Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 η Μπίλι Τζιν Κινγκ μεσουρανούσε στον χώρο του τένις ωστόσο αμειβόταν με ψίχουλα, σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους της. Μέχρι που νίκησε έναν εξ αυτών, σε έναν αγώνα που έμεινε στην ιστορία ως «Η Μάχη των Φύλων».
Εκείνο το ματς, τον οποίο παρακολούθησαν πάνω από 30.000 θεατές και εκατομμύρια στις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο πλανήτη, άλλαξε για πάντα το άθλημα, δικαιώνοντας τον αγώνα των γυναικών για ισότητα μέσα στα court και βοήθησε στο να εμφανιστούν στο παγκόσμιο τένις οι υπεραθλήτριες των επόμενων γενεών.
Θρύλοι του τένις γυναικών, όπως η Κρις Έβερτ-Λόιντ, η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα, η Στέφι Γκραφ, η Μόνικα Σέλες, η Μαρτίνα Χίνγκις, η Τζαστίν Ενίν ή η Βίνους και Σερένα Γουίλιαμς ίσως να μην είχαν εμφανιστεί ποτέ. Ή, όπως είχε πει και η ίδια η Μπίλι Τζιν, θα χρειάζονταν άλλα 50 χρόνια για να γίνει το σπορ επαγγελματικό και να λάμβαναν και οι γυναίκες απολαβές που θα τους επέτρεπαν να αφοσιωθούν αποκλειστικά στο άθλημα και να φτάσουν στο έπακρο των δυνατοτήτων τους.
Από την πλευρά του, ο Μπόμπι Ριγκς δεν ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας πως άντρες και γυναίκες θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ισότιμα στο τένις. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους παίκτες της δεκαετίας του ’40 και μετά το τέλος της καριέρας του «μεταμορφώθηκε» σε «κακό παιδί», διατυπώνοντας συχνά θέσεις που μαρτυρούσαν τον υπερφίαλο και γεμάτο έπαρση χαρακτήρα του. Με τις φήμες να φουντώνουν σχετικά με την σχέση του με τον τζόγο, έψαχνε συνεχώς τρόπους ώστε να μένει στην επικαιρότητα και να βγάζει χρήματα από αγώνες επίδειξης, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να ανεβάσει τους τόνους και κατά συνέπεια το ενδιαφέρον του κόσμου.
Όταν ξέμεινε από αντιπάλους, στράφηκε εναντίον των γυναικών. Υποστήριζε ότι η διαφορά που χώριζε τα δύο φύλα ήταν τόσο χαώδης που ακόμη κι αυτός που είχε περάσει τα 50, θα μπορούσε να νικήσει την καλύτερη παίκτρια του κόσμου. Εκείνη την εποχή τον τίτλο της κορυφαίας διεκδικούσαν η Αμερικανίδα Μπίλι Τζιν Κινγκ και η Μάργκαρετ Κορτ. Όταν η πρώτη αγνόησε τις εμπρηστικές δηλώσεις του, προκάλεσε την 30χρονη -τότε- τενίστρια από την Αυστραλία. Στις 13 Μαΐου 1973 (σημειολογικά ήταν η Μέρα της Μητέρας) την νίκησε -και μάλιστα πολύ εύκολα- με 2-0 σετ (6-2, 6-1), γεγονός που θεωρήθηκε τεράστιο πισωγύρισμα για τον αγώνα των γυναικών για ισότητα και ανάλογες απολαβές.
Τότε ήταν που η Κινγκ αποφάσισε να πάρει το τεράστιο ρίσκο του να σταθεί απέναντι στον Ριγκς μόλις 4 μήνες μετά την ήττα-διασυρμό της Κορτ. «Φυσικά και θα τον νικήσω. Δεν θα παίξω για μένα, αλλά για όλες τις τενίστριες του κόσμου» εκμυστηρεύθηκε στους οικείους της και τελικά στις 20 Σεπτεμβρίου 1973 μπήκε στο κορτ του Astrodome του Χιούστον αποφασισμένη να τα δώσει όλα για τον σκοπό της.
