Ο εγκέφαλος της 1ης επίθεσης στους Πύργους: Το φονικό σχέδιο του «τυφλού σεΐχη»με τις 11 ταυτόχρονες εκρήξεις αεροπλάνων

Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν πιθανότατα το πιο επιδραστικό γεγονός στην ανθρωπότητα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, 20 χρόνια νωρίτερα. Η σύγχρονη ιστορία χωρίστηκε στο πριν και το μετά με ορόσημο αυτό που πέραν των αλυσιδωτών εξελίξεων που πυροδότησε αποτέλεσε και το μεγαλύτερο τηλεοπτικό «σοκ» από καταβολής μικρής οθόνης.

Αυτό που είναι όμως λιγότερο γνωστό είναι ότι το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου του Μανχάταν δεν έγινε τότε για πρώτη φορά τρομοκρατικός στόχος. Είχε προηγηθεί η βομβιστική επίθεση το Φεβρουάριο του 1993, που αν και δεν πέτυχε το στόχο της είχε απολογισμό έξι νεκρούς και πάνω από 1000 τραυματίες.

Το πρωί της 26^ης Φεβρουαρίου του 1993 μια ομάδα Ισλαμιστών στάθμευσε ένα νοικιασμένο φορτηγάκι στο πάρκινγκ του Βόρειου Πύργου. Το όχημα περιείχε 600 κιλά εκρηκτικών και το σχέδιο ήταν να προκαλέσει τη συντριβή του Βόρειου Πύργου στο Νότιο, ώστε να καταστραφούν και οι δύο οδηγώντας στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους. Αφού προγραμμάτισαν την ώρα της έκρηξης, οι τρομοκράτες έφυγαν από το πάρκινγκ χωρίς να τραβήξουν την προσοχή κανενός. Στα δύο κτίρια ήταν πάνω από 55.000 άνθρωποι, ανάμεσα τους και πολλά παιδιά.

Στις 12:18 το μεσημέρι, όταν οι περισσότεροι εργαζόμενοι κάνουν διάλλειμα για γεύμα, το παγιδευμένο φορτηγάκι εξερράγη, δημιουργώντας έναν κρατήρα βάθους 40 μέτρων στο έδαφος. Τα κτίρια σείστηκαν από τα θεμέλια μέχρι τον τελευταίο όροφο. Σε ολόκληρη την αμερικανική μεγαλούπολη επικράτησε πανικός. Ήταν το ισχυρότερο έως τότε τρομοκρατικό χτύπημα στο έδαφος των ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα αυτού προέκυψε η μεγαλύτερη συντονισμένη προσπάθεια διάσωσης στην ιστορία της Νέας Υόρκης.

Όταν ο συναγερμός του πολυώροφου πύργου ξεκίνησε να χτυπά, οι υπεύθυνοι ασφαλείας νόμισαν πως πρόκειται για μια κινητοποίηση ρουτίνας. Γρήγορα όμως διαψεύστηκαν, ο συναγερμός δεν σταμάτησε να χτυπά. Χρειάστηκαν μόλις τρία λεπτά για να φτάσει ο καπνός έως τον 33^ο όροφο, ενώ τα τηλέφωνα έσπασαν από τις κλήσεις εγκλωβισμένων ανθρώπων. Από την έκρηξη προκλήθηκε διακοπή ρεύματος σε ολόκληρο το συγκρότημα.

Μετά από 20 λεπτά έκλεισαν και οι γεννήτριες έκτακτης ανάγκης και το συγκρότημα βυθίστηκε στο σκοτάδι, ενώ τα ασανσέρ σταμάτησαν φυσικά να λειτουργούν. Σε 45 εξ’ αυτών εγκλωβίστηκε αρκετός κόσμος, ανάμεσα τους και 72 μαθητές. Επισκέπτες που βρίσκονταν στο ψηλότερο σημείο για να θαυμάσουν τη θέα, στον 107ο όροφο, κλήθηκαν να φύγουν από το κτίριο με τις σκάλες και κατά την κατάβαση τους επικράτησε χάος, προκαλώντας πολλούς τραυματισμούς.

Τα σωστικά συνεργεία όμως, μαζί με το λιμενικό της Νέας Υόρκης και το εξειδικευμένο προσωπικό των Δίδυμων Πύργων έκαναν πολύ καλή δουλειά, στην προσπάθεια τους να ελέγξουν και να εκκενώσουν περίπου 743.000 τετραγωνικά μέτρα. Στην οροφή του πύργου προσγειώθηκαν με ελικόπτερα διασώστες για να βοηθήσουν τους εργαζόμενους των πάνω ορόφων, σε μια επιχείρηση εκκένωσης που διήρκεσε 12 ώρες.

Μεταξύ των έξι νεκρών ήταν και μια έγκυος γυναίκα, ενώ από τους 1000 και πλέον τραυματίες οι 88 ήταν πυροσβέστες.

Οι αρχές των ΗΠΑ συνέλαβαν πολλούς που είχαν καταχωρημένους στα αρχεία τους ως μουσουλμάνους εξτρεμιστές. Το 1995, καταδικάσθηκαν σε κάθειρξη 240 χρόνων ο Αιγύπτιος Ομάρ Αμπντέλ Ραχμάν, ο επονομαζόμενος «τυφλός σεΐχης» και άλλοι εννέα συλληφθέντες με την κατηγορία της ενορχήστρωσης της επίθεσης. Δύο χρόνια αργότερα όμως καταδικάστηκαν δύο ακόμη άτομα. Ο Ραμσί Γιουσέφ που θεωρήθηκε ως ο εγκέφαλος της επίθεσης και ο Εγιάντ Ισμοΐλ, οδηγός του φορτηγού που μετέφερε τα εκρηκτικά.

Όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, ο Γιουσέφ είχε σχεδιάσει το 1995 11 ταυτόχρονες εκρήξεις επιβατικών αεροσκαφών στη διάρκεια μιας ημέρας. Η επιτυχία του σχεδίου βασιζόταν στα ρευστά εκρηκτικά από τα οποία θα ήταν κατασκευασμένες οι βόμβες και τα οποία θα περνούσαν απαρατήρητα από τους ανιχνευτές μετάλλων των αεροδρομίων. Κατά τη διάρκεια κατασκευής όμως ενός εκ των εκρηκτικών μηχανισμών στο διαμέρισμά του Γιουσέφ στη Μανίλα, προκλήθηκε πυρκαγιά. Ο Πακιστανός τρομοκράτης αναγκάσθηκε να διαφύγει, αφήνοντας πίσω του τον υπολογιστή του, ο οποίος έπεσε στα χέρια των φιλιππινέζικων αρχών και από εκεί σε αυτά των Αμερικανών.

To υλικό που περιείχε ο υπολογιστής πρόδωσε τα σχέδια του Γιουσέφ και οδήγησε στη σύλληψη του την άνοιξη του 1995. Ήταν έως τότε οι πιο φιλόδοξες τρομοκρατικές συνωμοσίες που εξυφάνθηκαν κατά των ΗΠΑ. Έως ότου η 11^η Σεπτεμβρίου υπερβεί τη φαντασία ακόμη και των αντιτρομοκρατικών αμερικανικών υπηρεσιών.