Γράφει η Γεωργία Τζαγκαράκη
Είναι πολύ πριν τα κακόγουστα μαγαζιά ξεχυθούν στην αγορά γεμίζοντας ρυθμό, κιτς λαμπάκια και αίσθημα λιποθυμίας τους αμέριμνους περαστικούς .
Είναι πιο πριν, είναι ίσως η 16 η μέρα του Αυγούστου αυτή που ο μέσος Έλληνας ξεκινάει να σκέφτεται αυτά τα δύο λιλιπούτεια πραγματάκια που του ορίζουν τον μήνα Δεκέμβριο. Τα ντέρμπι σε αυτή τη χώρα τα αγαπάμε, μας αρέσει να αντιπαλευόμαστε για τα πάντα. Όμως όλα τα ντέρμπι ακόμα και τα πιο εδραιωμένα στο μυαλό μας κάποτε άλλαξαν.
Αυτό, όμως, θα είναι για πάντα εκεί ,και όσο γεννιέται ο Χριστός θα μας βρίσκει αγαπημένους και μπουκωμένους να υπερασπιζόμαστε με ακράδαντα επιχειρήματα την επιλογής μας.
Η παραγωγή
Τα μελομακάρονα είναι απλά στη παραγωγή τους, πέντε πραγματάκια και απλή ζωή! Αυτό που τα ξεχωρίζει βέβαια είναι η αλισίβα -ναι ναι αυτή- η στάχτη δηλαδή που χρειάζεται να μπει στο μείγμα και κάνει τη μέση νοικοκυρά εκεί γύρω στο μεσημέρι της Κυριακής συνήθως, να τηλεφωνεί στη γειτόνισσα που διαθέτει τζάκι για την εξυπηρέτηση.
Η γειτόνισσα που νιώθει πολύ χρήσιμη, με κινήσεις που θα ζήλευε ο πιο ικανός dealer θα της «σπρώξει» από το παράθυρο το πολυπόθητο αλουμινόχαρτο. Ευχές για καλή επιτυχία διαδέχονται η μία την άλλη όμως στο τέλος υπερισχύει η μπαϊλντισμένη φωνή της νοικοκυράς που λέει «Τελευταία φορά! Του χρόνου θα τα πάρω έτοιμα».
Στους κουραμπιέδες τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα, η δουλειά είναι πιο μπελαλίδικη και ατομική. Με κύριο χαρακτηριστικό την απόκοσμη μυρωδιά που αναβλύζει από το πρόβειο βούτυρο και κάνει το τοπίο να μοιάζει βουκολικό ακόμα και αν βρίσκεσαι σε διαμέρισμα στη Κυψέλη, λειτουργεί αποθαρρυντικά. Ένας αστικός μύθος λέει πως ποτέ καμία νοικοκυρά δεν έφτιαξε στη ζωή της δεύτερη φορά κουραμπιέδες όχι γιατί το αποτέλεσμα ήταν κακό, αλλά γιατί χρειάστηκε να Φτάσει του Αη Γιαννιού να ξεμυρίσει το σπίτι της .
Η εμφάνιση
Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βγει όμορφο ένα μελομακάρονο, συνήθως βγαίνει σαν μπιφτέκι στην όψη και σκληρό σαν πέτρα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φονικό όπλο. Ή σαν απειλή για το μικρό παιδί
«- Φάε τις φακές σου Γιωργάκη γιατί θα σου δώσω να φας τα μελομακάρονα της μάνας σου».
«-Φερε μπαμπά να φάω και να τις μπάμιες από προχθές».
Ο κουραμπιές από την άλλη, είναι ο μετρ του ρετούς. Μπορεί να σου βγει άναρχος στο σχήμα, πιο χοντρός, πιο πλατύς. Όταν όμως θα πέσει πάνω του η ζάχαρη άχνη θα το κάνει να μοιάζει με έργο τέχνης, σαν να να το φιλοτέχνησε ο πιο σπουδαίος γλύπτης και αυτή είναι η δύναμή του.
Η στιγμή που το τρως
Το μελομακάρονο μπορείς να το πάρεις ακόμα και στη δουλειά μαζί σου σαν σνακ ή να το φας στον καναπέ χωρίς πιάτο ακόμα και υπό το άγρυπνο βλέμμα της μάνας σου. Μπορείς να φαίνεσαι πολύ cool και sεxy δαγκώνοντας το γλυκά στο ρεβεγιόν, είναι πιθανό να δείχνεις υπέροχη και όταν γλείφεις ελαφρά τον αντίχειρα σου από το μέλι έχοντας καρφώσει τον τύπο που θες να περάσεις μαζί του την πρώτη βραδιά της χρονιάς .
Ίσως έρθει η στιγμή να δει κάποιος τα παραδοσιακά κόκκινα εσώρουχα που απαιτεί η νύχτα αυτή ,το μελομακάρονο μπορεί να σε βοηθήσει σε αυτό θα γίνει ο σύμμαχός σου και θα δώσει μια γλυκιά πινελιά στην υπέροχη εικόνα σου. Τον κρατάμε δηλαδή. Αντίθετα ποτέ καμία γυναικά δεν… χάρηκε τρώγοντας κουραμπιέδες.
Συνήθως σε κάθε ρεβεγιόν που σέβεται τον εαυτό του θα υπάρξει μια στιγμή που όλες οι κοπέλες θα μαζευτούν στη κουζίνα τάχα κάτι να ετοιμάσουν. Είναι εκείνη η ώρα που θα πάρουν στα χέρια τους εκείνο το κουραμπιεδάκι που τόσο λαχταράνε και μουγκρίζοντας θα μετατρέψουν το σκηνικό σε Απόκριες και βασιλιά καρνάβαλο.
Ύστερα από λίγο πιο αλληλέγγυες από πότε θα διορθώσουν η μία το κραγιόν της άλλης , θα φρεσκάρουν το μέικ απ και θα τινάξουν από τις παγέτες τους την λευκή απόλαυση. Σύσσωμες και υπέροχες θα επιστρέψουν στους άντρες ,οι οποίοι παραδοσιακά. Λίγο πριν τους φάνε θα τους έχουν φυσήξει πρώτα ο ένας πάνω στον άλλον, γιατί είναι αστείο, γιατί μπορούν .
Ο αγώνας αυτός δεν είναι 100άρι είναι μαραθώνιος, τα στατιστικά εναλλάσσονται συνεχώς και το αποτέλεσμα δείχνει να είναι αμφίρροπο. Κατέχει εξέχουσα θέματα ανάμεσα σε αιώνια διλήμματα της ζωής αυτής όπως:
Θάλασσα η βουνό;
Real ή Barcelona;
Αλ Πατσίνο ή Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Ακόμα και Άκης Πετρετζίκης ή Δημήτρης Σκαρμούτσος;
Όπου θάλασσα, Ρεάλ , Αλ Πατσίνο και Πετρετζίκης, το μελομακάρονο γιατί είναι πιο
Mainstream,πιο δημοφιλές και η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο νου όταν σου γίνεται αυτή η ερώτηση.
Και όπου βουνό, Μπαρτσελόνα, Ντε Νίρο και Σκαρμούτσος, ο κουραμπιές γιατί είναι για πιο ψαγμένους, πιο εκλεκτούς, πιο δύσκολους λύτες .
Ο,τι και να λέμε ,όσο και να το αναλύσουμε στο ματς αυτό που δείχνει να μην έχει νικητή το μόνο σίγουρο είναι πως ένα var θα μας σώσει..