6 μήνες πριν: «Φίλε το όνειρό μου είναι να ανεβάσω την ομάδα στη Γ’ Εθνική. Ξέρω ότι κανείς δεν το πιστεύει, ξέρω ότι μοιάζει ακατόρθωτο, αλλά το ξέρω πώς θα γίνει. Απλά, το ξέρω…». Κάπως έτσι ξεκινάνε τα παραμύθια. Με έναν ήρωα που μια φορά και έναν καιρό, ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά. Στα παραμύθια είναι ο καλός. Στην πραγματικότητα ο τρελός του χωριού…
«Όσο και αν γελάτε, εγώ θα ανεβάσω την ομάδα στη Γ’ Εθνική». Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να πάρει στα σοβαρά τα λόγια του κόουτς; Ήταν αναλογικά, σαν να ακούς από τον προπονητή του Κολοσσού, ότι φέτος πάει για πρωτάθλημα στην Α1. Θα μπορούσε κανείς να μην τον περάσει για τρελό; Θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι γίνονται θαύματα; Και όμως στο Γαλατικό χωριό του Ληξουρίου, μια παρέα έδειξε σε όλους ότι για να γίνει ένα θαύμα δεν πρέπει να το περιμένεις. Πρέπει απλώς να το προκαλέσεις…
Όχι φίλε αναγνώστη, αυτή, δεν είναι άλλη μια πραγματική ιστορία που μοιάζει με παραμύθι. Είναι ένα παραμύθι που μοιάζει με πραγματική ιστορία, αλλά δεν είναι. Ή μπορεί και να ‘ναι. Στο Γαλατικό χωριό τα βράδια η αλήθεια, μπλέκεται με το ψέμα και κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει το παραμύθι, απ’ την πραγματικότητα.
4 μήνες πριν
Στην Α1 ΕΣΚΑ-Η τα φαβορί ήταν λίγο πολύ γνωστά. Ο ΝΕΟΛ, η παρέα των πιτσιρικάδων απ’ το Ληξούρι σύμφωνα με τους ειδικούς θα τερμάτιζε στην καλύτερη λίγο πιο πάνω από τη μέση του βαθμολογικού πίνακα. Αυτό ήταν και το πρώτο μεγάλο λάθος. Στα παραμύθια δεν λες ποτέ στον ήρωα ότι δεν μπορεί να φτάσει εκεί που μπορεί. Γιατί αν το κάνεις, θα τον δεις να φτάνει εκεί που δεν μπορεί!
Αν το κάνεις θα τον δεις την ώρα που είναι στριμωγμένος στα σχοινιά και νομίζεις ότι είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει, να σου βγάζει τη γλώσσα περιπαικτικά και να σε ρωτάει αν αυτό είναι το καλύτερο σου χτύπημα γιατί δεν έχει καταλάβει τίποτα ακόμα…
2 μήνες πριν
Η παρέα του Μάρκου (που ξεκίνησε ως παίκτης και μετά έγινε κόουτς) ο Βεργανελάκης, ο Αντωνάτος, ο Ντούλες, ο Τρυφωνόπουλος και τα άλλα παιδιά είναι η ευχάριστη έκπληξη της κατηγορίας. Οι νίκες έρχονται η μία μετά την άλλη, με ανατροπές, με χαρακτήρα ομάδας που δεν αρνείται να χάσει. Αρνείται να παραδοθεί. Το τρένο στο Γαλατικό χωριό έχει μπει στις ράγες και όμως ακόμα κανείς δεν έχει καταλάβει. Ακόμα όλοι βλέπουν μια ομάδα που έχει ξεπεράσει τον εαυτό της και έχει τις τελευταίες εκλάμψεις πριν τον επιθανάτιο ρόγχο. Το τέλος της διαδρομής είναι θέμα χρόνου. Στα παραμύθια όμως ο χρόνος σταματάει. Και τίποτα δεν τελειώνει αν δεν πει την τελευταία του κουβέντα ο ήρωας…
1 μήνα πριν
Ποτέ ομάδα από το Ληξούρι δεν έχει κερδίσει την άνοδό της στη Γ’ Εθνική. Και τώρα στον τελικό βρίσκονται 2 ομάδες από το νησί των τρελών. Το μεγάλο φαβορί ο ΑΣΚ, η ομάδα του Αργοστολίου και ο ΝΕΟΛ, το αουτσάιντερ απ’ το Ληξούρι που κανείς δεν θα πόνταρε ούτε μισό ευρώ στην επικράτησή του. Οι ειδικοί βλέπουν την υπέρβαση των πιτσιρικάδων, αλλά θεωρούν δεδομένο ότι στον τελικό θα λυγίσουν.
