Κοιτώντας κανείς τις φωτογραφίες της λίμνης Kawah Ijen, στο νησί Ιάβα της Ινδονησίας το πρώτο που θα σκεφτεί είναι το πώς μπορεί να αισθανθεί κάποιος όταν βρεθεί να τη χαζεύει από κοντά την και να κολυμπά στα τιρκουάζ νερά της. Σκέψη που αποδεικνύεται άστοχη, μόλις ενημερωθεί περί τίνος πραγματικά πρόκειται.
Το πανέμορφο αυτό σημείο, όμως, δεν είναι τόσο ειδυλλιακό όσο δείχνει. Πανέμορφη, μα άκρως τοξική, η λίμνη αυτή ξεκινά να σε «πνίγει» με το που την πλησιάσεις.
Βρίσκεται στον κρατήρα του ηφαιστείου Kawah Ijen –από όπου πήρε και το όνομά της- και είναι τόσο τοξική που συχνά οι ντόπιοι έρχονται αντιμέτωποι με το μαγευτικό θέαμα «της μπλε φλόγας», όπως το αποκαλούν, που οφείλεται στην αντίδραση του θείου της λίμνης με τον αέρα.
Πιο συγκεκριμένα, λόγω του μάγματος του επιβλητικού ηφαιστείου, θειϊκά αέρια καταλήγουν στο εσωτερικό της λίμνης, χαρίζοντας της το τόσο έντονο γαλάζιο χρώμα της.
Στην επαφή των αερίων αυτών με τον αέρα, η λίμνη τυλίγεται στις μπλε φλόγες, χαρίζοντας θέαμα μοναδικό και… άκρως τοξικό. Ο χώρος γύρω της έχει έντονο κίτρινο χρώμα, το οποίο οφείλεται κι αυτό στα αέρια αυτά, τα οποία εντέλει καταλήγουν συμπυκνωμένα στο έδαφος.
Βάσει ερευνών, το pH της ανέρχεται στο 0,5, με τους επιστήμονες να κάνουν λόγο για νερά που μπορούν να διαλύσουν τα πάντα.
Αν και πολλοί τουρίστες σπεύδουν να απολαύσουν από κοντά την ομορφιά της, το γεγονός πως έχει γίνει γνωστό το ότι οι πνεύμονές σου ξεκινούν να «βράζουν» μόλις πλησιάσεις, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για μεγάλη μερίδα ανθρώπων να τολμήσουν να συμμετάσχουν στις πεζοπορίες που συνεχώς οργανώνονται.
Για κάποιους, όμως, η επίσκεψη στην πιο όμορφη και συνάμα πιο τοξική λίμνη του κόσμου είναι αναγκαίο κακό.
Ο λόγος για τους ντόπιους εργάτες που την επισκέπτονται καθημερινά για εξόρυξη θείου, το οποίο απομακρύνουν από τη λίμνη και στη συνέχεια μεταφέρουν στα χωριά τους. Μιλάμε για μια διαδικασία που απαιτεί ώρες παραμονής στον χώρο και μεταφορά φορτίου ύψους 200 κιλών σε απόσταση τριών χιλιομέτρων.
Και το χειρότερο; Μόλις 70 κιλά μπορούν να μεταφερθούν σε μία διαδρομή. Πράγμα που σημαίνει πως οι εργάτες αυτοί καλούνται να διανύσουν την απόσταση τρεις φορές την ημέρα για να πάνα και άλλες τρεις για να γυρίσουν.
Η αμοιβή τους; 15 δολάρια την ημέρα. Αν και προστατεύουν το πρόσωπο και τους πνεύμονές τους φορώντας μάσκες, η συγκεκριμένη εργασία δεν είναι παρά ένας μικρός θάνατος. Όσα μέτρα προστασίας και αν ληφθούν.
Παρόλα αυτά, οι τολμηροί δεν χάνουν την ευκαιρία να απολαύσουν την εξωπραγματική της όψη από κοντά και να φωτογραφηθούν με φόντο τα κινηματογραφικά στην όψη τους νερά της.
Και δεν τους αδικούμε…