Στις αρχές του 1998 ο Βρετανός γαστρεντερολόγος Αντριου Γουέικφιλντ παραχωρεί μια συνέντευξη Τύπου η οποία θα μείνει στην ιστορία και πλέον θεωρείται ως το απόλυτο σημείο μηδέν και η αφετηρία του σύγχρονου κινήματος των αντιεμβολιαστών, που ξεκίνησε ως αντίδραση για το εμβόλιο της ιλαράς και πλέον έχει γιγαντωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε κάθε εμβόλιο να αντιμετωπίζεται με καχυποψία από μια συνεχώς αυξανόμενη μερίδα ανθρώπων.
Αυτοί οι κύριοι και κυρίες μαζικά σπεύδουν να «αντισταθούν» στους εμβολιασμούς θεωρώντας ότι όλα είναι κόλπα των φαρμακευτικών εταιρειών που τα έχουν κάνει «πλακάκια» με κυβερνήσεις και σκοτεινά κέντρα αποφάσεων, επιμένοντας να αγνοούν πλήρως τα στοιχεία που μαρτυρούν την αλήθεια. Δηλαδή το ότι αν τα παιδιά τους είχαν γεννηθεί έναν-δύο αιώνες νωρίτερα, πριν το ανθρώπινο είδος ανακαλύψει τα εμβόλια, τα τέκνα τους (για την υγεία των οποίων θεωρητικά σχίζουν τα ρούχα τους) θα είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης…
Ωστόσο κάθε συζήτηση με αυτούς της αρνητές της πραγματικότητας δεν οδηγεί πουθενά, αφού η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι τα αυτιά των φανατικών, όπως και τα μυαλά τους, παραμένουν ερμητικά κλειστά. Απορρίπτουν κάθε επιστημονική αλήθεια και αποδέχονται μόνο τις «αλήθειες» που βγαίνουν από στόματα τα οποία λένε αυτό που οι ίδιοι θέλουν να πιστέψουν. Έχουν, μάλιστα, τον δικό τους Μεσσία, που δεν είναι άλλος από τον Γουέικφιλντ, παρά το γεγονός ότι σήμερα (περίπου 22 χρόνια μετά την δημοσίευση της μελέτης του) όλες οι θέσεις του έχουν απορριφθεί και οι επιστήμονες τον έχουν εξοστρακίσει από την κοινότητά τους, κατηγορώντας τον παράλληλα για τσαρλατανισμό αλλά και μια καλοστημένη απάτη την οποία δημιούργησε για ένα και μόνο σκοπό. Όχι για να προστατέψει, όπως υποστήριζε, τον κόσμο από τον κίνδυνο των εμβολίων, αλλά για να προωθήσει το δικό του.
Η μελέτη του είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό Lancet υποστήριζε ότι το τριπλό εμβόλιο MMR που καταπολεμούσε την ιλαρά, την παρωτίτιδα και την ερυθρά, συνδέεται με την εμφάνιση αυτισμού και εντερικής νόσου σε παιδιά. Εκτός από την υπογραφή του Γουέικφιλντ, η μελέτη έφερε την υπογραφή ακόμη 12 ερευνητών, ενώ η ιδιότητα του Βρετανού γιατρού εκείνη την εποχή ήταν λέκτορας και επίτιμος σύμβουλος στην πειραματική γαστρεντερολογία στο UCL Medical School.
Θα περίμενε ωστόσο κανείς για να βγει δημόσια κάποιος με μια τόσο σοβαρή θέση και καταγγελία, να είχε στη διάθεσή του στοιχεία από πολυάριθμες περιπτώσεις. Όμως ο Γουέικφιλντ και οι συνεργάτες του είχαν εξετάσει μόλις 12 άτομα, «ανακαλύπτοντας» αυτήν την σχέση μεταξύ του εμβολίου και του αυτισμού, ενώ το συνέδεσαν και με την εμφάνιση της νόσου Κρον. Όταν η έρευνά του δεν γνώρισε την επιτυχία που εκείνος περίμενε, ο Άγγλος γιατρός «απασφάλισε», έκανε ένα βήμα μπροστά και έδωσε αυτή την διαβόητη συνέντευξη Τύπου η οποία σήμερα θεωρείται η αρχή του κακού που ακολούθησε. Ουσιαστικά ο Γουέικφιλντ έδωσε στους αρνητές τον επιστημονικό μανδύα που χρειάζονταν για να επιχειρηματολογήσουν κατά των εμβολίων από την στιγμή που βρήκαν έναν απρόσμενο σύμμαχο στο πρόσωπο ενός επιστήμονα.
