Στην κατάταξη με τις ανθρώπινες αδυναμίες η περιέργεια θα έκανε μεγάλη πορεία.
Μπορεί να μην διεκδικούσε πρωτάθλημα, αλλά θα χτυπούσε σίγουρα μια θέση στο Champions League.
Γιατί λίγα «ελαττώματα» είναι τόσο κοινά όσο αυτή η ακατανίκητη επιθυμία να μάθεις για κάτι -ακόμα κι αν δεν σε αφορά άμεσα.
Δεν έχει σημασία λοιπόν αν είναι είσαι μικρός ή μεγάλος, αν είσαι μορφωμένος ή όχι, αν περνάς καλά στη ζωή σου ή καταπιέζεσαι:
Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν μικρό κουτσομπόλη. Και όταν μας δίνεται η ευκαιρία για… άκοπη συλλογή πληροφοριών, σχεδόν όλοι μας θα στήσουμε αυτί.
Σε καταστάσεις, ας πούμε, όπως οι παρακάτω:
-Τσακωμός. Είναι άβολη η κατάσταση όταν γίνεται κοντά σου καυγάς. Θέλεις να δείξεις ότι δεν άκουσες τίποτα απ’ όσα ειπώθηκαν. Ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Μόλις αρχίσει να φουντώνει η συζήτηση, το αυτί σου (ανεξέλεγκτα) προεκτείνεται στο πίσω τραπέζι.
Με χειρουργικές κινήσεις προσπαθείς να μην καρφωθείς, γέρνοντας το σώμα σου προς τα ‘κει. Κι ενώ έχεις σταματήσει ήδη να μιλάς στη δική σου παρέα, δεν διστάζεις ακόμα και να της βάλεις χέρι αν κάνει… φασαρία και σε εμποδίζει ν’ ακούσεις τι παίζεται!
-Κατσάδα από τον διευθυντή σε συνάδελφο. Δεν είναι ποτέ ευχάριστο να τ’ ακούει κάποιος από ανώτερο. Ακόμα κι αν είναι ο μαλάκας που δεν χωνεύεις, πρέπει να ‘σαι αρχ…ι για να χαίρεσαι με την αναποδιά του.
Ανεξαρτήτως όμως των αισθημάτων που τρέφεις για τον παθόντα, την ώρα που… βρέχει ΠΑΝΤΑ θα επιδιώξεις ν’ ακούσεις. Όχι μονάχα από περιέργεια για να μάθεις τον λόγο που του τα χώνει ο διευθυντής/προϊστάμενος. Αλλά και επειδή έχεις την αγωνία μήπως ίδια μαλακία (που μπορεί να φέρει αντίστοιχες επιπτώσεις) έχεις κάνει κι εσύ.
-Κουτσομπολιό. Η κλασική ατάκα αυτο-υπεράσπισης ενός κουτσομπόλη λέει «δεν φταίω εγώ, έρχονται και μου τα λένε». Μπορεί λοιπόν το 99% όσων τη χρησιμοποιεί να λέει ψέματα, αλλά όντως σε κάποιες περιπτώσεις το κουτσομπολιό… σε βρίσκει και δεν το βρίσκεις.
Γιατί δεν γίνεται να εκτυλίσσεται κάπου κοντά σου/στο πίσω τραπέζι/στην ουρά της τράπεζας συζήτηση για χωρισμούς, καυγάδες, κερατώματα και πισώπλατα μαχαιρώματα και να ΜΗΝ ενεργοποιήσεις τ’ αυτί σου -ακόμα και αν οι πρωταγωνιστές είναι άγνωστοι.
-Συζήτηση της κοπέλας σου στο τηλέφωνο. Ναι, ξέρω, είσαι πολιτισμένος εσύ. Δεν πέφτεις σ’ αυτό το επίπεδο και δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου κατινιές. Και όντως είμαι μαζί σου. Είναι κατάντια να παρακολουθείς πού πηγαίνει ή να ψάχνεις, ας πούμε, το κινητό της.
Μεταξύ μας όμως -όση εμπιστοσύνη κι αν της έχεις- όταν μιλάει μπροστά σου στο τηλέφωνο πάντα έχεις τον νου σου. Πάντα έχεις το ένα αυτί τεντωμένο. Κι είσαι πάντα είσαι σε ετοιμότητα να συλλάβεις κάτι που θ’ ακουστεί ασυνήθιστο ή ύποπτο.
-Σεξ. Ακούς κρεβάτια από το δίπλα διαμέρισμα να τρίζουν. Βογγητά, αναστεναγμούς και άστοχα ερωτήματα «τι σου κάνω, μάνα μου». Όσο διακριτικός κι αν είσαι, η αποτυχία της μόνωσης του ήχου θα σε βάλει στον πειρασμό. Δεν θα βάλεις και ποτήρι στον τοίχο (αν δεν είσαι πολύ μερακλής) αλλά λίγο… αυτί θα κάνεις.
Όχι για να φτιαχτείς (και να καταλήξεις κάνοντας τσιγάρο κι εσύ), αλλά για να ικανοποιήσεις την περιέργεια του αν η ξανθιά στον τρίτο είναι τόσο αποδοτική όσο είχε συζητηθεί στην τελευταία συνέλευση της πολυκατοικίας.
