Το σημερινό συναυλιακό κοινό είναι μέσα στην «πολυτέλεια». Εκείνοι και εκείνες που συνηθίζουν να πηγαίνουν σε συναυλίες και να βλέπουν τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που έρχονται από το εξωτερικό, «μοιράζουν» τη συνήθειά τους σε διάφορους χώρους. Τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα, οι συναυλιακοί χώροι που φιλοξενούν τις μπάντες και τα solo live είναι μπόλικοι.
Φυσικά, αυτό είναι καλό: η ρομαντικοποίηση των δυσκολιών άλλωστε, η κουλτούρα του «εμείς στα χρόνια μας είμασταν πιο true επειδή το να δεις μια συναυλία ήταη δύσκολο» οδηγεί μόνο στην αναπαραγωγή της μιζέριας και της εσωστρέφειας. Όποιος γουστάρει στα αλήθεια το ροκ και την ποπ μουσική γενικότερα (με την ευρεία έννοιά της) πρέπει να θέλει την εξέλιξη της φάσης, πρέπει να χαίρεται πως δεν είναι πλέον περιχαρακωμένη σε λίγους χώρους. Ωστόσο, είναι και δύσκολο να αποφευχθεί η νοσταλγία για όσους έχουν ζήσει εκείνες τις δύσκολες εποχές.
Διότι υπήρξε μια εποχή που ο χειμώνας δεν ήταν και τόσο ευνοϊκή εποχή για τις συναυλίες. Το καλοκαίρι, κουτσά-στραβά η άκρη έβγαινε κάπως: τα γήπεδα ποδοσφαίρου της Αθήνας να ήταν καλά. Αλλά το χειμώνα; Τότε υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Γι’ αυτό και το όνομα «Ρόδον» υπήρξε τόσο σημαντικό. Διότι στα περίπου 18 χρόνια της λειτουργίας του δεν καθόρισε απλά την συναυλιακή ζωή της Αθήνας αλλά κάτι πολύ περισσότερο: υπήρξε κατά βάση ολόκληρη η συναυλιακή ζωή της πόλης.
Στεγασμένο στην οδό Μάρνης στο κέντρο της Αθήνας, σε έναν χώρο που πριν γίνει συναυλιάδικο λειτουργούσε ως σινεμά (και που πλέον λειτουργεί ως σούπερμαρκετ), το «Ρόδον» μεγάλωσε τρεις γενιές συναυλιόφιλων: οι σημερινοί 40ηδες καθώς και οι σημερινοί πεντηντάρηδες βίωσαν μέσα του άπειρες ιστορικές συναυλίες ενώ οι σημερινοί 30ηδες, αν και το έζησαν στα τελευταία χρόνια της λειτουργίας του, πρόλαβαν να ενηλικιωθούν εκεί μέσα και να συνδυάσουν με το όνομά του τις πιο χαρακτηριστικές συναυλίες της εφηβείας τους.
Χωρητικότητας μόλις 1.500 ατόμων, το Ρόδον ήταν ένα πραγματικό κολαστήριο στα live του, γινόταν πραγματικά ο κακός χαμός. Συναυλία χωρίς stage diving δεν νοούταν: μάλιστα ήταν τόσο χαρακτηριστικά τα stage diving του Ρόδον που φημολογείται πως κάποτε οι Motorhead είχαν βάλει ως βασική προϋπόθεση για να παίξουν πως δεν θα ανέβει κανείς πάνω στην σκηνή για να πηδήξει πίσω στον κόσμο. «Θα τον αποκεφαλίσουμε και μετά θα διακόψουμε το live», φέρεται να είχε πει ο θρυλικός Lemmy στους ιθύνοντες του Ρόδον, λίγο πριν έρθουν στην Ελλάδα για να παίξουν.
«Δεν είναι τυχαίο ότι το Ρόδον βρίσκεται στο Τop 3 των ευρωπαϊκών κλαμπ, σύμφωνα με τους Ευρωπαίους ατζέντηδες, αλλά και στη σελίδα 392 της αυτοβιογραφίας του Eric Burdon ως το καλύτερο κλαμπ στο οποίο έχει παίξει παγκοσμίως», είχε δηλώσει ο Νίκος Χασσίδ, διευθυντής της Άνωσης και του Ρόδον.
Το γεγονός φυσικά ότι η εναλλακτική μουσική των 90s υπήρξε τόσο δημοφιλής εκείνη την περίοδο δεν είναι άσχετο με την παρουσία του Ρόδον. Αν δει κανείς το οπτικό υλικό με τους Τρύπες να παίζουν το «Δεν χωράς πουθενά» το 1993 στο Ρόδον και τον πανικό που γίνεται κάτω από τη σκηνή, θα καταλάβει πως ο χώρος αυτός έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην άνθιση του ελληνικου ροκ:
Ή τις σκηνές από τα live των Active Member:
Screamin’ Jay Hawkins, Pixies, Dizzy Gillespie, Ramones, Nightstalker, Chris Isaak, Stereo Nova, James Taylor, Iggy Pop, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Kreator, Motorhead, Primal Scream, Franz Ferdinard, Faithless, Αctive Member, Moby, Nick Cave, Sepultura, Annihilator, Kreator, Αccept, Iced Earth (από την επίσκεψή τους προέκυψε το θρυλικό «Alive in Athens»), Paradise Lost, Residents, Accept, Kreator, Sepultura, Blind Guardian, Sodom, Eric Burdon, Διάφανα Κρίνα, Δημήτρης Πουλικάκος, Τζίμης Πανούσης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Τρύπες, Ενδελέχεια είναι μόνο μερικά από τα συγκροτήματα που πάτησαν τη σκηνή του μεγάλου Ρόδον.
Το Ρόδον έκλεισε το 2005 καθώς παρά το γεγονός ότι σε κάθε συναυλία γέμιζε, τα οικονομικά του δεν βρισκόντουσαν σε καλή κατάσταση. Προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση εκείνη η είδηση σε μπόλικο κόσμο στην Αθήνα αλλά το κενό αναπληρώθηκε πολύ άμεσα: μπορεί το Ρόδον να απέτυχε οικονομικά αλλά εδραίωσε τη λογική του χειμερινού συναυλιακού χώρου και πολύ γρήγορα αναπληρώθηκε το κοινό με νέους τέτοιους χώρους. Πρόλαβε επίσης να ανακηρυχθεί από τον Eric Burdon των Animals ως ένα από τα τρία καλύτερα club της Ευρώπης εν γένει και ο κορυφαίος συναυλιακός χώρος που έχει παίξει ο ίδιος!
Για όσους πάντως θέλουν είτε να θυμηθούν είτε να μάθουν τι σήμαινε Ρόδον σε συναυλιακό επίπεδο, κυκλοφορούν μπόλικα βιντεάκια στο διαδίκτυο. Εκείνο του Nick Cave να ερμηνεύει το «Mercy Seat»…
…ή εκείνο που αποτυπώνει το live-δυναμίτη των Pixies το 1989…
…είναι από τα πιο χαρακτηριστικά και σπάνια που παίζουν: αν τα δει κανείς θα αντιληφθεί τι σημαίνει συναυλία στο Ρόδον.