Όλα έμοιαζε να έχουν τελειώσει. Έξω από τα γραφεία στη Ρηγίλλης είχαν επιστρατευθεί από σαμπάνιες έως καπνογόνα. Μέχρι και… κηδειόχαρτα για το «λατρευτό μας ΠΑΣΟΚ» είχαν προνοήσει να επιδείξουν στις κάμερες οι πιο ευφάνταστοι.
Το γλέντι είχε μεταφερθεί μέχρι το Σύνταγμα, όπου οι γαλάζιοι σημαιοφόροι κατέφταναν μιλούνια, παιανίζοντας τις κόρνες της νίκης. Και όχι μόνο εκεί. Στον Πειραιά ο Πέτρος Μαντούβαλος έχει «επιτάξει» τη μηχανή ενός «Ζητά» και σουλάτσαρε στους δρόμους με το δίτροχο, διατυμπανίζοντας ότι είναι ο επόμενος υπουργός Δημόσιας Τάξης!
Ήταν οι πρώτες εκλογές του 21ου αιώνα και οι τελευταίες στη χώρα με δραχμή. Το ημερολόγιο έγραφε 9 Απριλίου του 2000 και το ΠΑΣΟΚ πλήρωνε μέχρι τα… μεσάνυχτα το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, εγκαταλείποντας ύστερα από εφτά χρόνια την εξουσία. Το σύνθημα «υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε», είχε δικαιώσει τους εμπνευστές του.
Μετά την ανακοίνωση των exit polls, ο Κώστας Καραμανλής μαζί με τον εκπρόσωπο τύπου της ΝΔ, Άρη Σπηλιωτόπουλο έφθασαν στα κεντρικά γραφεία του κόμματος, τυγχάνοντας αποθεωτικής υποδοχής. Οι δύο στενοί συνεργάτες ανέβηκαν στο γραφείο του προέδρου για να φτιάξουν τη δήλωση νίκης και ένα περίγραμμα του πρώτου στίγματος που θα έδινε την επομένη ο νέος πρωθυπουργός όσον αφορά στην κυβέρνηση του.
Υπό τους ήχους της μουσικής του Σταμάτη Σπανουδάκη, που αποτέλεσε το ηχητικό μπακράουντ όλης της προεκλογικής εκστρατείας της ΝΔ, ο κ.Καραμανλής βγήκε στο μπαλκόνι, μπροστά στο αλαλάζον πλήθος, για τον καθιερωμένο συμβολισμό της ενθρόνισης του.
Την ίδια ώρα στη Χαριλάου Τρικούπη επικρατούσε «παγωμάρα». Τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ έφταναν σκυθρωπά και κατηφή στα γραφεία του κόμματος, αποφεύγοντας τις δηλώσεις. Όλα εκτός από ένα…
Όταν κανείς δεν αμφισβητούσε τη νίκη της ΝΔ, υπήρχε κάποιος που προέβλεψε «θρίλερ» μέχρι πρωίας. Ήξερε μήπως κάτι παραπάνω; Ο Κώστας Λαλιώτης στήθηκε μπροστά στις κάμερες ψύχραιμος και με ένα μειδίαμα, γεμάτο νόημα, συνέστησε υπομονή. «Ας περιμένουμε τα τελικά αποτελέσματα, γιατί η νύχτα θα είναι μεγάλη…»
Οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, που το εισέπραξαν περίπου ως «μην υποτιμάτε την καρδιά του πρωταθλητή», αναθάρρησαν. Λες τελικά να είχε δίκιο η Metron Analysis; Επρόκειτο για τη μοναδική εταιρία που στα exit polls είχε προβλέψει οριακή νίκη του ΠΑΣΟΚ.
Τα πρώτα επίσημα αποτελέσματα δικαίωναν τις υπόλοιπες δημοσκοπικές εταιρίες. Σφράγιζαν την παράσταση νίκης της ΝΔ, που είχε οριακό, αλλά θεωρητικά μη αναστρέψιμο προβάδισμα. Η έννοια του «στατιστικού σφάλματος» δεν είχε μπει ακόμα στο εκλογικό λεξιλόγιο μας. Κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει ότι η διαφορά στη Β’ Αθηνών θα ήταν τόσο μεγάλη που θα οδηγούσε σε μια απίθανη ανατροπή.
