Μπορεί να έχουμε διανύσει τα 2/3 του καλοκαιριού, αλλά αν είσαι από τους είλωτες που δουλεύουν, μπάνιο της προκοπής δεν παίζει να ‘χεις προλάβει να κάνεις. Κάτι οι καταιγίδες, κάτι ότι στην Αθήνα πρέπει να κάνεις τάμα για να βρεις καλά νερά, οι βουτιές στη θάλασσα μετριούνται σε λιγότερο χρόνο από την επίδραση τσιγάρου και καφέ το πρωί στο μπαλκόνι με αέρα που χτυπάει το γυμνό στομάχι. Ελπίζοντας ότι ο Αύγουστος θα είναι καλοκαίρι και δεν θα μοιάζει, τοποθετούμε και οριοθετούμε τους εαυτούς μας στις κατηγορίες ανθρώπων ανάλογα με το πως πέφτουν στο νερό.
Κυρίως αν είναι κρύο. Τα δύο βασικά φιλοσοφικά ρεύματα εδώ είναι δύο. Η Σχολή του Σικάγο που λέει να πέσεις γρήγορα χωρίς σκέψη. Η Σχολή της Φρανκφούρτης που λέει να το πας σταδιακά για να μη σου έρθει απότομα. Και μετά έρχονται οι υποκατηγορίες.
Αυτός που βαφτίζεται πριν μπει
Είναι εκείνος που του έλεγε η μαμά του να πάρει ζακέτα μικρός. Και έπαιρνε. Εκείνος που η μαμά του του έλεγε να κοιτάζει τα φανάρια όταν περνάει το δρόμο. Και τα κοίταζε. Έτσι, όταν του είπε να μη βουτάει απότομα σε κρύο νερό γιατί μπορεί να μείνει από καρδιά, αυτός την πίστεψε. Οπότε το πήγαινε βήμα-βήμα. Από τότε κάθε του μπάνιο συνοδεύεται από ιεροτελεστία. Ρίχνει πρώτα στα χέρια και το απλώνει λες κι είναι αλοιφή. Μετά στο στήθος. Μετά κεφάλι. Όσο τα κάνει αυτά, προχωράει ελαφρά προς τα μέσα. Ε, κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση και βουτάει.
Μη φανταστείς ότι του δίνει να καταλάβει και πάει για μακροβούτι. Βυθίζεται περισσότερο παρά βουτάει. Δεν κάνει απλωτές. Απλώς ανοίγει τα χέρια του. Εννοείται πως δεν πάει πολύ βαθιά. Ούτε πολύ ρηχά. Είναι στο μεταίχμιο. Εκεί που με το ένα πόδια ακουμπάει μύτη τον βυθό και με το άλλο δεν πατώνει.
Ένας τέτοιος τύπος είναι πάντοτε από 40 ετών και άνω, του αρέσει να συζητάει για τι καιρό θα κάνει αύριο, αγαπημένη του εφημερίδα είναι η Εστία, υποστηρίζει με σύνεση την Ξάνθη και τον Ατρόμητο και τρελαίνεται όταν τον περιμένει στο σπίτι ένα πιάτο με μπάμιες. Τι; Έχει και φέτα; Πωπω τι θα φάμε πάλι! Το καλύτερο φαγητό. Δεν ξέρετε να τρώτε ρε.
Ο «ΑΕΡΑΑΑΑ»
Κάπως έτσι ήμουν εγώ μέχρι τα 22 μου. Πίστευα ότι τα κορίτσια θα μου κάτσουν λόγω αυτού. Μιλάμε για τρομερό φωστήρα.
Ο Αέρα Πατέρα είναι αυτός ο τύπος που άπαξ και μείνει με το μαγιό, αφήνει σαγιονάρα στην πετσέτα ή την ψάθα και τρέχει προς το νερό. Βασικά στην αρχή περπατάει στην καυτή άμμο λες και περπατάει πάνω σε μοκέτα. Δε νιώθει. Μετά σπριντάρει και με ανοιχτά χέρια βουτάει πριν καν σιγουρευτεί ότι θα προσγειωθεί σε κάποιο βάθος. Πριν καν τσεκάρει αν υπάρχουν τίποτα βραχάκια. 4 στις 5 φορές θα αποκομίσει κάποιο τραυματισμό.