Βέβαια αυτός ο σάλος που ξέσπασε είχε διπλό αντίκτυπο αφού οι ειδικοί κοίταξαν με άλλο μάτι την μελέτη που τους πρώτους μήνες είχε περάσει στα «ψιλά» και με νέες έρευνες άρχισαν να την αποδομούν βήμα-βήμα, αποκαλύπτοντας όλα τα κενά τα οποία είχε, ενώ παράλληλα έγιναν πιο φανερά και τα πραγματικά κίνητρα του Γουέικφιλντ. Το πρώτο συμπέρασμά του που αποδείχθηκε παντελώς ψευδές ήταν η συσχέτιση του εμβολίου της ιλαράς με την νόσο Κρον. Καμία από τις μεταγενέστερες έρευνες δεν επιβεβαίωσε κάτι τέτοιο, με τον ίδιο τον Βρετανό πάντως να αρνείται τα αποτελέσματα όλων των μελετών, γεγονός που ανάγκασε το Royal Hospital στην απόφαση να τον απομακρύνει από τις τάξεις του.
Απτόητος ο Γουέικφιλντ μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, εκεί όπου οι ιδέες του βρήκαν περισσότερους υποστηρικτές σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη και συνέχισε να διαδίδει τις θεωρίες του, παρά το γεγονός ότι κάθε καινούρια έρευνα διέλυε τους μύθους που εκείνος είχε γεννήσει.
Αποδείχθηκε, για παράδειγμα, ότι οι περισσότεροι από τους γονείς εκείνων των 12 παιδιών της αρχικής μελέτης στην πραγματικότητα είχαν προσληφθεί από δικηγόρο στο πλαίσιο μιας ομαδικής αγωγής που ετοίμαζε εναντίον της εταιρείας που εμπορευόταν το εμβόλιο. Παράλληλα αποκαλύφθηκε ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν αντίθετοι σε κάθε ηθικό ιατρικό κώδικα, με αποτέλεσμα τελικά οι τότε συνεργάτες του να πάρουν αποστάσεις από την δημοσίευση και να αποσύρουν την στήριξή τους. Το «κερασάκι» στην τούρτα ήρθε με την αποκάλυψη ότι ο Γουέικφιλντ λάμβανε χρήματα προκειμένου να προωθήσει το δικό του εμβόλιο, έχοντας μάλιστα προλάβει να καταθέσει αίτηση ευρεσιτεχνίας για να κατοχυρώσει τα συμφέροντά του.
Όταν πλέον όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια, η επιστημονική κοινότητα τον έθεσε στο περιθώριο και τον αντιμετώπισε ως παρία και τσαρλατάνο. Ως έναν άνθρωπο που ποτέ δεν λειτούργησε με γνώμονα το κοινό συμφέρον και την προστασία του κοινού, αλλά είχε προσωπικά και χαμερπή κίνητρα. Το πρόβλημα, όμως, ήταν ότι όσο οι επιστήμονες γύριζαν την πλάτη στον Γουέικφιλντ, τόσο περισσότεροι απλοί άνθρωποι γίνονταν κοινωνοί των θέσεών του και ασπάζονταν τις ιδέες του.
Το κίνημα των αντιεμβολιαστών σήμερα πια έχει θεριέψει και περιλαμβάνει τα πάντα. Κάθε πιθανή ή απίθανη θεωρία συνωμοσίας, μπλέκοντας στις σκοτεινές διαδρομές των θολωμένων μυαλών τους τα πάντα. Τον κορωνοϊό, τις νέες ταυτότητες, το χάραγμα του Αντιχρίστου, τα δίκτυα 5G, τις κεραίες, τους εξωγήινους, τις μάσκες, τα πάντα… Και για όλα φταίει εκείνο το όργανο που υποτίθεται πως μας διαχωρίζει από τα ζώα. Ο εγκέφαλός μας και η ικανότητα κρίσης, η οποία υποτίθεται στον άνθρωπο είναι πιο ανεπτυγμένη. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, με πολλές χιλιάδες εξαιρέσεις που πλέον απειλούν με την πεισματική στάση τους να τινάξουν στον αέρα ολόκληρους αιώνες εξέλιξης της επιστήμης και προτιμούν μια επιστροφή στον μεσαίωνα.