Σε όσους χρησιμοποιούν καθημερινά στις μετακινήσεις τους ταξί οι ιστορίες των 5 αυτών οδηγών ίσως δεν τους πουν τίποτα. Ο κάθε επιβάτης έχει να διηγηθεί τις δικές του από περίεργους ταξιτζήδες, που έκαναν πράγματα αφύσικα, παράξενα και κάποιες φορές επικίνδυνα. Πράγματα που σε κάνουν να δεθείς καλύτερα στη θέση σου και να ψάχνεις να βαστηχτείς στα χερούλια. Σε κάποιες περιπτώσεις σε κάνουν και να στραφείς στον Θεό, ακόμα και άθεος να είσαι, ζητώντας του να φτάσεις τουλάχιστον ολόκληρος στο σπίτι σου.
Υπερβολές θα σου πει κάποιος που δεν ξέρει. Θα κοιτάξει τα στατιστικά και θα δει ότι το ταξί είναι ένα από τα πιο ασφαλή μέσα μετακίνησης. Οι οδηγοί του έμπειροι και προσεκτικοί. Πόσα λίγα ξέρεις και πόσα ακόμα λιγότερα μπορείς να μάθεις απλά κοιτώντας τις στατιστικές άγτνωστε φίλε μου.
Κάποιες από τις περιπτώσεις οδηγών ταξί που θα αναφερθούν παρακάτω δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των προσεκτικών. Μία από τις περιπτώσεις ανήκει στην κατηγορία των ύποπτα προσεκτικών και μία άλλη είναι απλά περίεργη.
Οδηγός 1: Ο μπέιμι σίτερ
Όταν μπαίνεις σε ένα ταξί που από μακριά όπως το έβλεπες να έρχεται σου φαινόταν άδειο, το μόνο που δεν περιμένεις είναι να βρεις στο πίσω κάθισμα, συνεπιβάτη σου στη διαδρομή ένα μωράκι. Ένα μωρό στο μωρουδίστικό κάθισμά του με διάφορα παιχνίδια σκορπισμένα δίπλα του, άρα και δίπλα σου.
Δε μιλάμε βέβαια για νεογέννητο αλλά ούτε και για ένα πεντάχρονο παιδί που μπορεί να σταθεί μόνο του με τη ζώνη. Μιλάμε για ένα δίχρονο κορίτσι που κάνει όλη την κατάσταση μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου αρκετά άβολη.
Ναι, μπορεί να μου φάνηκε αρκούντως λογική η εξήγηση ότι η μητέρα του δουλεύει και οι παιδικοί σταθμοί δε δέχονται τόσο μικρά μωρά αλλά και πάλι αυτό δεν αλλάζει το πόσο άβολα ένιωθα.
Το μωράκι πολύ συμπαθητικό, απάντησε ακόμα και στην ερώτηση μου πώς το λένε, μετά από παρότρυνση βέβαια του μπαμπά του να πει στον κύριο, εμένα δηλαδή, το όνομά της. Η γλυκύτητα του μωρού όμως δε σταμάτησε τις δεκάδες σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό μου.
Πόσο επικίνδυνο είναι να έχει ένα μωρό στην πίσω θέση ένας επαγγελματίας οδηγός που θα βρίσκεται το λιγότερο 8 ώρες στο δρόμο; Κατά πόσο είναι ικανός να ελέγχει την κατάστασή του μωρού που ανά πάσα στιγμή μπορεί να γλιστρήσει από το κάθισμά του; Πόσο μπορεί να εμπιστευτεί τους πελάτες του, ξένους ανθρώπους που θα καθίσουν δίπλα στο μωρό.
Με ξέρουν όλοι στην πιάτσα ως αυτός με το μωρό, μου είπε ο οδηγός. Ήθελα να του απαντήσω «μήπως να βρείτε μια νταντά ή κάποιον συγγενή για να μη σε μάθει η πιάτσα ως αυτόν που του έκλεψαν το μωρό μέσα από το αυτοκίνητο;». Παρότι ακούγεται υπερβολικό θα μπορούσε να συμβεί. Όπως και ένας τραυματισμός από αντικείμενα που μπορεί να κρατάει ένας επιβάτης. Ομπρέλα, τσάντες, μαγκούρα, οτιδήποτε μπορεί σε ένα φρενάρισμα να χτυπήσει ένα μωράκι πολύ άσχημα.
