Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος, ο θάνατος του οποίου άφησε ένα πολύ μεγάλο και δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, ασκούσε μια μορφή αθλητικογραφίας που σπανίως συναντιέται, τουλάχιστον σε εμπορικό επίπεδο – γι’ αυτό και ο θάνατός του είναι μεγάλη απώλεια. Χαρακτηριζόταν από μια βαθιά κριτική ματιά απέναντι στα πράγματα, απέναντι συνολικά στο οικοδόμημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και ταυτόχρονα, έβγαζε μια βαθιά, ανιδιοτελή αγάπη για το άθλημα.
Η ιστορική ραδιοφωνική εκπομπή του, που σχεδόν 10 χρόνια εξέπεμπε από τον αέρα του Σπορ Fm, είχε έναν τίτλο που ελάχιστοι είχαν μπει στη διαδικασία να κατανοήσουν αλλά ήταν ενδεικτικός της ειρωνικής ματιάς του όσον αφορά το χώρο του ποδοσφαίρου: «Δυτικά του Πέκος», λεγόταν η εκπομπή η οποία είχε ιδιαίτερη μουσική (τα τραγούδια έπαιζαν πάντα ολόκληρα) σχόλιο για την πολιτική και αθλητική επικαιρότητα και φυσικά δώρα βιβλία για τους ακροατές.
Το τι ακριβώς υποδήλωνε αυτή η φράση είναι που δεν εξερευνήθηκε ιδιαίτερα, ακόμα και από μπόλικους φανατικούς ακροατές του.
Η πλήρης φράση από την οποία είχε εμπνευστεί τον τίτλο της εκπομπής του λέγεται «ο νόμος δυτικά του Πέκος» και συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψεις συνθήκες όπου ο νόμος αφενός απουσιάζει και επικρατεί το δίκιο του ισχυρότερου και οι κανόνες της ζούγκλας και αφετέρου, όλη αυτή η κατάσταση εκφράζεται μέσω μιας επίφασης νομιμότητας και θεσμικού ελέγχου. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για μια κατάσταση που κάποιος κακόβουλος θα μπορούσε να πει πως περιγράφει απόλυτα το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Η φράση αποδίδεται στον θρυλικό Ρόι Μπιν, ο οποίος συνήθιζε να λέει: «Εγώ είμαι ο Νόμος δυτικά του Πέκος». Στην αμερικάνικη λαϊκή κουλτούρα και τους γουέστερν μύθους της, ο Ρόιν Μπιν είναι ένα πολύ διάσημο πρόσωπο. Στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε κυρίως μέσα από την κόμιξ και σατιρική εκδοχή του, αυτή από το τεύχος του Λούκι Λουκ με τίτλο «Ο Δικαστής».
Ο αληθινός Ρόι Μπιν είχε ένα μικρό σαλούν σε μια μικρή πόλη κοντά στο ποταμό Πέκος. Στην περιοχή ζούσαν περίπου 8.000 εργάτες, που απασχολούνταν στα έργα για την επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου. Ο Ρόι Μπιν διορίστηκε ειρηνοδίκης στα μέσα του 1882 εξαιτίας του γεγονότος ότι το κοντινότερο δικαστήριο απείχε πάνω από 300 χιλιόμετρα και ο τρόπος που διαχειρίστηκε την εξουσία του έμεινε ιστορικός.
Ο Ρόι Μπιν δίκαζε στο σαλούν του με ενόρκους τους καλύτερους πελάτες του, οι οποίοι μάλιστα ήταν υποχρεωμένοι να πίνουν αλκοόλ κατά τη διάρκεια της δίκης! Για να επιβάλει την τάξη εν ώρα δίκης πυροβολούσε στον αέρα, ενώ οι αποφάσεις του ήταν εξωφρενικές. Πιο χαρακτηριστική ήταν αθώωση ενός Ιρλανδού που είχε σκοτώσει έναν Κινέζο γιατί «δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει να σκοτώνεις Κινέζους».
Εκτός από το χαρακτηριστικό κόμικ με τον Λούκι Λουκ, το πρώιμο Χόλιγουντ έχει εμπνευστεί από την ιστορία του θρυλικού δικαστή. Το μυθιστόρημα «West of the Pecos» του 1937 γυρίστηκε πολλές φορές ταινία μεταξύ άλλων από τον Έντουαρντ Κίλι το 1945 με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ και την Μπάρμπαρα Χέιλ, ενώ κλασικό είναι επίσης και το «Οι μέρες και τα έργα του Δικαστή Ρόι Μπιν» του 1972, που είχε γυρίσει ο Τζον Χιούστον με πρωταγωνιστή τον Πολ Νιούμαν.
Για τον κόσμο που ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ακούει αθλητικά ραδιόφωνα και αγάπησε τη φωνή του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου πίσω από αυτά, στα «Δυτικά του Πέκος» θα βρίσκεται πάντα μια ρομαντική και εξόχως κριτική οπτική για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Θα λείψει…