Ένας από τους… κλάδους που χτυπήθηκαν αλύπητα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας και την είσοδό της στην καθημερινότητά μας είναι οι… ληστές τραπεζών. Για να ακολουθήσεις το… επάγγελμα σήμερα χρειάζεσαι ειδικό εξοπλισμό, βαρύ οπλισμό, συνεργάτες, οργανωμένο σχέδιο. Κάποτε η δουλειά γινόταν με ένα-δυο βασικά «υλικά». Μάσκα, τζόκεϊ, γυαλιά ηλίου, πιστόλι (καμιά φορά και ψεύτικο), θάρρος κι ένας παρτενέρ, έτσι για… παρέα, ήταν αρκετά.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα υποκαταστήματα τραπεζών ήταν πολύ διαφορετικά από ότι είναι σήμερα. Τα μέτρα ασφαλείας τους συνήθως εξαντλούνταν σε έναν φύλακα, από το παρουσιαστικό και μόνο του οποίου μπορούσε να καταλάβει κανείς πως δεν διέθετε και καμιά σπουδαία αποτρεπτική ισχύ. Τουλάχιστον όχι τόση όση απολαμβάνουν τώρα τα καταστήματα με τα σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης, τα χρηματοκιβώτια με χρονοκαθυστέρηση, τις πόρτες εγκλωβισμού και ένας Θεός ξέρει τι άλλο.
Πριν, λοιπόν, η ληστεία μιας τράπεζας εξελιχθεί σε… mission impossible, δεν χρειαζόταν να είσαι… Τομ Κρουζ για να δοκιμάσεις την τύχη σου. Γι’ αυτό και οι τράπεζες αποτελούσαν και σαφώς πιο προσιτό στόχο για όσους ήθελαν να πάρουν το ρίσκο. Εκείνη την περίοδο ήταν που ένα δίδυμο άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο… οικείο μέσα από τα δελτία ειδήσεων, που συχνά-πυκνά αναφέρονταν στην δράση τους.
Η σωματοκατασκευή τους δεν άφηνε περιθώρια να τους μπερδέψεις με άλλους συναδέλφους τους. Οι μαρτυρίες υπαλλήλων και πελατών που τους συνάντησαν ήταν ξεκάθαρες. «Ένας ψηλός κι ένας κοντός ήταν», έλεγαν όλοι, υποστηρίζοντας ότι το ύψος του ενός, εκείνου που έδειχνε να είναι το κυρίαρχο μέλος της… παράνομης σχέσης, έφτανε το 1.60, ενώ αυτό του συνεργού του, που ξεκάθαρα ήταν το… νούμερο 2, μπορεί και να ξεπερνούσε το 1.80.
Ο ψηλός και ο κοντός χτύπησαν 15 τράπεζες. Και η λεία τους πλησίαζε τα 75 εκατομμύρια δραχμές. Πάντα με το ίδιο στυλ και εφοδιασμένοι με δύο 45άρια, καπέλο, γυαλιά ηλίου και… δύο παπάκια, τα οποία χρησιμοποιούσαν για την διαφυγή τους. Συνήθως τα είχαν… απαλλοτριώσει την προηγούμενη της ληστείας μέρα από την Ομόνοια. Τόσο απλά…
Πάντα πρώτος έμπαινε ο ψηλός, που λόγω ύψους δημιουργούσε… καλύτερη εντύπωση και πίσω του ακολουθούσε ο κοντός, ο οποίος έδινε κοφτές εντολές προκειμένου οι υπάλληλοι να αδειάσουν σβέλτα τα ταμεία και να γεμίσουν τις τσέπες τους.
Οι αρχές για κάμποσο διάστημα προσπάθησαν να βρουν τα ίχνη τους χρησιμοποιώντας τις μαρτυρίες, αλλά και το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας που σταδιακά έμπαιναν στις τράπεζες. Πιθανότατα η σύλληψή τους να ήταν θέμα χρόνου, αλλά ως επιταχυντής των εξελίξεων λειτούργησε μια «καρφωτή» που ήρθε από το φιλικό περιβάλλον των ληστών. Πού πάει ο κόσμος… Ένας ληστής τραπεζών και να μην μπορεί να εμπιστευθεί τους δικούς του ανθρώπους… Προφανώς και η επικήρυξή τους (οι πρώτοι ληστές για τους οποίους δόθηκε ποτέ αμοιβή) με 30.000.000 δραχμές είχε παίξει τον ρόλο της για να «κελαηδήσει» κάποιος.
Η αστυνομία συνέλαβε πρώτα τον κοντό. Αν και στην αρχή αρνήθηκε τα πάντα, αργότερα «έσπασε». Παραδέχθηκε την ενοχή του και κατονόμασε τον συνεργό του. Το δίδυμο πλέον βρισκόταν στα χέρια του νόμου.
Τότε ήταν που η κοινή γνώμη έμαθε τα στοιχεία τους. Ο κοντός λεγόταν Φλώρος Θόδωρος Βασιλακάκης. Ήταν 46 χρονών, είχε ύψος 1.60, παντρεμένος με δύο παιδιά και στο παρελθόν διέθετε δική του επιχείρηση με έπιπλα. Μια δουλειά που δεν πήγε καλά και τον «βύθισε» στα χρέη. Από την άλλη, ο ψηλός ήταν μόλις 24 ετών. Ο Μάριος Χατζής ήταν άνεργος και σύμφωνα με όσα είπε στην απολογία του ο συνεργός του, στην αρχή είχε ενδοιασμούς για την δράση τους.
Στην πραγματικότητα ο κοντός πήρε πάνω του όλη την ευθύνη. Ζήτησε συγγνώμη από τους πάντες, ξεκινώντας από τον Θεό και φτάνοντας και στον τελευταίο υπάλληλο, ξεκαθάρισε ότι επηρέασε τον ψηλό, δήλωσε ότι ποτέ δεν είχαν την πρόθεση να πειράξουν έστω και μια τρίχα από αθώο και παραδέχτηκε ότι ήταν ο ιθύνων νους πίσω από τις πράξεις τους.
Ωστόσο το δικαστήριο δεν έκανε διακρίσεις. Ούτε με βάση το ύψος, ούτε με βάση τις καταθέσεις και τις ομολογίες. Τους καταδίκασε σε 24 χρόνια κάθειρξη κι έκτοτε οι δυο τους ακολούθησαν ξεχωριστούς δρόμους.
Ως… δίδυμο συνέχισε για λίγο να υφίσταται, αλλά σαν… σύνθημα! Ένα από τα στοιχεία που έγιναν γνωστά μετά τη σύλληψή τους και αφορούσε τον κοντό ήταν πως στα νιάτα του είχε περάσει ένα φεγγάρι ως ποδοσφαιριστής στους πιτσιρικάδες του Παναθηναϊκού. Οι ποιητές της εξέδρας δεν άργησαν να χρησιμοποιήσουν αυτήν την πληροφορία προκειμένου να σκαρώσουν ένα σύνθημα που -ως συνήθως- κατέληγε… στον αιώνιο αντίπαλο.
Αφού για πολύ καιρό, ακόμη κι όταν το θέμα δεν ήταν πια ήταν στην επικαιρότητα, το τραγουδάκι ακούστηκε κατά κόρον, οι οργανωμένοι έκαναν τις απαραίτητες αλλαγές, προχωρώντας σε νέες διασκευές.
Η ζωή συνεχίζεται για όλους…