Ο Πάμπλο Εσκομπάρ, το καρτέλ του Κάλι και το καρτέλ της Γουαδαλαχάρα που έγιναν τηλεοπτική σειρά από το Netflix με στοιχεία μυθοπλασίας, το έκαναν σήμερα αυτό γιατί ο χρόνος είχε επουλώσει κάπως τις ατελείωτες πληγές που δημιουργήθηκαν από τα εγκλήματα τους. Ο χρόνος επίσης καθαγίασε στο μυαλό του καθενός την επιθυμία να ξεπατικώσει το ύφος και το στυλ των ηθοποιών που τους ενσάρκωσαν.
Κι αυτό συνέβη στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Αμφιβάλλω αν θα συνέβη στη Λατινική Αμερική και δη στο Μεξικό και την Κολομβία. Άρα έχουμε και το στοιχείο της εντοπιότητας που κάνει τις τύψεις και τις ενοχές να αποτραβιούνται λίγο μακρύτερα.
Άλλο ένα στοιχείο που μυθοποιούνται οι περσόνες διά των ηθοποιών είναι και η ηλικιακή ομάδα που το κάνει αυτό. Δεν συμβαίνει από 50άρηδες και βάλε που έζησαν την ιστορία ιδίοις όμμασι. Συμβαίνει από μας, τους κάτω των 35. Αν είχαμε ζήσει έστω και χρονολογικά τα έργα και ημέρες του Εσκομπάρ, θα το σκεφτόμασταν πολύ πριν πούμε αγόγγυστα το plata o plomo.
Να μετακινηθούμε στο χρόνο δε μπορούμε. Αλλά οι καταστάσεις ελάχιστα διαφέρουν σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Πάντοτε θα βρίσκονται οι διάδοχοι και ο Χοακίν Γκούζμαν έκανε τον εαυτό του τον πιο διαβόητο ηγέτη καρτέλ ναρκωτικών. Το καρτέλ της Σιναλόα. Η ιστορία του είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους.
Οι περίφημες αποδράσεις του, η μία σε καροτσάκι με άπλυτα και η άλλη με μια τρύπα που άνοιξε στην ντουζιέρα στο κελί, εκεί που η κάμερα δεν έβλεπε, οι καταδιώξεις του από τους Αμερικάνους και τους Μεξικανούς, οι δωροδοκίες πολιτικών προσώπων και πολλά ακόμα.
Τον τελευταίο χρόνο όμως έχει έρθει στο φως μια φιγούρα που ήταν στη σκιά του Γκούζμαν, ένας πολύ έμπιστος του άνθρωπος. Ο Βισέντε Θαμπάδα Νιέμπλα, γιος του Ισμαέλ, δεύτερου στην ιεραρχία του καρτέλ, έγινε από τα 19 του χρόνια σημαίνον στέλεχος του καρτέλ, αναλαμβάνοντας τα λογιστικά. Μαθήτευσε δίπλα στον πατέρα του τα πρώτα χρόνια και γρήγορα πήρε περισσότερες ευθύνες.
Ο Βισέντε ή El Vicentillo, όπως ήταν το παρατσούκλι του στις επικοινωνίες, είναι από αυτές τις φιγούρες που σίγουρα θα έχουν περίοπτη θέση στο Narcos Mexico του μέλλοντος. Η σύλληψη του το 2009 από την αστυνομία ξετύλιξε ένα κουβάρι γεμάτο με ογκώδη κατορθώματα, αλλά την ίδια στιγμή άρχισε σιγά σιγά να φανερώνει την διαφορετικότητα της «νέας γενιάς» σε σχέση με την παλιά φρουρά του καρτέλ.
Ο Βισέντε ξέφευγε πολύ από το στυλ του πατέρα του και του Γκούζμαν. Τα ρούχα του, το αμάξι του, το διαμέρισμα του, είχαν όλα επιλογές που θα λέγαμε φανταχτερές. Κι αυτό τραβούσε τα βλέμματα επάνω του. Γι΄αυτό και στις μαζικές συλλήψεις του 2009 ήταν από τους πρώτους που την πάτησαν. Το πρόσωπο του φαινόταν πολύ και το έκανε γιατί πίστευε βαθιά ότι θα την σκαπουλάρει.
Και πώς να μην το κάνει όταν ο Chapo είχε εξαγοράσει ακόμα και έναν άνθρωπο της ασφαλείας του Προέδρου της χώρας μέχρι το 2006, του Βισέντε Φοξ; Αυτός τους έδινε πληροφορίες για τα πάντα και ο Γκούζμαν με το μπουλούκι του κατάφερναν να γλυτώνουν από βέβαιες συλλήψεις.
Ο Βισέντε όμως μπορούσε να σπάσει εύκολα. Αυτό ήταν πάντα το πρόβλημα με τους πολύ «εξωστρεφείς» τύπους στα καρτέλ. Η αφοσίωση στον Γκούζμαν θα κρατούσε μόνο όσο δεν κινδύνευε ο ίδιος. Όταν ο κλοιός έσφιξε επικίνδυνα γύρω του, το πουλάκι άρχισε να κελαηδάει. Κι όταν έχεις μπροστά σου τον λογιστή έτοιμο να σου τα ξεφουρνίσει όλα και να προδώσει τον ίδιο του τον πατέρα, τότε έχεις πιάσει το καλύτερο ψάρι.
Από κει που ο Βισέντε διακινούσε μέσω του Χουάρεζ στο Μεξικό τόνους ναρκωτικών για το Σικάγο κι από κει για την υπόλοιπη Αμερική, από κει που είχε επιτάξει τρένα, υποβρύχια, αεροπλάνα για να κάνει τις μπίζνες, από κει που ζητούσε, από κει που το 2008 έφτασε στο σημείο να ζητήσει χειροβομβίδες και ρουκέτες για να επιτεθεί σε κτήρια Αμερικάνων στην πόλη του Μεξικού, τώρα ήταν κολλημένος στον τοίχο και αποκαμωμένος.
Ο λογιστής είχε σπάσει. Πριν από λίγα 24ωρα τα ξέρασε όλα στους αστυνομικούς που τον ανέκριναν. Αντάλλαξε τη γνώση του με μια ελαφρύτερη ποινή – 10 ετών – και με το να τον βάλουν σε πρόγραμμα προστασίας.
Διαδρομές, ξέπλυμα χρήματος, ονόματα «εξωτερικών συνεργατών» του καρτέλ, όλες οι μυστικές δομές στα χέρια των δικαστικών αρχών και των ενόρκων. Αδέρφια, ξαδέρφια, γυναίκες, παιδιά, σωματοφύλακες, πληρωμένοι δολοφόνοι και πολλοί ακόμα είχαν την ατυχία να τους «ξεφουρνίσει» ο επί της ουσίας jefe μετά τον jefe.
Όλοι οι παραπάνω όμως ήταν το δάσος για όλους, αλλά το δέντρο για τον Βισέντε. Το ποιος είχε γίνει μετά από 9 χρόνια εμπλοκής με την αστυνομία, το έδειξε όταν πρόδωσε το ίδιο του το αίμα διαπράττοντας τη
Όταν στάθηκε μπροστά στους ενόρκους και τον ρώτησαν «Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;», ο El Vicentillo ήταν κατηγορηματικός και δίχως σκέψη. «Ο πατέρας μου είναι ο ηγέτης του καρτέλ της Σιναλόα»…