Χαρτιά είναι εκείνο το πράγμα που δεν κάνει να παίζεις μεγάλος, αλλά επιβάλλεται να παίξεις μικρός. Αυτό είναι ένα απόφθεγμα που το έβγαλα μόλις από το μυαλό μου γιατί δεν μου ερχόταν κάτι ωραίο να ξεκινήσω. Αλλά μια χαρά είναι κι αυτό. Γιατί κρύβει μια μεγάλη πραγματικότητα για τα παιδικά χρόνια όλων μας. Δεν υπήρξε παιδί που να μην πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στο τραπέζι της βεράντας στο εξοχικό, παίζοντας κάθε απόγευμα χαρτιά με τη γιαγιά μετά το μπάνιο. Τότε που οι γονείς ήθελαν να χαλαρώσουν ή να βγουν κι εμείς πηγαίναμε τρέχοντας στο σκρίνιο για να πάρουμε εκείνη την παλιακή τράπουλα ή μια τράπουλα απ΄αυτές που είχαμε πάρει σαν σουβενίρ για να παίξουμε κουμ καν. Ξέρετε ποιες. Αυτές που είχαν στο πίσω μέρος κάποιο λιμάνι από ένα random ελληνικό νησί.
Τράπουλες που οι γονείς μας θεωρούσαν ότι θα αποτελούσαν αντικείμενο συζήτησης όταν μαζεύονταν με τους κουμπάρους τους για να στήσουν μια παρτίδα. Το τελευταίο κατάλοιπο μιας γενιάς που μύριζε 90’s από τις τούφες μέχρι τα πέλματα. Με αυτές τις τράπουλες μάθαμε κόλπα που δημιούργησαν στοιχεία του χαρακτήρα μας. Η γιαγιά μας έδειξε πως να παίρνουμε σωστό φύλλο, πως να κλέβουμε τη μαμά και τον μπαμπά, πως να μπλοφάρουμε, αν είναι σωστό να κατεβάζουμε τριάδα ή όχι.
Η μαμά σε βοηθούσε στα μαθήματα. Ο μπαμπάς σου μάθαινε για το στοίχημα ή τον Χατζηπαναγή. Ο παππούς σταυρόλεξα. Η γιαγιά σου μάθαινε τα παρακάτω παιχνίδια.
Δηλωτή ή Κολιτσίνα
Δύο παραλλαγές. Στο πρώτο έπρεπε να δηλώσεις αν θες να κάνεις κάποιο συνδυασμό με τα τέσσερα φύλλα που ήταν στο τραπέζι. Στο δεύτερο δεν χρειαζόταν. Απλώς σήκωνες ό,τι έβρισκες. Η γιαγιά η έξυπνη σου άφηνε πάντοτε να πάρεις τα φύλλα κι ίσως το 2 το καλό. Αλλά τα σπαθιά και το 10 το καλό ήταν σχεδόν πάντα δικά της. Έτσι είναι ο σωστός στρατηγός. Θυσιάζει μικρά πιόνια για να ζήσουν τα μεγάλα.
Κουμ Καν
Για κάποιο λόγο η γιαγιά μου έπινε πάντα κουμ κουάτ κάθε φορά που παίζαμε κουμ καν. Ίσως επειδή και τα δύο αρχίζουν από κουμ και της ταίριαζαν ηχητικά. Κάποιες φορές έφερνε και την αδερφή της να παίξουμε και για μένα είχε περισσότερη πλάκα. Κι ας με έβαζαν στη μέση με στόχο να μου φάνε τα φύλλα που ήθελα. Άλλες φορές συνεργαζόταν με σένα για να γλεντάτε τον παππού. Από τη γιαγιά έμαθα ότι στο κουμ καν, αν είναι να κατεβάσω τριάδα, τότε ας είναι μόνο αυτή που έχει ίδιους αριθμούς. Κι αν ήταν συμπληρωμένη από πριν, ακόμα καλύτερα.
Πασιέντζα
Ήταν το παιχνίδι της προθέρμανσης ή της αποφόρτισης. Εκεί που τα έχεις δώσει όλα με 15 παρτίδες κουμ καν σερί, ερχόταν η πασιέντζα και η γιαγιά σου έδειχνε πως να την διαβάζεις. Σε έβαζε και να της τάζεις πράγματα για να δει αν θα βγουν.
Μπιρίμπα
Κάθε φορά που άκουγα αυτό το παιχνίδι σκεφτόμουν τον Σπύρο Μπιμπίλα. Η γιαγιά ήταν πάντοτε ο συμπαίχτης σου και αντίπαλοι συνήθως οι γονείς. Εσύ ήσουν ο άπειρος, αλλά η γιαγιά αρκούσε για να κερδίσει όλους τους έμπειρους που θα είχε απέναντι της.