Βλέπουν ότι ο ΑΣΚ έχοντας το 2-0 της κανονικής περιόδου, θέλει μια νίκη ακόμα για να πάρει την άνοδο. Βλέπουν ότι ανατροπή απ’ το 2-0 με δυο break στην έδρα του αντιπάλου δεν έχει γίνει ποτέ. Δεν βλέπουν όμως ότι τα καλύτερα παραμύθια ξεκινούν όταν ο ήρωας φτάσει στη χώρα του ποτέ. Και οι ήρωες του παραμυθιού έχουν ήδη πάρει τη θέση τους στο παλκοσένικο, για να αρχίσει η παράσταση…
2 εβδομάδες πριν
Στο νησί κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα τι έρχεται. Ακόμα και μετά το πρώτο break του ΝΕΟΛ και το 1-2, το φαβορί δεν αλλάζει. Ο ΑΣΚ «Είχε απλώς υποτιμήσει τους μικρούς και στο τέταρτο παιχνίδι θα καθαρίσει τη μπουγάδα με συνοπτικές διαδικασίες». Στο επόμενο ματς της σειράς των τελικών η σπίθα αρχίζει να γίνεται φωτιά. Κανείς δεν βλέπει τον τελικό των αιωνίων στον μπάσκετ γιατί εκείνη την ώρα όλοι παρακολουθούν από τα τοπικά Μέσα μέσω Facebook τη μάχη του Βεργανελάκη με τον Ακτύπη στο Ληξούρι.
Το ματς αρχίζει και είναι ντέρμπι από την αρχή ως το φινάλε. Κάθε φορά που ο ΑΣΚ σφυροκοπάει τους μικρούς και ετοιμάζεται να τους βγάλει νοκ άουτ, τους βλέπει να κρατά ο ένας το χέρι του άλλου και να σηκώνονται για έναν γύρο ακόμα. Μέχρι την τελευταία ικμάδα του τελευταίου παίκτη στον πάγκο. 2 παρατάσεις και 2 ζωές αργότερα ο ΝΕΟΛ παίρνει τη νίκη με 85-77 και ισοφαρίζει τη σειρά σε 2-2. Η παρέα του Μάρκου Τζουγανάτου, ετοιμάζεται για το ματς της ζωής της.
Ο τελικός των τελικών
Ακόμα και αν βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι θα συμβεί, δεν μπορείς να το πιστέψεις. Γιατί κατά βάθος ποτέ δεν πίστεψες στα παραμύθια. Γιατί μόνο στα παραμύθια θα μπορούσες να πιστέψεις ότι ο πανίσχυρος ΑΣΚ θα έχανε τρίτο σερί ματς (και δεύτερο στην έδρα του) στον τελικό των τελικών. Στο ματς της ανόδου. Ένα ολόκληρο νησί περιμένει να αρχίσει το ματς λες και είναι τελικός Ευρωλίγκας. Οι φίλοι του ΑΣΚ για να πανηγυρίσουν την άνοδο και οι φίλοι του ΝΕΟΛ για να χειροκροτήσουν την παρέα που έφτασε εκεί που (δεν) μπορούσε.