Όταν άρχισαν να προστίθενται στη σούμα τα πρώτα συγκεντρωτικά αποτελέσματα από τη Β’ Αθηνών, ο Καραμανλής, που είχε ξεκινήσει με την κουστωδία του, ποδαράτο, για το Μέγαρο Μαξίμου, αναγκάστηκε να κάνει μεταβολή!
Φήμες ότι το μειδιάμα του Λαλιώτη είχε μετασχηματιστεί σε… σαρδόνιο χαμόγελο δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Εκείνο που έχει καρατσεκαριστεί είναι ότι διάσημος βουλευτής ακροδεξιών αντιλήψεων της ΝΔ (που μετέπειτα έγινε υπουργός) τη μία στιγμή αγκάλιαζε τον Σπηλιωτόπουλο μπροστά στον Καραμανλή λέγοντας του ότι «χωρίς αυτό το παιδί δεν θα είχαμε κερδίσει ποτέ» και την άλλη απέδιδε σε τηλεοπτικό πάνελ την ήττα στην «επικοινωνιακή πολιτική και τον «άβγαλτο εκπρόσωπο τύπου του κόμματος»!
Μέσα σε μία ώρα μετά την έναρξη καταμέτρησης των ψήφων από τη Β’ Αθηνών, τα πάντα είχαν έρθει τούμπα. Το ΠΑΣΟΚ ροκάνιζε, ψήφο με ψήφο, τη διαφορά και όσο πλησίαζε το χάραμα τόσο η νίκη του «κλείδωνε».
Οι σαμπάνιες και οι κόρνες μεταφέρθηκαν από τη Ρηγίλλης στη Χαριλάου Τρικούπη. Σοκαρισμένοι, σχεδόν… ντροπιασμένοι για τη βιασύνη τους, οι οπαδοί της ΝΔ, επέστρεφαν σπίτια τους αδυνατώντας να χωνέψουν το μέγα φιάσκο.
Στα μάτια των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, ο Κώστας Λαλιώτης ήταν ο «μέγας μάγιστρος», που με υπόγειους τρόπους καθόρισε το αποτέλεσμα. Έκαναν λόγο για μαζικές, εσπευσμένες ελληνοποιήσεις… ΠΑΣΟΚόψυχων ψηφοφόρων, που ρίχτηκαν την τελευταία στιγμή ως «εφεδρείες» στη μάχη.
Οι ισχυρισμοί για «νοθεία» δεν πήραν όμως ποτέ τη μορφή επίσημων καταγγελλιών. Παρά το οριακό του αποτελέσματος – 72.400 ψήφοι διαφορά (!) – ο Κώστας Καραμανλής το αποδέχτηκε. Το χαρτί με τη δήλωση νίκης πετάχτηκε στα σκουπίδια και στη θέση του ο Άρης Σπηλιωτόπουλος συνέγραψε, με δάκρυα στα μάτια, τη δήλωση αποδοχής της ήτας.
Το ΠΑΣΟΚ έλαβε το 43,79% των ψήφων και η ΝΔ το 42,74%, στην πιο ισχυρή «δήλωση» δικομματισμού στην ιστορία των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα. Ο Κώστας Σημίτης θα έφευγε από την πολιτική ως winner και ο Κώστας Καραμανλής θα έπρεπε να περιμένει τέσσερα χρόνια για να πάρει τη ρεβάνς (από τον Γιώργο Παπανδρέου).
Τον Απρίλιο του 2000 αρκετοί πολίτες κοιμήθηκαν με… κυβέρνηση ΝΔ και ξύπνησαν με τον πράσινο ήλιο (ξανά) πάνω από το κεφάλι τους. Η ιστορία απέδειξε ότι στην πορεία εξέλιξης των πραγμάτων αυτό ήταν τελικά μια ανθυπολεπτομέρεια. Όπως και η έκβαση των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Όποιος και αν κυβερνούσε, όποιος και αν ήταν αντιπολίτευση, το Καστελόριζο θα προέκυπτε νομοτελειακά ως το τίμημα μιας ανίερης συμμαχίας κάτω από το τραπέζι (μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια…).
Σαφώς υπήρχε ανέκαθεν καλύτερη Ελλάδα, απλώς είναι θλιβερή μειονότητα όσοι τη θέλησαν.