- Ποτέ δεν μάθαμε ποιοι και πόσοι είναι οι «λιλιπούτειοι καρναβαλιστές που έχουν κατακλύσει τους δρόμους της Πάτρας», της Ελίζας Καλλίτση. Ούτε, βέβαια, τι κάνουν με τη ζωή τους όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
- Χάρτινη μάσκα «Μπουμπούκος» (Άδωνις), «Σανέλ» (Καμμένος) και «Μπαρουφάκης» (Βαρουφάκης) για να κάνουμε τρελό κέφι. Τόσο καινοτόμες ιδέες και τόσο πρωτότυπες ονομασίες ούτε ο Σεφερλής…
Το να ντύνεις το παιδί σου «αστυνομικό», «πεταλουδίτσα της νύχτας» και διάφορα τέτοια macho ή ξεκωλέ, λένε πολλά για ‘σένα. Όχι τόσο για το γούστο σου, όσο για το ποιόν σου.
- Κάθε φορά που ο Πανίκας εμφανίζεται ως Ζορό, ένα αγοράκι πέφτει στην αγκαλιά της μητέρας του κλαίγοντας με λυγμούς γιατί πρέπει πλέον να βρει άλλον προστάτη των φτωχών και των αδυνάτων να θαυμάζει.
- Με εξαίρεση ελάχιστες περιοχές της χώρας των οποίων τα καρναβάλια ακόμα διατηρούν τον Διονυσιακό τους χαρακτήρα, η σύγχρονη μορφή του καρναβαλιού έχει τόση σχέση με τον διονυσιασμό όση η ρετσίνα με την μαυροδάφνη.
Παλιότερα οι μεταμφιεσμένοι τριγυρνούσαν παρέες στους δρόμους και τις γειτονιές, τραγουδώντας άσεμνα και σκωπτικά τραγούδια. Τώρα όπου δεις παρέα μεταμφιεσμένων, σφίγγεις το πορτοφόλι στην τσέπη σου μη σε βρει κανά κακό.
- Στην Πλάκα (σε ό,τι αφορά την Αθήνα, φαντάζομαι και σε αρκετές άλλες πόλεις) η Κυριακή της Αποκριάς είναι η μέρα που όπου δεις παρέα με ρόπαλα ξεκίνα να τρέχεις, διότι κατά πάσα πιθανότητα είναι τιγκαρισμένα με άμμο.
- Καρναβάλι χωρίς Άλκη Στέα (ο οποίος το παρουσίαζε σερί από το 1974 μέχρι το 1999), «είμαστε στην Πάτρα, την καρναβαλούπολη της Ελλάδας» και «συνεχίστε να χορεύετε» είναι μακαρόνια με κιμά χωρίς τον κιμά (και χωρίς τριμμένο τυρί).