Αν υπάρχει κόλαση, τότε με απόλυτη βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως ο Χένρι Λι Λούκας βρίσκεται εκεί, έχοντας φύγει από την ζωή το 2001, αφού πρώτα ομολόγησε περίπου 600 φόνους –κυρίως νεαρών γυναικών. Ένα νούμερο που του χαρίζει, εκτός από ένα… υπερλούξ καζάνι στον κάτω κόσμο, και την κορυφή της λίστας των χειρότερων serial killer στην ιστορία των ΗΠΑ.
Με τέτοιο βιογραφικό, άλλοι διαβόητοι δολοφόνοι θα στέκονταν μπροστά του με χαμηλωμένα βλέμματα από… ντροπή, καθώς κανείς τους δεν θα ήταν σε θέση να παρουσιάσει ανάλογη δράση. Με μια υποσημείωση. Σήμερα, 19 χρόνια μετά τον θάνατό του, είναι βέβαιο πως πέρα από αδίστακτος φονιάς δίχως ηθικός φραγμούς, ο Χένρι Λι Λούκας ήταν περισσότερο ένας παθολογικός ψεύτης. Πράγμα που σημαίνει ότι το «ρεκόρ» του αμφισβητήθηκε έντονα και σήμερα είναι βέβαιο πως είναι απολύτως ψεύτικο.
Ωστόσο μην βιαστείτε να συμπεράνετε ότι ο Λούκας ήταν κανένας άγγελος ή ότι έπεσε θύμα δικαστικής πλάνης. Ο τύπος ήταν ένα τέρας. Επιβεβαιωμένα είχε σκοτώσει άλλωστε την ίδια την μάνα του πίσω το 1959, λίγους μόνο μήνες αφού είχε δραπετεύσει από φυλακή στην οποία εξέτιε ποινή για διαρρήξεις από τα 18.
Αν και του επιβλήθηκε ποινή μεταξύ 20 και 40 ετών, αποφυλακίστηκε μετά από μόνο 10 χρόνια εξαιτίας ενός νόμου για την αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών ιδρυμάτων (αν σας θυμίζει κάτι αυτό σχετικά και με τους ελληνικούς νόμους…) και το 1970 περπάτησε ξανά ελεύθερος στους δρόμους.
Και πάλι έμεινε για ελάχιστο χρονικό διάστημα «καθαρός» από παραβάσεις. Το 1971 θα καταδικαστεί ξανά, αυτή την φορά για απόπειρα απαγωγής τριών νεαρών κοριτσιών και αφού έμεινε άλλα 4 χρόνια πίσω από τα σίδερα, αποφυλακίστηκε. Παντρεύτηκε μια γυναίκα την οποία γνώρισε μέσω αλληλογραφίας το διάστημα του εγκλεισμού του, αλλά ο γάμος δεν κράτησε μιας και η κόρη της από προηγούμενη σχέση τον κατηγόρησε για σεξουαλική κακοποίηση. Ο Λούκας βρέθηκε ξανά στον δρόμο και λέρωσε και πάλι τα χέρια του με αίμα. Σκοτώνοντας μάλιστα τους ευεργέτες του… Την 82χρονη Κέιτ Ριτς, η οποία του είχε προσφέρει δουλειά ως… παιδί για τα θελήματα και την 15χρονη Μπέκι Πάουελ, άτομο με νοητική υστέρηση, την οποία είχε πείσει να το σκάσει από το ίδρυμα στο οποίο νοσηλευόταν και να τον ακολουθήσει ως ερωτική σύντροφός του…
Όταν συνελήφθη για άσχετο λόγο τον Ιούνιου του 1982 στο Τέξας, ομολόγησε τους δύο φόνους, αλλά πριν ολοκληρωθεί η χρονιά κι ενώ οι επαφές με τους Ρέιντζερς της πολιτείας συνεχίζονταν, ο Λούκας ξεκίνησε να «κελαηδάει» αφήνοντας τους πάντες άφωνους με την εγκληματική δράση του.
Αρχικά παραδέχθηκε τον φόνο δέκα ανθρώπων. Οι δέκα έγιναν είκοσι, οι είκοσι έγιναν τριάντα και συνέχισαν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Από ένα σημείο και μετά αρκούσε να του πει κάποιος μια ημερομηνία κι ένα όνομα για μια υπόθεση και ο Λούκας ήταν έτοιμος να περιγράψει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες το πώς σκότωνε τα θύματά του.
Τα νέα συγκλόνισαν την Αμερική καθώς συνειδητοποιούσε ότι είχε στα χέρια της τον χειρότερο serial killer στην ιστορία του έθνους. Πριν περάσουν μερικοί μήνες τα φερόμενα ως θύματά του ξεπερνούσαν ήδη τα 100. Λίγο αργότερα τα 200. Ο αριθμός αυτός σταθεροποιήθηκε περίπου στο 600, αν και σήμερα γνωρίζουμε με βάση τις ομολογίες του ότι ο Λούκας ήταν έτοιμος να παραδεχθεί την άμεση και ενεργή συμμετοχή του σε περίπου 3.000 δολοφονίας, σχεδόν σε κάθε πολιτεία των ΗΠΑ!
