Σύμφωνα με μια από τις αξέχαστες ατάκες του Μπιλ Σάνκλι, «το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα θέμα ζωής ή θανάτου. Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο».
Ε, μια ώρα να έχεις παίξει FIFA ή PRO (και όχι χιλιάδες που έχουμε γράψει στην πλειοψηφία μας οι περισσότεροι) ξέρεις ότι η μεγάλη αλήθεια του θρυλικού προπονητή της Λίβερπουλ ισχύει και για το… ηλεκτρονικό ποδόσφαιρο!
Όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν επικοί καυγάδες, ατελείωτα γ…ωσταυρίδια, περιστασιακά μπουκέτα και εκατοντάδες χειριστήρια που εκσφενδονίστηκαν ή έγιναν βίδες, τις μονομαχίες μπροστά από την κονσόλα τις παίρναμε (και εξακολουθούμε να τις παίρνουμε και τώρα που μεγαλώσαμε) πολύ στα σοβαρά.
Γιατί εντάξει, το να περνάει η κοπέλα σου μπροστά από την οθόνη την ώρα που το παιχνίδι έχει ανάψει (και μάλιστα μετά να αναρωτιέται ενοχλημένη «πωωωω, σιγά μωρέ, πώς κάνετε έτσι») είναι κάτι που σε διαολίζει, αλλά παλεύεται.
Εκείνες που δεν παλεύονται (αντιθέτως αποτελούν λόγους για να θες να φας λαρύγγια) είναι συγκεκριμένες αντιδράσεις του αντιπάλου σου την ώρα που παίζετε.
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Να θέλει να δει το γκολ που έβαλε σε ριπλέι
Έχεις ξενερώσει ήδη τη ζωή σου που το ‘φαγες. Ειδικά αν ήταν κρίσιμο ή σε τίποτα καθυστερήσεις, έχεις ανεβάσει θερμοκρασία από τα νεύρα σου. Παρόλα αυτά, μένεις ψύχραιμος. Δεν εξωτερικεύεις τα συναισθήματα ακραίου μίσους και τις κατάρες για ψοφούληδες που ξεχειλίζουν στο μυαλό σου. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΡΙΠΛΕΪ! Όχι να το παγώνει σε συγκεκριμένα σημεία για να δει πώς πήρε η μπάλα το φάλτσο. Όχι να γυρίζει την κάμερα για να δει πώς καρφώθηκε στο παραθυράκι. Γιατί κινδυνεύει να καρφωθεί κι εκείνος σε κάνα τοίχο από το σουτ που θα φάει στα καπούλια.
Να κρατιέται να με το ζόρι να μη γελάσει όταν έχεις νεύρα
Όπως συμβαίνει πάντα με εκείνον που χάνει, του φταίνε όλα. Θεωρεί τον άλλον πιο κωλόφαρδο και από την Κιμ Καρντάσιαν. Ε, το χειρότερο που μπορείς να του κάνεις όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση αμόκ είναι να… κρατιέσαι εμφανώς να μη γελάσεις! Όταν έχεις επωφεληθεί λοιπόν από φάση για την οποία σπάνε χειριστήρια, όταν η μπάλα έχει χτυπήσει και στα δυο δοκάρια σου και ο τρίτος δικός μου που σουτάρει πάνω από τη γραμμή το στέλνει άουτ (true story) καλύτερα να σκάσεις στα γέλια. Φώναξε, γέλα, πέτα το πουλί σου έξω: Τίποτα δεν είναι πιο εκνευριστικό από το πνιχτό «τστστστς…» για να μην ξεκαρδιστείς!
Να κάνει 10 ώρες να φτιάξει συστήματα και τακτικές πριν το ματς
Όλοι όσοι γουστάρουμε την μπάλα κρύβουμε έναν προπονητή μέσα μας. Όλοι ψοφάμε για ποδοσφαιροκουβέντα και τακτικές αναλύσεις: Όταν πάμε για ούζα. Όταν κάτσουμε να δούμε Ραπτόπουλο. Όταν θέλουμε οι γυναίκες μας να βαρεθούν και να μας αφήσουν μόνους. Όχι όταν ετοιμαζόμαστε να παίξουμε PRO! Αρκετά περίμενα λοιπόν να φτιάξεις την ενδεκάδα, να βάλεις τα μπακ σου να κάνουνε overlaps και να μου εξηγήσεις πόσο «προχώ» είναι το 4-4-2 με ρόμβο που παίζεις. ΤΕΛΕΙΩΝΕ, Γ…Ω ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ ΣΟΥ! Αφού στην ουσία Manager προτιμάς να παίξεις, γιατί μας κάνεις τα κοκόβια πλανήτες;;;
Να πανηγυρίζει με χειρονομίες που σε ακουμπούν
Το να πανηγυρίζει ο άλλος τα γκολ που βάζει είναι από μόνο του λόγος ν’ ανεβάσεις μποφόρια. Ειδικά αν είναι πολλά -και τα πανηγυρίζει όλα με την ίδια ένταση- του αξίζουν σκαμπιλάκια στα πόδια. Δικαίωμά του είναι όμως, κάνεις το κορόιδο. Δεν μπορείς να του πεις τίποτα -αν πεις θα φανείς και πικαρισμένος. Μέχρι το σημείο που θα σου κάνει χειρονομία και μάλιστα χειρονομία που θα σε ακουμπήσει! Νιώθεις πια ότι σου έχει δώσει το δικαίωμα να τον ισοπεδώσεις. Ότι δικαιολογείται πλέον κάθε σου αντίδραση. Ότι ακόμα και στο δικαστήριο (αφότου θα τον έχεις κάνει μπαούλο) θα μπορούσε να σταθεί υπέρ σου ως ελαφρυντικό.
Να πατάει «pause» για να σηκώσει το τηλέφωνο ή να στείλει μήνυμα
Τη μια είναι η γκόμενα (που πρέπει να της απαντήσει γιατί μετά θα φάει παντόφλα). Την άλλη είναι η μάνα του (που πρέπει να τη διαβεβαιώσει ότι πήρε ζακέτα κι έφαγε τα ντολμαδάκια). Την τρίτη είναι από εταιρεία κινητής (και πρέπει να το σηκώσει γιατί έχει κάνει αίτηση φορητότητας). Δεν φταίει αυτός… Εσύ φταις: Που δεν του υπενθύμισες πως όταν παίζουμε PRO όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Που δεν του εξήγησες ότι είναι τέρμα εκνευριστικό να βγαίνεις στην αντεπίθεση «τέσσερις με δυο» και να σε κόβει. Που δεν του… τάισες το χειριστήριο από την πρώτη φορά που τόλμησε να διακόψει το ματς για ασήμαντο λόγο!