Τέτοιοι τύποι είναι είτε κάτω των 25 ετών είτε σφίχτες που περνάνε τη μισή μέρα όρθιοι, φορώντας σπίντο με την αμερικάνικη σημαία και τσεκάρουν ποιοι κοιτάνε τα μπράτσα τους. Οι Αέρες υποστηρίζουν αποκλειστικά Ρέαλ ή Μπαρτσελόνα, πηγαίνουν τα βράδια στα μπαρ του νησιού με φανέλα των Σικάγο Μπουλς ή των Κλίβελαντ και δεν φοράνε παπούτσια. Φοράνε σαγιονάρα. Εννοείται πως αν πας εσύ με σαγιονάρα στο μαγαζί θα φας πόρτα. Αυτοί όμως όχι.
Ο στρατιώτης
Η ενδιάμεση κατάσταση των προηγούμενων δύο. Ούτε κάνει τελετουργικό για να βουτήξει, ούτε παίρνει φόρα και σκάει στο κύμα κι όποιον πάρει ο χάρος. Πηγαίνει φορώντας το δίχαλο ως την ακροθαλασσιά. Το αφήνει λίγο πριν για να νιώσει την καυτή άμμο για ένα πάτημα. Τσουπ. Τώρα πατάει σε δροσερή άμμο. Τσεκάρει καλά το βυθό μέχρι τα επόμενα 5-6 βήματα. Ποια διαδρομή θα ακολουθήσει για να πατήσει λιγότερες πέτρες, πότε θα βουτήξει, μέχρι που θα κάνει μακροβούτι.
Τέτοιοι τύποι είναι πάντα οι πιο κουλ. Τα καλοκαίρια φοράνε τζιν βερμούδα, ένα μπλουζάκι με μια απλή στάμπα, παπούτσι σνίκερ, βάζουν και δε βάζουν αντηλιακό, αρπάζουν σχετικά εύκολα από τον ήλιο. Συνήθως δουλεύουν υπάλληλοι γραφείου σε καμία διαφημιστική ή καμία εταιρεία δημοσίων σχέσεων. Δεν κάνουν σχέσεις μικρής διάρκειας, αλλά ούτε και σκέφτονται το γάμο. Θέλουν όμως τη συγκατοίκηση. Αγαπημένο τους νησί για διακοπές είναι η Μήλος. Πάνε με την κοπέλα τους.
Το περισκόπιο
Αυτός που η βουτιά του είναι ένα ερωτικό κάλεσμα. Τσεκάρει προς τα που βρίσκονται οι ωραίες της παραλίας και αφού έχει μετρήσει όλα τα δεδομένα, πέφτει στη θάλασσα με μια βουτιά έντονη. Μπορεί να ρίξει και καμία κραυγή. Θα κολυμπήσει γύρω στα 7-8 μέτρα, τόσο ώστε να μην καρφωθεί ότι πάει για πέσιμο, αλλά και να μην χάσει από τα μάτια του το στόχο. Στο μακροβούτι του θα κουνάει δυνατά χέρια και πόδια για να φανεί ότι έχει αντοχές και αθλείται.
Αυτοί οι τύποι την πέφτουν σε ό,τι κινείται το βράδυ στο μπαρ, κερνάνε αβέρτα σφηνάκια και δεν τους νοιάζει πόσο θα είναι το σκορ. Ακόμα και 5 σερί χυλόπιτες να φάει, δεν πτοείται. Λοκάρει στον επόμενο στόχο. Αγαπημένη του αμφίεση είναι τζιν με έντονο σκίσιμο στα γόνατα, αέρινο πουκάμισο, ίσως χαβανέζικο, πάντοτε έξω από το παντελόνι, και παπούτσι εσπαντρίγια ή Toms.
Ο ζογκλέρ
Τέτοιους έβλεπα από μικρός και αναρωτιόμουν γιατί υπάρχουν. Είναι αυτοί που θα πάνε να κάνουν την πρώτη τους βουτιά στη θάλασσα με κατακόρυφο. Θα χώσουν το κεφάλι στο νερό και θα περπατάνε ανάποδα για περίπου 4-5 μέτρα. Μετά θα πέσουν με τα πόδια και γι΄αυτό αν είσαι γύρω τους κάνε πέρα.
Οι ζογκλέρ είναι ουρμπανοχίπηδες. Πάνε διακοπές σε Αμοργό, σε Δονούσα κτλ. Για κάμπινγκ εννοείται. Άντε κανένα rooms to let. Έχουν μακρύ μαλλί, φοράνε μαγιό σέρφερ που πάει κάτω από το γόνατο, κάνουν στριφτό τσιγάρο και επιλέγουν φραπέ. Πάντα και παντού.