Τι είχε συμβεί;
Πλέον οι ερευνητές έχοντας ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για μια «win-win situation» τόσο για τον Λούκας όσο και για τις αρχές. Ο Λούκας βρήκε την ευκαιρία να ξεφύγει από την «περιποίηση» που είχε στις φυλακές και οι εκπρόσωποι του νόμου ανακάλυψαν έναν άνθρωπο που με τις ομολογίες του θα τους βοηθούσε να κλείσουν μια σειρά από άλυτες ως τότε υποθέσεις. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η στάση του σώματος των Ρέιντζερς του Τέξας, που προφανώς άφησαν μια υπερβολικά βολική για αυτούς κατάσταση να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Ο Λούκας απολάμβανε τη νέα του ζωή και συμπεριφερόταν περισσότερο ως συνεργάτης τους και τηλεοπτικός σελέμπριτι παρά ως καταδικασμένος δολοφόνος. Βρισκόταν στα ίδια γραφεία με αυτούς, συχνά έφτανε στο σημείο να σηκώνει μόνος του το τηλέφωνο και να συνομιλεί με αστυνομικούς, σερίφηδες και ντέτεκτιβ από κάθε σημείο των ΗΠΑ. Είχε το δικαίωμα να πίνει καφέδες, να καπνίζει, να τρώει γεύματα από εστιατόρια και να επιστρέφει στο δικό του ξεχωριστό κελί στα κεντρικά των Ρέιντζερς δίχως να φοβάται για την συμπεριφορά των συγκρατούμενών του. Και το μόνο που ήθελε ήταν να διατηρήσει για όσο ήταν δυνατό αυτό το life style, με κάμερες να τον ακολουθούν κάθε φορά που επισκεπτόταν κάποιο σημείο όπου είχε «διαπράξει» ένα έγκλημα και την τηλεόραση να αναφέρει διαρκώς το όνομά του.
Σύντομα είχε μετατραπεί σε έναν θρύλο και αστυνομικοί από όλη την Αμερική ζητούσαν να τον συναντήσουν. Κάποιοι επειδή ήθελαν να δουν από κοντά τον πιο διαβόητο φονιά της χώρας και άλλοι έχοντας στις αποσκευές τους δεκάδες άλυτες υποθέσεις με την ελπίδα ότι θα της έκλειναν. Κι εκείνος, ο Λούκας, δεν δυσαρεστούσε κανέναν και με μεγάλη προθυμία προσέθετε μερικά εγκλήματα ακόμη στο βιογραφικό του…
Βέβαια κάποιοι πιο παρατηρητικοί άρχισαν να ψάχνουν λιγάκι παραπάνω την υπόθεση πίσω από τα πλατιά χαμόγελα των Ρέιντζερς για τις υποθέσεις που έλυναν. Διαπίστωσαν ότι θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο ο Λούκας να βρίσκεται την μία μέρα στο Ντάλας για παράδειγμα και μερικές ώρες αργότερα στο Σικάγο για να σκοτώσει δύο ανθρώπους, όπως υποστήριζε. Σε άλλες περιπτώσεις είδαν ότι φερόταν να έχει καλύψει περίπου 15.000 χιλιόμετρα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, υπολογίζοντας ότι για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να ταξιδεύει με αμάξι και σταθερή ταχύτητα 100χλμ την ώρα, δίχως στάση καν για βενζίνη ή παρατήρησαν ότι σύμφωνα με το αφήγημά του ήταν αμέτρητες οι περιπτώσεις που θα έπρεπε χωρίς λόγο να επιστρέφει την επόμενη μέρα σε ένα συγκεκριμένο μέρος για να σκοτώσει κάποιον, να ταξιδεύει δύο πολιτείες μακριά την επόμενη και να γυρίζει ξανά στο ίδιο σημείο.
Τίποτα από αυτά που έλεγε δεν έβγαζε νόημα, ωστόσο οι αρχές πρόλαβαν να τον καταδικάσουν για άλλες 8 δολοφονίες πριν ξετυλιχτεί το νήμα της αλήθειας. Εισαγγελέας που προσπάθησε να ξεσκεπάσει την σκευωρία (αντί όπως άλλοι συνάδελφοί του να σπεύσει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και να κλείσει ανοιχτές υποθέσεις) κατηγορήθηκε ακόμη και για διαφθορά. Ενώ οικογένειες θυμάτων που είχαν προσλάβει ιδιωτικούς ερευνητές που αποδείκνυαν με στοιχεία και μάρτυρες ότι ο Λούκας βρισκόταν σε άλλη πόλη και ήταν αδύνατο να έχει σκοτώσει κάποιον δικό τους άνθρωπο, λοιδορήθηκαν από την αστυνομία.
Τελικά πάντως ο Λούκας καταδικάσθηκε σε θάνατο για ένα από αυτά τα εγκλήματα, όμως ακόμη και για αυτή την υπόθεση προέκυψαν στοιχεία που αντέκρουσαν την ομολογία του. Ήταν ξεκάθαρο ότι για κανένα από τα φερόμενα ως θύματά του δεν είχε αποδοθεί δικαιοσύνη και πως οι πραγματικοί δολοφόνοι κυκλοφορούσαν ακόμη ελεύθεροι, γεγονός που σόκαρε την Αμερική.
Υπό αυτές τις νέες συνθήκες, ο τότε κυβερνήτης του Τέξας και μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, το 1998 μετέτρεψε την ποινή του σε ισόβια δεσμά. Στις 12 Μαρτίου 2001, στις 11 το βράδυ η καρδιά του Χένρι Λι Λούκας σταμάτησε να χτυπά μετά από ανακοπή. Ο μεγαλύτερος ψεύτης στην εγκληματολογική ιστορία των ΗΠΑ, αλλά και ένας επιβεβαιωμένος δολοφόνος (σε τουλάχιστον 3 περιπτώσεις) έφευγε από την ζωή παίρνοντας μαζί του και όλα τα μυστικά του.