Περίπου 60 μέρες νωρίτερα η Κινγκ είχε σαρώσει στο Wimbledon, κατακτώντας τον τίτλο στο μονό γυναικών, στο διπλό γυναικών, αλλά και στο μεικτό διπλό. Ήταν φανερό πως βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση, αλλά ακόμη κι έτσι ο Ριγκς παρέμεινε προκλητικός μέχρι την τελευταία στιγμή. Η είσοδος των αθλητών στο γήπεδο θύμιζε περισσότερο επαγγελματική πάλη, παρά αγώνα τένις. Η 29χρονη Αμερικανίδα εισήλθε ντυμένη σαν Κλεοπάτρα, έχοντας 4 καλογυμνασμένους ημίγυμνους άντρες να την κουβαλούν στις πλάτες τους. Την ίδια ώρα ο Ριγκς εμφανίστηκε πάνω σε άρμα το οποίο έσερναν μοντέλα. Ο ίδιος φορούσε μια ζακέτα που έγραφε Sugar Daddy, με την οποία μάλιστα ξεκίνησε να παίζει. Λίγο αργότερα αναγκάστηκε να την βγάλει…
Όταν στο πρώτο σετ έσπασε το σερβίς της Κινγκ και προηγήθηκε με 3-2 κάποιοι προεξόφλησαν την επιτυχία του. Όμως, έχοντας μάθει από την ήττα της Κορτ και διατηρώντας την αυτοκυριαρχία της, κατόρθωσε να γυρίσει την κατάσταση και να επικρατήσει… αντρίκεια. Στα τρία σετ. 6-4, 6-3, 6-3. Σχεδόν 2,5 ώρες μετά την έναρξη του ματς, αποχωρούσε έχοντας γίνει πλουσιότερη κατά 100.000 δολάρια (πάνω από μισό εκατομμύριο σε σημερινές τιμές) και ταυτόχρονα έχοντας αλλάξει την ιστορία. Κανένα άλλο παιχνίδι στο παρελθόν δεν είχε προκαλέσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και δεν είχε προσελκύσει τόσο κόσμο. Ο αντίκτυπος ξεπέρασε ακόμη και τις υψηλότερες προσδοκίες των υποστηρικτών της Κινγκ κι εκείνη η μέρα θεωρείται η πρώτη της νέας εποχής, σε συνδυασμό με την δημιουργία (την ίδια χρονιά) της WTA, με μπροστάρισσα –φυσικά- την Μπίλι Τζιν Κινγκ.
Ωστόσο δεν έλειψαν αυτοί που έριξαν σκιές στο τεράστιο επίτευγμά της. Ορισμένοι στάθηκαν στα 25 χρόνια που χώριζαν τους δύο αθλητές, κάνοντας λόγο για «Μάχη των ηλικιών» και όχι των φύλων. Άλλοι το προχώρησαν πολύ περισσότερο υποστηρίζοντας πως ο Ριγκς εκούσια έχασε το παιχνίδι, στηρίζοντας την κατηγορία στον ασυνήθιστο (κατά τη γνώμη τους) αριθμό αβίαστων λαθών του Αμερικανού.
Στο ερώτημα «τι κίνητρο είχε να χάσει», η απάντηση είναι «η Μαφία». Σύμφωνα με την πιο διαδομένη θεωρία συνωμοσίας, ο Ριγκς (γνωστός τζογαδόρος από την εποχή που αγωνιζόταν ως επαγγελματίας) είχε δημιουργήσει τεράστιο χρέος προς τους μπουκ, οι οποίοι ελέγχονταν από το οργανωμένο έγκλημα. Οι στοιχηματικές εταιρείες τον έδιναν αδιαφιλονίκητο φαβορί. Άλλωστε είχε κάνει περίπατο κόντρα στην Κορτ, επικρατώντας σε λιγότερη από μία ώρα. Πώς ήταν δυνατό να χάσει από κάποια περίπου ισάξιά της και μάλιστα 3-0;
Το συγκεκριμένο σενάριο ανακινήθηκε και από το ESPN, το οποίο μάλιστα φιλοξένησε και σχετικές μαρτυρίες, οι οποίες πάντως περιορίστηκαν σε καταθέσεις του τύπου «άκουσα κάποιον να λέει ότι το ματς ήταν στημένο» ή «η Μαφία υποχρέωσε τον Ριγκς να χάσει». Πουθενά δεν υπήρξε κάποιο πειστικό στοιχείο που να αμαύρωνε την επιτυχία της Κινγκ. Μάλιστα όταν ο 55χρονος Αμερικανός ζήτησε ρεβάνς, εκείνη αρνήθηκε, ενώ το ίδιο έκανε και με άλλους τενίστας που θέλησαν να πάρουν… εκδίκηση και να σώσουν την τιμή των ανδρών. Πάντως, μετά από μια περίοδο με διάφορες δηλώσεις εκατέρωθεν που έφτασαν μέχρι και σε απειλές για αγωγές, οι δυο τους τα βρήκαν κι έφτασαν να πρωταγωνιστήσουν σε επεισόδιο του σίριαλ Odd Couple, διακωμωδώντας την κόντρα τους.
Η πλειοψηφία των ειδικών και μη αποδίδει στην πληγωμένη αντρική τιμή όλες αυτές τις φήμες. Για ορισμένους αμετανόητους (και ανόητους) φαλλοκράτες ήταν αδύνατο ακόμη κι ένας μεσήλικας να ηττηθεί από μια γυναίκα, ακόμη κι αν αυτή βρισκόταν στην καλύτερη φόρμα της ζωής της. Όπως και να έχει, η ιστορία έγραψε πως η Μπίλι Τζιν πέτυχε το φαινομενικά ακατόρθωτο και άλλαξε τα πάντα (και για πάντα) στον τρόπο με τον οποίο το τένις –και όχι μόνο- αντιμετώπιζε το καθόλου ασθενές, όπως εκείνη απέδειξε, φύλο.