Θέλετε να το πάμε σε σενάρια αστυνομικού μυστηρίου; Ο οδηγός μπορεί να μην ήταν καν ο πατέρας του και σε κάποιο μπλόκο της αστυνομίας που έψαχνε για ένα μωρό που έχει απαχθεί να σας σταματήσουν και ο οδηγός να πει ότι εσύ μπήκες στο ταξί του κρατώντας το κάθισμα-καλάθι του μωρού. Τι θα έκανες τότε; Μπλόκαρες έτσι; Το ίδιο έπαθα και εγώ σκεπτόμενος τα πιο ακραία σενάρια μέχρι τελικά να κατέβω και να χαιρετήσω ελπίζοντας πράγματι το μωρό να ήταν δικό του και να έφτανε υγιές στο σπίτι του στο τέλος της βάρδιας.
Οδηγός 2: Ο κοιμισμένος
Ο συγκεκριμένος τύπος με πήρε μεσημέρι, στην επιστροφή από το γραφείο μια ημέρα που έβρεχε. Ξέρετε, από αυτές τις ημέρες που δύσκολα βρίσκεις ταξί και όταν βρεις δέχεσαι να μπεις ακόμα και άλλον επιβάτη να έχει μέσα που δεν πηγαίνει ακριβώς στο ίδιο μέρος ή από την ίδια διαδρομή που θέλεις να πας εσύ.
Αλλά το αγνοείς και νιώθεις ευγνωμοσύνη γιατί γινόσουν λούτσα στην αναμονή για ταξί. Μια ευγνωμοσύνη που σύντομα θα μετατρεπόταν σε φόβο όταν καταλάβαινες ότι ο τύπος ήταν στα όριά του, αρκετά κουρασμένος για να δουλεύει ακόμα, πόσο μάλλον σε βρεγμένους δρόμους με μεγάλη κίνηση λόγω της βροχής.
Ο συγκεκριμένος ταρίφας καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής φαινόταν να μην αντέχει την οδηγήσει και τα βλέφαρά του έκλειναν. Δίπλα του εγώ να τον παρακολουθώ και να σκέφτομαι ότι ήταν ηλίθιο από μέρους μου να μην έχω κάνει διαθήκη στα 35 μου χρόνια.
To βλέμμα του θύμιζε έναν νυσταγμένο Στην Μπουσέμι. Κάθε φορά που σταματούσαμε τα βλέφαρά του άνοιγαν. Και ως θαύμα έπαιρνε ενέργεια για να μελετήσει το κουπόνι στοιχήματος που έκρυβε ανάμεσα στα πόδια του. Μια ρουφηξιά καφέ και συνέχιζε τη βαθιά μελέτη μέχρι να γίνει πράσινο το φανάρι. Μόλις το κόκκινο γινόταν πράσινο, με νωχελικές και μηχανικές κινήσεις ξαναϊσορροπούσε το κουπόνι ανάμεσα στα πόδια του και ξεκινούσε πάλι την οδήγηση που θα τον έκανε να ξαναχάνει τις δυνάμεις του και να κλείνουν τα μάτια του.
Ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα καλά δίπλα σε κάποιον εθισμένο στον τζόγο. Ο τζόγος ήταν ο μόνος λόγος που τον κρατούσε οριακά ξύπνιο και εμάς προσωρινα ασφαλείς. Ίσως θα έπρεπε να ανάψω ένα κεράκι στον ΟΠΑΠ και στο ΠΑΜΕ Στοίχημα όταν πάτησα ολόκληρος τα πόδια μου έξω από το ταξί του φτάνοντας στον προορισμό μου. Δεν το έκανα όμως.
Οδηγός 3: Ο καθηγητής Αρχαίων
Aυτόν τον τύπο όλοι θα τον έχετε συναντήσει σε διάφορες παραλλαγές του στο ταξί. Είναι της γενικής συνομοταξίας του παντογνώστη ταρίφα με ειδικότητα όμως στον αρχαίο κόσμου. Το λάθος που δεν πρέπει να κάνεις σε αυτόν τον τύπο είναι να του πιάσεις κουβέντα. Αυτό που έκανα εγώ δηλαδή όταν του απάντησα στην πρώτη του ερώτηση, κάτι που γι’ αυτόν σήμαινε «ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΩΡΑ».
