Είναι λίγο δύσκολο να καταλάβεις. Αν κοιτώντας τη φωτογραφία βλέπεις απλώς έναν σκύλο, δεν θα καταλάβεις ποτέ. Αν δεν έχεις νιώσει έναν τετράποδο μπελά με υγρή μυτούλα, ισότιμο μέλος της οικογένειας σου, παιδί σου, κομμάτι του εαυτού σου, δεν θα καταλάβεις ποτέ…
Ευτυχώς πολλοί ξέρουν. Ξέρουν πώς είναι την ώρα που βλέπεις τη φωτιά να καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά της να μην σκέφτεσαι πρώτα εσένα, αλλά εκείνον. Εκείνον που όταν δεν είσαι καλά, δεν είναι και αυτός καλά…
Εκείνον που όταν φεύγεις, τρέμει στην ιδέα ότι δεν θα γυρίσεις ποτέ. Εκείνον που όταν σε βλέπει να επιστρέφεις, επιστρέφει στη ζωή. Εκείνον που έμαθε να σε αγαπάει πιο πολύ απ’ τη ζωή του γιατί από τη μέρα που γεννήθηκε μόνο αυτό ξέρει. Να δίνει αγάπη…
Είναι λίγο δύσκολο να καταλάβεις αν δεν ήθελες ποτέ να το ζήσεις. Είναι λίγο δύσκολο να καταλάβεις ότι αυτός ο ωραίος τύπος που ρίσκαρε τη ζωή του για τα τετράποδα παιδιά του δεν είναι τρελός, αλλά… άνθρωπος!
Και είναι ωραίο να ξέρεις ότι γύρω σου κυκλοφορούν, υπάρχουν και ανασαίνουν ακόμα τέτοιοι άνθρωποι. Άνθρωποι που θα μείνουν ξάγρυπνοι για 24ωρα μέχρι να βεβαιωθούν ότι ο Μάκης από τον Νέο Βουτζά θα βγει νικητής. Μέχρι να βεβαιωθούν ότι ο πονεμένος, καμένος Μάκης, που τον βρήκαν σχεδόν νεκρό στον τόπο της φωτιάς, θα βρει τη δύναμη να σηκωθεί ξανά και να γίνει και πάλι το περήφανο σκυλί που ήταν 48 ώρες πριν τον συναντήσει ο όλεθρος.
Και η μεγαλύτερη ανταμοιβή γι’ αυτούς τους μικρούς ήρωες είναι η ευγνωμοσύνη του Μάκη τη στιγμή που είδαν το όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Γιατί ο Μάκης είναι παλικάρι. Και τα κατάφερε. Μπορεί να βλέπεις στα μάτια του ακόμα τον πόνο και την μελαγχολία, αλλά ξέρεις ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι ο Μάκης δεν έχει να φοβάται τίποτα. Γιατί είναι ο Μάκης από τον Νέο Βουτζά και είναι καλά…
