Η επίσκεψη σε λούνα-παρκ όταν ήσουν παιδί, ήταν λόγος για να σκίσεις το βρακί σου από τη χαρά σου. Κάτι που περίμενες πώς και πώς και αλίμονο στον πατέρα ή τη μάνα σου αν στο έταζε και τελικά για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσε να σε πάει.
Επειδή χαιρόσουν όμως και μόνο με την παρουσία σου εκεί, δεν σημαίνει ότι απολάμβανες το ίδιο όλα τα παιχνίδια. Ότι ενθουσιαζόσουν με κάθε μια από τις επιλογές που υπήρχαν στα χέρια σου (ή μάλλον στα χέρια των γονιών σου που σε συνόδευαν).
Γιατί υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα παιχνίδια που -ειδικά τώρα που πέρασαν τα χρόνια- σου φαίνονται παντελώς αδιάφορα. Και κρινόμενα με τη κυνικότητα του 35άρη (και όχι την παιδική επιείκεια) μοιάζουν συγκλονιστικά ανόητα στα μάτια σου.
Όπως τα παρακάτω…
Ρόδα
Είναι εκεί επειδή… πρέπει να είναι. Σαν από υποχρέωση επειδή ως εικόνα έχει συνδεθεί με το λούνα παρκ. Πως είναι ο 39χρονος αρχηγός σε ομάδα ποδοσφαίρου που έχει αρχίσει καιρό να μη στρίβει, αλλά παίζει τιμής ένεκεν στην ενδεκάδα; Α γεια σου!
Ουσιαστικά δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει. Ούτε ενδιαφέρον, ούτε συγκινήσεις, ούτε σασπένς. Το μόνο που αξίζει είναι η θέα, αλλά κι αυτή να τη δεις μια, να τη δεις δυο, μετά αρχίζει και… κρεμάει η φάση. Ενδείκνυται μόνο για άστεγα εφηβικά ζεύγη που εκτιμούν οποιοδήποτε ξεμονάχιασμα, έστω και λίγων δευτερολέπτων.
Καρουζέλ
Πραγματικά θα ήθελα να τον γνωρίσω αυτόν που συνέλαβε αυτή την ιδέα, να του σφίξω το χέρι και να τον αποθεώσω: «Πώς το σκέφτηκες αυτό, ρε μεγάλε»;;; Μιλάμε για το απόλυτο τίποτα. Αέρα κοπανιστό.
Γιατί σύμφωνοι, απευθύνεται σε μικρά παιδάκια. Ναι, σε αυτή την ηλικία δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα ακόμα. Πραγματικά όμως, πόσο διασκεδαστικό μπορεί να είναι το να καβαλάς ένα ακίνητο αλογάκι, να γυρίζεις γύρω-γύρω και κάθε 10 δευτερόλεπτα να συναντάς το ίδιο μέρος και την ίδια χαζοχαρούμενη φάτσα του μπαμπά σου που σε καμαρώνει (άγνωστο για ποιο κατόρθωμα);
Σκοποβολή
Ναι, έχει ένα κάποιο νόημα. Σε σχέση με τα παραπάνω τουλάχιστον, διαθέτει έναν σκοπό και έναν στόχο για τον παίκτη. Ακόμα και… κυνηγός να είσαι όμως, δεν πρόκειται να «φτιαχτείς» μαζί του. Διότι οι υποτιθέμενες καραμπίνες δεν έχουν την παραμικρή αληθοφάνεια.
Συχνότατα οι κάννες τους είναι σκόπιμα στραβωμένες, ώστε να καθίσταται πιθανότερο το ενδεχόμενο να σημαδέψεις στον γάμο του καραγκιόζη. Και το έπαθλο σε περίπτωση που παρόλα αυτά τα καταφέρεις είναι ένα σκονισμένο κουκλάκι, που αν δεν έχεις μαζί σου γκομενάκι για να το πασάρεις, ντρέπεσαι φρικτά να το κουβαλάς στη συνέχεια μαζί σου.
Αμαξάκια με κέρμα
Το πιο θρασύ ψέμα. Η μεγαλύτερη προσβολή του παιδικού (και όχι μόνο) IQ. OK, το πιτσιρίκι που προορίζεται να διασκεδάσει με αυτό το μασκαραλίκι δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μπει στα συγκρουόμενα. Απέχει αρκετά ακόμα χρόνια από το να πάει σε καρτ.
Η πρώτη… μηχανοκίνητη εμπειρία του όμως χρειάζεται να είναι έτσι; Μέσα σε ένα πλαστικό αυτοκίνητο που (αντί να κινείται) τρέμει σαν να του ‘χει καεί πολλαπλασιαστής; Με μια προσομοίωση οδήγησης που κάνει ακόμα και το 1 γιούρο που δαπανήθηκε για ‘κείνη να μοιάζει σπατάλη για τις συγκινήσεις που (δεν) προσέφερε;
Μπαλαρίνα
Υπό άλλες συνθήκες αν σου έλεγαν ότι θα αφεθείς στα χέρια και τις ορέξεις μια ζωηρής μπαλαρίνας που σε ζαλίζει με το κούνημά της, θα ενθουσιαζόσουν. Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι στιγμές που θα ακολουθήσουν δεν θα είναι εξίσου συναρπαστικές.
Θα καθίσεις άβολα στο πλακέ φουστάνι της. Θ’ αρχίσει να γυρίζει -ούτε πολύ γρήγορα, ούτε πολύ αργά. Θ’ αρχίσει να ψευτοταλαντεύεται -όχι αρκετά για να ζαλιστείς ή να νιώσεις οποιοδήποτε αίσθημα σασπένς. Και λίγο αργότερα εσύ και η δικιά σου (που κώλωσες να την πας σε κάτι πιο ριψοκίνδυνο) θα αναρωτιέστε γιατί σπαταλήσατε έτσι αυτά τα δευτερόλεπτα απ’ τη ζωή σας.