Η διάλεξη περιελέμβανε το κλασικό παραλήρημα για το ποιοι φταίνε που μας έφτασαν ως εδώ, στην κρίση, την οικονομική ανέχεια, τους μετανάστες, τις λαμογιές.
Συνηθισμένα πράγματα θα μου πεις για έναν ταξιτζή, πιθανότατα επόμενο τομεάρχη του Αρτέμη Σώρρα. Αυτό που δεν ήταν συνηθισμένο ήταν ότι όταν πήρε θάρρος ο, όχι και τόσο συμπαθής, οδηγός έβγαλε ένα τυλιγμένο χαρτί, φανερά ταλαιπωρημένο από τη χρήση και μου το έδωσε.
Μελέτησέ το, μου είπε. Εκεί μέσα είναι γραμμένη όλη η αλήθεια, συνέχισε. «Το έφτιαξε ο γιος μου μετά από έρευνα στο ίντερνετ». Μου έδωσε το χαρτί. Έκανα ότι το διάβαζα για να μην συνεχίσει να γυρίζει πίσω το κεφάλι του σε μένα και να κοιτάζει μπροστά. «Έχει γραμμένους όλους τους αρχαίους μεγάλους Έλληνες. Πολιτικούς, επιστήμονες, στρατιωτικούς. Πότε γεννήθηκαν και πότε πέθαναν. Δίπλα από τη χρονιά του θανάτου τους βλέπεις από τι πέθαναν. Όλοι σε φυλακή ή σε εξορία ή σε εκτέλεση. Αυτοί είμαστε οι Έλληνες. Διάβασέ τους όλους».
Το χαρτί είχε πάνω εκτυπωμένα πράγματι όσα έλεγε, από εκτυπωτή αρχών δεκαετίας του 2000. Τα γράμματα είχαν μισοσβήσει γιατί όπως μου εξήγησε το άνοιγε και το διάβαζε κάθε μέρα. Σαν την Άρυα Σταρκ που επαναλάμβανε τα ονόματα των ανθρώπων που θα σκότωνε για να εκδικηθεί τους φόνους της οικογένειάς της.
«Κράτησέ το. Έχω και άλλα. Όλη η αλήθεια κρύβεται σε αυτό το χαρτί. Να ‘ναι καλά ο γιος μου». Ευτυχώς η διαδρομή ήταν μικρή και δεν πρόλαβα να ακούσω και το υπόλοιπο της διάλεξης. Ήμουν σίγουρος ότι υπήρχε και άλλο κομμάτι και του χάλασα τον ειρμό όταν του είπα ότι στο επόμενο στενό κατεβαίνω. Είμαι σίγουρος ότι αυτά που άκουσα ήταν μόνο η εισαγωγή και υπήρχαν τουλάχιστον άλλα 4 κεφάλαια που είχε ετοιμάσει αν λόγου χάρη πήγαινα Πειραιά αντί για Γαλάτσι. Τον λυπήθηκα λίγο. Δεν είναι ωραίο να αφήνεις μόνο του τον καθηγητή σου στην αίθουσα τη δεύτερη ώρα του μαθήματος, όσο και αν βαρέθηκες την πρώτη ώρα.
Οδηγός 4: Ο καταζητούμενος φυγάς
Έχετε μπει ποτέ σε ταξιτζή που φαίνεται σα να είναι η πρώτη του μέρα στη δουλειά, η πρώτη του μέρα μετά την απόκτηση διπλώματος και εσείς ο πρώτος του πελάτης; Σε αυτόν τον τύπο του εξηντάρη οδηγού που έχει πάει πολύ μπροστά το κάθισμα και κάθε 10 μέτρα οδήγησης κοιτάζει δεξιά αριστερά σα να τον κυνηγούν κάποιοι; Σα να έχει σύνδρομο καταδίωξης και πρέπει να ελέγχει διαρκώς αν είναι κάποιος πίσω του.
