Είναι από τα χειρότερα συναισθήματα. Ούτε καλό, ούτε κακό. Ούτε αρκετό για να τα βάψεις μαύρα, αλλά ούτε και εύκολο να το περάσεις «στο ντούκου».
Μια γα…ένη μέση κατάσταση που είναι ικανή ωστόσο να σου χαλάει την ψυχολογία.
Γιατί όταν σου τύχει κάτι πολύ ευχάριστο ή πολύ δυσάρεστο θα αντιδράσεις. Κάπως θα το αντιμετωπίσεις, ρε παιδί μου.
Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα όμως σε φάση αμηχανίας δεν τελειώνουν ποτέ. Κυλούν βασανιστικά.
Και μοιάζουν να διαρκούν περισσότερο από αρμένικη βίζιτα βαρετής θείας που έχει έρθει σπίτι σου και δεν λέει να ξεκολλήσει.
Είναι διάφοροι λοιπόν οι λόγοι που μπορεί να έρθεις σε δύσκολη θέση. Να νιώθεις ότι εκείνη την ώρα θέλεις ν’ ανοίξει η γη και να σε καταπιεί.
Και μερικοί αρκετά χαρακτηριστικοί είναι οι εξής:
-Όταν κάνεις χάι-φάιβ και ο άλλος σε αγνοεί. Μπορεί να το κάνει σκόπιμα (περίπτωση στην οποία είναι για κλωτσές). Ακόμα και ακούσια όμως να σου το κάνει, η στιγμή είναι αμήχανη. Νιώθεις -και με το δίκιο σου- γειωμένος.
Και όσο σπουδαίος κι αν είσαι, η εικόνα με απλωμένο το χέρι να… ζητιανεύεις μάταια την ανταπόδοση είναι άβολη. Ρώτα και τον Στεφ Κάρι που το έπαθε πρόσφατα με τον Κάιρι Ίρβινγκ.
-Όταν επιλέγονται οι ομάδες στο 5Χ5 και έχεις μείνει τελευταίος. Δεν έχει σημασία αν ξέρεις μπάλα ή αν αποτυγχάνεις να κοντρολάρεις ακόμα και τη μεγάλη φουσκωτή της NIVEA. Η διαπίστωση ότι κανείς δεν σε εμπιστεύεται είναι οδυνηρή.
Κάθε (άλλο) όνομα που ακούγεται πέρα από το δικό σου είναι κι ένα καρφί στο φέρετρο της ποδοσφαιρικής σου καριέρας. Και νιώθεις τα βλέμματα οίκτου των υπολοίπων (που εξασφάλισαν ομάδα) να σ’ αγκαλιάζουν από πάνω μέχρι κάτω.
-Όταν λες στο παιδί σου να πει «μπαμπά» κι αυτό λέει «μαμά». Έχεις κάνει ολόκληρο αγώνα. Το καλοπιάνεις, του κάνεις χαρές, του έχεις ζαλίσει τ’ αυτιά επαναλαμβάνοντας τη μαγική λέξη. Κι εκεί που κρέμεσαι από τα χείλη του και θεωρείς ότι είναι θέμα χρόνου να την ξεστομίσει, σε «προδίδει»!
Το κοκτέιλ απογοήτευσης και αμηχανίας είναι πικρό. Και η έκφραση θριάμβου στο πρόσωπο της συζύγου το κάνει ακόμα πιο ανυπόφορο.
-Όταν πανηγυρίζεις γκολ που τελικά δεν μπήκε. Ξεσπάς σαν να πήρε η ομάδα σου το Champions League. Βγάζεις το λαρύγγι σου από τις φωνές, δείχνεις (επανειλημμένως) καμπανέλια στους αντιπάλους, καβαλάς το κάγκελο (με το ένα πόδι από μέσα, το άλλο πόδι απέξω) και κάνεις κ…δάχτυλα στους απέναντι.
Μέχρι να δεις μια σημαία σηκωμένη ή να διαπιστώσεις ότι το σουτ κατέληξε στη λάθος πλευρά των διχτύων. Και να πρέπει -με την ουρά στα σκέλια- να υπομείνεις αμήχανα την καζούρα τους.
Sheff United score, seconds later it gets ruled out ?? #UTB pic.twitter.com/PoWnyJAyL8
— Ryan Smith (@BoroFc_Ryan) 12 Αυγούστου 2017
-Όταν κάνεις κίνηση να τη φιλήσεις και τραβιέται. Έχετε πλησιάσει πιο πολύ από ποτέ. Είσαι σίγουρος ότι νιώθει το ίδιο, έχεις πειστεί ότι σε γουστάρει κι εκεί που πιστεύεις ότι ήρθε η μεγάλη στιγμή… μένεις με τα χείλη σουφρωμένα (και τη γλώσσα φυλακισμένη).
Τα δευτερόλεπτα που ακολουθούν εφιάλτης. Τ’ αυτιά σου βουίζουν και η προσγείωση στη friend zone είναι ανώμαλη. Θα ήθελες να εξαφανιστείς -ακόμα κι αν το τίμημα ήταν να σε πιάσει διάρροια και να σκουπίζεσαι με χαρτοπόλεμο.
