτίσει 3 φορές και να γκρεμίστηκε και τις 3 όταν έφτασε στο δεύτερο όροφο.
Φωτογραφίες από μέσα δεν μπορείς να βγάλεις, φυσικά, καθώς ακόμα κι αν έχεις στοιχειώδη λογική καταλαβαίνεις πως είναι στοιχειωμένο, ενώ υπάρχουν χιλιάδες μαρτυρίες ατόμων που άκουσαν κάποιον να σέρνει τα πόδια του αν και δε μένει κανείς εκεί, άλλον που είδε υλοποιημένα πνεύματα, ενός τρίτου που ισχυρίζεται πως μόνο αν είσαι ψυχάρα μπαίνεις εκεί (υπό την έννοια πως δεν έχεις σώμα- είσαι φάντασμα) κ.ο.κ. Πριν από καμιά 15αριά χρόνια είχαμε επιχειρήσει με τον ξάδερφό μου να μπούμε μέσα και παρόλο που σε κάθε δεύτερο βήμα λέγαμε «Φοβάσαι;»- «Καλά, μαλ@κας είσαι;», μετά από λίγο βγήκαμε έξω κακήν κακώς. Δεν είχαμε δει το παραμικρό, όμως κάτι έκανε τις τρίχες στο πίσω μέρος του λαιμού μας ν’ ανασηκωθούν. Κάτι σαν… Κάτι σαν ένα απάνθρωπα άυλο χέρι.
Βαγγέλης Χαντζής
Την ιστορία αυτή μου την διηγήθηκε ο Δαυίδ Ράφης πριν 17 χρόνια περίπου. Μια μικρή ομάδα νεαρών εθελοντών, την οποία απάρτιζαν η Νέλλη, η θεία της και ο Λουκάς, ανταποκρίθηκαν το 1999 σ’ ένα αίτημα του Δρ. Μάριου, ενός ερευνητή πάνω σε διαταραχές του ύπνου. Στο πλαίσιο του πειράματος του Δρ. Μάριου, αυτός και οι εθελοντές του, που έπασχαν όλοι από σοβαρές μορφές αϋπνίας, θα έπρεπε να μείνουν για ένα διάστημα σε μια παλιά έπαυλη. Πριν από 130 χρόνια είχε πεθάνει εκεί υπό μυστηριώδεις συνθήκες ο βιομήχανος Κρεϊνίδης κι από τότε κυκλοφορούσαν φήμες ότι το σπίτι ήταν στοιχειωμένο.
Πράγματι, πολύ σύντομα, οι τέσσερις ερευνητές άρχισαν να αισθάνονται αλλά και να βιώνουν την ύπαρξη μιας δαιμονικής δύναμης μέσα στους τοίχους της έπαυλης. Πέντε ημέρες μετά και αφού οι γείτονες έκαναν λόγο για δεκάδες περιπτώσεις αυτήκοων μαρτυριών ουρλιαχτών και καλεσμάτων για βοήθεια η έπαυλη σταμάτησε να δείχνει σημάδια ότι κατοικείται, τουλάχιστον στους εξωτερικούς παρατηρητές. Δεκαεπτά χρόνια μετά κανείς δεν είχε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι κάποιος από τους συμμετέχοντες στο πείραμα επιβίωσε. Τα ίχνη όλων χάθηκαν και όταν η έπαυλη ανοίχτηκε τίποτα δεν έδειχνε ότι εκεί μέσα πριν κάμποσα χρόνια υπήρχε παρουσία ζωής.
Όλγα Παρθενέα-Γεωργάτσου
Το κοριτσάκι της Κυράς
Οι μεταφυσικές ιστορίες που μέχρι σήμερα ακούγονται για το παλιό σανατόριο της Πάρνηθας, στο οποίο έζησαν και πέθαναν εκατοντάδες φυματικοί, είναι πολλές και αρκετά γνωστές. Η πιο διαδεδομένη, όμως, -και ίσως η πιο πιστευτή- είναι αυτή που θέλει το φάντασμα ενός μικρού κοριτσιού να κάνει την εμφάνισή του συχνά πυκνά στη γύρω περιοχή.
Οι παλαιότεροι, κάνουν λόγο για ένα κοριτσάκι που έπασχε από φυματίωση και λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να το μεταφέρουν σε μια πηγή εκεί κοντά, την Κυρά, για να απολαύσει το τρεχούμενο νερό αφού πλέον η κατάστασή της ήταν τόσο άσχημη που δεν μπορούσε να πιει σταγόνα. Πράγματι, η μικρή πέρασε την πόρτα του σανατορίου, ουδέποτε όμως έφτασε στην πηγή, αφού στα μισά της διαδρομής πέθανε. Έκτοτε, πολλοί έχουν υποστηρίξει πως είδαν ένα στεναχωρημένο και κατάχλωμο κοριτσάκι με άσπρο νυχτικό να περιφέρεται γύρω από το σανατόριο άλλοτε κλαίγοντας σπαρακτικά και άλλοτε ζητώντας κλαμένη από τους περαστικούς λίγο νερό…
