Ο Φρεντερίκ Σοσέ ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, οπαδός του μηχανοκινήτου αθλητισμού και ερασιτέχνης οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων. Το όνειρο του ήταν να τρέξει μια μέρα στον πιο δύσκολο και σκληρό αγώνα αντοχής του μηχανοκίνητου αθλητισμού, το θρυλικό Le Mans 24 Hours.
Πρόκειται για την απόλυτη -καθότι 24ωρη- δοκιμασία οδηγών, αυτοκινήτων και μηχανικών. Οι καλά μυημένοι γνωρίζουν ότι ανήκει στην «αγία τριάδα» των αγώνων αυτοκινήτων, μαζί με το Grand Prix του Μονακό και τα 500 μίλια της Ινδιανάπολις.
Ως Γάλλος fan του είδους και έχοντας κολλήσει από τον πατέρα του το μικρόβιο της «αυτοκινητολατρείας», ο Σοσέ μεγάλωσε, βλέποντας την πίστα της Λεμάν ως την απόλυτη πρόκληση. Όχι βέβαια στα πέριξ της ως θεατής – αυτό το είχε κάνει πολλές φορές – αλλά εντός, οδηγώντας ένα από τα μονοθέσια.
Το καλοκαίρι του 2012 όμως ο χρόνος «πάγωσε» με απόλυτα δραματικό τρόπο για τον 42χρονο τότε επιχειρηματία. Ενώ ήταν σε διακοπές, γρατζούνισε ελαφρά το δάχτυλό του και όπως ήταν φυσικό δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία.
Η μικρή πληγή ωστόσο προκάλεσε μια σπάνια μολυσματική ασθένεια (purpura gangrenosa), η οποία οδήγησε με τη σειρά της σε καλπάζουσα σηψαιμία. Όταν πια ο Σοσέ διακομίστηκε σε νοσοκομείο ήταν αργά.
Η μόνη λύση για να μπορέσει να επιζήσει ήταν ο ακρωτηριασμός των άκρων του. Μετά από ένα μήνα σε κώμα, ο άτυχος άνδρας ξύπνησε χωρίς χέρια και χωρίς πόδια…
Και σε εκείνο το σημείο «μηδέν», που οι πιθανότητες να φλερτάρει κανείς με την παραίτηση και την κατάθλιψη είναι σαφώς περισσότερες από το να δει το οτιδήποτε με αισιοδοξία, ο Σοσέ το αντιμετώπισε ως σημείο επανεκκίνησης. Σε ένα μεγαλειώδες υπόδειγμα ψυχικής δύναμης, συνέχισε να ονειρεύεται από εκεί που είχε σταματήσει.
Ο στόχος της ζωής του, που ακόμα και υπό φυσιολογικές συνθήκες συνιστούσε υπέρβαση, τώρα έμοιαζε με καθαρή «τρέλα». Κι όμως η προσωπική πυξίδα του δεν διασαλεύτηκε στο ελάχιστο, συνέχισε να δείχνει την πίστα της Λεμάν.
Αρωγοί του οι ίδιοι οι διοργανωτές του αγώνα που στήριξαν αμέσως την προσπάθεια του και στη συνέχεια η ομάδα του, η SRT 41 (Sausset Racing Team), η οποία προχώρησε σε μια σειρά από τεράστιες μετατροπές στο πρωτότυπο Morgan της κατηγορίας LMP2, με το οποίο επρόκειτο να πάρει μέρος στον αγώνα.
Ο ίδιος ακολούθησε ένα επίπονο πρόγραμμα ειδικής εκγύμνασης προκειμένου να βελτιώσει τη φυσική κατάσταση και να αυξήσει τη μυϊκή αντοχή του – συνθήκες απαραίτητες προκειμένου να αντέξει ο οργανισμός στις πιέσεις που δέχεται, τη στιγμή που «σανιδώνει» το μονοθέσιο.
Εκτός από τη δική του υπεράνθρωπη θέληση, χρειάστηκε να συμμεριστούν το όραμα του επιφανείς παράγοντες του μηχανοκίνητου αθλητισμού ώστε να λάβει σάρκα και οστά.
«Στην αρχή το εγχείρημα μου είχε ακουστεί τρελό, αλλά όταν συναντήθηκε με τον Φρεντερίκ εμπνεύστηκα. Το πάθος του, ο ενθουσιασμός του και η αποφασιστικότητα του με κέρδισαν πολύ γρήγορα. Είναι ένα θαυμάσιο project τόσο από ανθρώπινη όσο και από τεχνολογική άποψη.
Εκτός από το μάθημα ζωής που δίνει σε όλους μας, το έργο του θα μας επιτρέψει να δουλέψουμε νέες τεχνικές και να βρούμε τροποποιήσεις που μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμες στο μέλλον σε διαφορετικούς τομείς», δήλωσε Ζακ Νικολέτ, διευθύνων σύμβουλος της φημισμένης γαλλικής κατασκευαστικής εταιρίας αγωνιστικών αυτοκινήτων «Onroak» και εκ των χορηγών του Le Mans 24.
Ύστερα από προετοιμασία 3,5 χρόνων, άπειρων προπονητικών ωρών και δοκιμαστικών σε επίσημο και ανεπίσημο επίπεδο με το Morgan LMP2, το όνειρο έγινε πραγματικότητα τον Ιούνιο του 2016.
Η 84η έκδοση του μακροβιότερου αγώνα αυτοκινήτων στον κόσμο είχε ως απόλυτη attraction έναν οδηγό που με γυμνό μάτι δεν μπορούσε να πιάσει τιμόνι. Ο Σοσέτ οδήγησε μόνο με το ένα χέρι, με τη βοήθεια ενός προσθετικού μέλους στο δεξί του μπράτσο που προσαρμοζόταν στο τιμόνι. Τα πεντάλ για γκάζι και φρένο ενεργοποιούνταν από χειριστήρια στο κάθισμα, τα οποία ο Σοσέτ πίεζε με τους μηρούς του!
Αυτές οι μετατροπές ήταν με τέτοιο τρόπο σχεδιασμένες ώστε να αφαιρούνται από το αυτοκίνητο και να προσαρμόζονται εκ νέου όταν έρθει και πάλι η σειρά του Σοσέτ για να οδηγήσει. Επιπλέον το λογισμικό του κιβωτίου ήταν διαθέσιμο για άμεση απενεργοποίηση και μετατροπή του αυτόματου κιβώτιου σε manual.
Ακόμη πιο απίθανο είναι ότι η ομάδα εξέλιξε ένα ειδικό γερανάκι κι ένα αυτόματα ανυψούμενο κάθισμα για να μπαίνει και να βγαίνει ο Σοσέτ στο αυτοκίνητο και μάλιστα σε λιγότερο από 7’’, όπως προβλέπουν οι κανονισμοί.
Η ομάδα Sausset Racing Team τερμάτισε στην αξιοπρέπεστατη 38η θέση (μεταξύ 60 συμμετεχόντων), αλλά βέβαια από το τριμελές πόντιουμ, κατά την απονομή, δεν θα μπορούσε να λείπει ο πραγματικός νικητής στη συνείδηση όλων που διάβασαν, άκουσαν ή είδαν ιδίοις όμμασι τι συνέβη από τις 15 έως τις 19 Ιουνίου του 2016 στη γαλλική αυτοκινητούπολη.
Εκεί που τελείωσε η ανθρώπινη φαντασία, ξεκίνησε η έμπνευση για εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο με ειδικές ανάγκες.