Τους θεωρούσαν ήδη νικητές, και προσπαθούσαν να πνίξουν εκείνη τη φωνή μέσα τους που έλεγε «Δεν χάνουμε απόψε». Το καραβάνι των φίλων της ομάδας συνοδεύει τον ΝΕΟΛ μέχρι το Αργοστόλι. Παίρνει τη θέση του στο κλειστό και ο τελικός των τελικών αρχίζει. Μια πόλη, ένα όνειρο και ανάμεσά τους 40 λεπτά. Ok, 50…
Σε κανένα παραμύθι ο ήρωας δεν επιλέγει τον εύκολο δρόμο. Ο ΝΕΟΛ αυτοκτονεί στην κανονική διάρκεια του ματς και ο αγώνας οδηγείται στην παράταση. Ακόμα και όσοι πίστευαν στο θαύμα, έχουν αρχίσει να συμβιβάζονται με την ιδέα του τέλους. Ο ΑΣΚ έχει την ψυχολογία, έχει το μομέντουμ, έχει την έδρα, τα έχει όλα. Η άμμος στην κλεψύδρα του ΝΕΟΛ αρχίζει να τελειώνει. Και πράγματι όλα μοιάζουν χαμένα. Ο ΑΣΚ προηγείται με δυο πόντους, 5 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε. Ο ΝΕΟΛ έχει μια σκοτωμένη επίθεση ακόμα πριν σβήσει το όνειρο της ανόδου. Ο χρόνος στο Ληξούρι σταματά. Νομίζεις ότι βλέπεις την τελευταία σκηνή της παράστασης πριν σηκωθείς να χειροκροτήσεις τους μάγκες που έφτασαν ως εδώ. Και τότε θυμάσαι ότι τα παραμύθια έχουν πάντα Happy end…
Βεργανελάκης…5… «τι κάνεις ρεεεεεεε», 4… «σούταρεεεεε»…3… «βγάλε έξω», 2… «όχι ρε, θα σου μείνει η μπάλα στα χέρια», 1… «Ναι, ναι, ναι, ναι μωρή αρρώστιαααααααααααααααα». 67-67 και δεύτερη παράταση! Η τελευταία πράξη του θαύματος είχε μόλις αρχίσει…
Ο ΝΕΟΛ είναι έναν πόντο μπροστά. 3 δευτερόλεπτα για τη λήξη της επίθεσης. 2….1. Η μπάλα βγαίνει στον Αντωνάτο. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί, δεν έχει άλλη επιλογή. Σηκώνεται για τρεις. Μια ολόκληρη πόλη ψιθυρίζει «Βάλτο αγόρι μου» και μετά ουρλιάζει «Το ‘βαλε, το ‘βαλε». Δεν υπάρχει γυρισμός. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Και ξαφνικά…μπλακ άουτ…
Ο άνθρωπος του τοπικού Μέσου που έκανε τη live μετάδοση μέσω facebook υπολογίζοντας ότι θα έδειχνε αγώνα μπάσκετ και όχι το Μπεν Χουρ ξέμεινε από μπαταρία και η σύνδεση κόπηκε. Τι έγινε ρε παιδιά; Και αν όση ώρα δεν βλέπουμε το ματς έγινε νέα ανατροπή τι κάνουμε;
Μετά από 5 λεπτά τα πρώτα status στο facebook βάζουν τέλος στην αγωνία. Ο ΝΕΟΛ είναι για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Γ’ Εθνική…
Και όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που μια ολόκληρη πόλη πανηγυρίζει από χθες λες και πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν είναι η άνοδος, δεν είναι η νίκη απέναντι στους αχώνευτους Αργοστολιώτες αδερφούς μας τους Αργοστολιώτες. Είναι η υπενθύμιση πώς ό,τι για την μονάδα μοιάζει αδύνατο, για την ομάδα είναι δυνατό. Αν ονειρευτείς κάτι μόνος σου, 9/10 φορές το πρωί θα το ξεχάσεις. Αν 12 άτομα ονειρευτούν το ίδιο πράγμα δεν θα ξεχαστεί ποτέ, μέχρι το όνειρο να γίνει πραγματικότητα…
Ο Μάρκος, ο Ανδρέας, ο Νίκος, ο Αποστόλης, ο Δημήτρης, ο Γιάννης, ο Παναγιώτης, ο Γρηγόρης, ο άλλος Γιάννης, ο Λάμπρος, ο Ανδρέας, ο Γεράσιμος, ο Χρήστος, ο Χάρης και ο Αντώνης μας υπενθύμισαν τους στίχους του Νιόνιου που είχαμε ξεχάσει. Ιστορία γράφουν οι παρέες. Ας κρατήσουν οι χοροί…
* Οι φωτογραφίες είναι απ’ το ekephalonia.gr