Ε σε έναν τέτοιο οδηγό αν βρεθείς να ξέρεις ότι βγαίνοντας από το αυτοκίνητό του θα σου έχει κολλήσει το σύνδρομό του και θα γυρνάς και εσύ δεξιά αριστερά, ελέγχοντας κάθε πιθανή σκιά ή αντιδρώντας σε κάθε περίεργο και ανεξήγητο ήχο.
Δεξιά, αριστερά, δεξιά, αριστερά, καθρέφτες, έλεγχος διαρκώς, φοβισμένο βλέμμα, ένα διαρκές άγχος που μεταφέρει στους πελάτες του. Αυτός είναι ο οδηγός Μελ Γκίμπσον στο Θεωρίες συνομωσίας. Είμαι σίγουρος ότι βρίσκεται ακόμα κάπου εκεί έξω και περιμένει κάποιος να του επιτεθεί.
Οδηγός 5: Ο τυφλός σαμουράι
Ο «τυφλός» οδηγός που είχα την ατυχία να υπάρξω πελάτης του δεν είναι στην κυριολεξία τυφλός. Δεν είναι ένας Daredevil με ανεπτυγμένες τις υπόλοιπες αισθήσεις του που μέσα στην κρίση άφησε τη δικηγορία και στράφηκε στην επαγγελματική οδήγηση.
Ο τύπος που μιλάμε είναι ένας εξωτερικά φυσιολογικός άνθρωπος που όμως είχε την φαεινή ιδέα να βγάλει το κολλύριο για τα μάτια του και να ρίχνει τις σταγόνες σε αυτά την ώρα που οδηγούσε.
Αποκείεται θα πείτε. Δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει αυτό κάποιος, ειδικά επαγγελματίας. Έλα όμως που το έκανε. Είχε τόση εμπιστοσύνη στον εαυτό του, είχε τόσα @@, ήταν τόσο ανεύθυνος και επικίνδυνος; Δεν ξέρω τι απ’ όλα ήταν, το έκανε όμως.
Στην αρχή νόμιζα ότι το μπουκαλάκι με το υγρό που είχε ήταν για τον ατμιστή του. Δεν έδωσα και πολύ σημασία. Όταν όμως μπήκαμε σε έναν όχι και τόσο πολυσύχναστο δρόμο του Ψυχικού, ο οποίος ήταν μια μεγάλη ευθεία που κατέληγε σε πλατεία, λίγο πριν τη μέση της μεγάλης αυτής ευθείας, έβγαλε το μπουκαλάκι, το ξεβίδωσε, πάτησε το πουάρ στο πάνω μέρος του καπακιού, γύρισε πίσω το κεφάλι του και έριξε από δυο σταγόνες στο κάθε μάτι.
Είναι από εκείνες τις στιγμές που παγώνεςι και δε μιλάςε γιατί μπορεί να τα κάνεις χειρότερα. Παρακολουθείς το ακροβατικό του χωρίς ανάσα, μην τυχόν και χάσει ο περφόρμερ την αυτοσυγκέντρωσή του. Όχι, στο τέλος δεν χειροκροτείς που κατάφερε και τελείωσε ζωντανός το κασκαντεριλίκι του. Απλά ευχαριστείς την τύχη και όποια άλλη αόρατη δύναμη σε βοήθησε να ζεις ακόμα. Τη δύναμη αυτή η οποία έβγαλε από τον δρόμο σας όλους τους άλλους οδηγούς που μπορεί να έβγαιναν από κάποιο στενό και όλα τα σαμαράκια του Ψυχικού, που σα να το ήξεραν και δεν εμφανίστηκαν εκείνη τη μέρα στο δρόμο σας.
Γιατί ένα σαμαράκι θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο όπως καταλαβαίνετε. Σκεφτείτε εικόνες με κολλύριο να καρφώνεται στο μάτι, οδηγός να ουρλιάζει από τον πόνο, να χάνει τον έλεγχο, να καρφώνεται σε κάποιο δέντρο μαζί με τους επιβάτες του και μετά στα σόσιαλ μίντια να γράφουν οι φίλοι του για κάποιον που τους μάτιαξε όλους. Πού να ήξεραν και αυτοί ότι δεν ήταν μάτιασμα αλλά ξεμάτιασμα κυριολεκτικό.