Σε μια περίοδο που πολλά νοσοκομεία έχουν γεμίσει και ασφυκτιούν καθώς ο κορωνοϊός συνεχίζει την προέλαση του κυρίως στην πρωτεύουσα υπάρχει μια δομή, μια δαπανηρή δομή που θα μπορούσε να προσφέρει μια σημαντική ένεση και να δώσει ανάσα στο σύστημα υγείας που βρίσκεται πλέον στα όριά του.
Ήταν στα τέλη της προπερασμένης δεκαετίας όταν ένας όμιλος επιχειρηματιών (όμιλος Ρέστη, οικογένεια Λοϊσίου, Attica Ventures) θέλησε να δημιουργήσει μια τεράστια νοσοκομειακή μονάδα στην Ανατολική Αττική, το Ερασίνειο Νοσοκομείο.
Πρόκειται για ένα νοσοκομείο που θα αποτελούσε ιδιωτική ογκολογική κλινική, αλλά θα μπορούσε να καλύψει και λειτουργίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης και όλη την γκάμα υπηρεσιών ενός γενικού νοσοκομείου, δίνοντας πάντα έμφαση στην ογκολογία. Μάλιστα, είχε συσταθεί μια ομάδα διακεκριμένων Ελλήνων γιατρών με προυπηρεσία στο εξωτερικό, που θα αναλάμβαναν τη διοίκηση του νοσοκομείου.
Επρόκειτο για μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις στην υγεία, η μεγαλύτερη στην Ελλάδα για τον 21ο αιώνα, με το συνολικό κόστος ολόκληρης της δημιουργίας να αγγίζει τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Η δυναμικότητα του νοσοκομείου ήταν 220 κλίνες και η φιλοδοξία των ανθρώπων του ήταν με τη βοήθεια υπερσύγχρονου ιατρικού εξοπλισμού και των πλέον εξειδικευμένων ιατρικών εξετάσεων να δίνει τη δυνατότητα στον Ελληνα ογκολογικό ασθενή να νοσηλευτεί στη χώρα του.
Βρισκόταν μάλιστα σε on line επικοινωνία με τα μεγαλύτερα ογκολογικά κέντρα στην Αμερική και την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων το M. D. Αndersοn Cancer Center, στις ΗΠΑ που είναι το πλέον εξειδικευμένο ογκολογικό νοσοκομείο του κόσμου.
Το έργο όμως των 220 κλινών σε μια έκταση 55.000 τ.μ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, επειδή ανέκυψαν δυσκολίες στην εύρεση οικονομικών πόρων και το 2010 ανεστάλησαν οι εργασίες, με τους εργαζομένους να κάνουν απεργίες και να βγαίνουν σε επίσχεση εργασίας.
Μέσα σε αυτή τη δεκαετία το πλάνο πήγε στράφι και η Eurobank ως επισπεύδουσα έχει εκπλειστηριάσει αρκετές φορές το ακίνητο, χωρίς αποτέλεσμα. Στις 18 Δεκεμβρίου είναι προγραμματισμένη ακόμα μια προσπάθεια που θα περιλαμβάνει, πέραν του κτηρίου, και ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό όπως τους ανελκυστήρες, λέβητες και μετασχηματιστές.
Η τιμή εκκίνησης για όλα είναι στα 25.7 εκατομμύρια, συνοδεύεται όμως από έναν μεγάλο αριθμό προσημειώσεων υπέρ των τραπεζών και απαιτείται η καταβολή εγγύησης 7,7 εκατ. ευρώ.
Αν ο χώρος περιέλθει τελικά στα χέρια άλλου, ίσως έχει χαθεί μια ευκαιρία με υγειονομική και οικονομικά στρατηγική σημασία για το κράτος να μετατρέψει το Ερασίνειο σε Γενικό Νοσοκομείο Ανατολικής Αττικής.
Η Ανατολική Αττική είναι η πιο πολυπληθής περιοχή της χώρας μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ διαθέτει και πληθώρα περιοχών που αποτελούν τουριστικούς προορισμούς, όπως η Ραφήνα, το Ζούμπερι και το Λαύριο. Παράλληλα, το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος βρίσκεται επίσης κοντά, άρα θα ανέβαζε επίπεδο τις υπηρεσίες που προσφέρονται εντός και στα πέριξ του για τους τουρίστες που καταφτάνουν στην πρωτεύουσα.
Η παρουσία ενός νοσοκομείου σε κοντινή απόσταση, όπως το Κορωπί, θα μπορούσε να αυξήσει την τουριστική έλξη των εν λόγω περιοχών και να δώσει στην Αττική σημεία που θα κρατούσαν τον τουρισμό.
Πάνω απ΄όλα όμως ένα Γενικό Νοσοκομείο – το Ερασίνειο χρειάζεται ακόμα εργασίες, (είναι έτοιμο κατά 95% – με επίκεντρο σαφώς τις νεοπλασματικές ασθένειες), θα μπορούσε αυτή την περίοδο να αποσυμφορήσει τα υπόλοιπα νοσοκομεία και να καλύψει, αν όχι περιπτώσεις ασθενών κορωνοϊού με ΜΕΘ, ασθενείς πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας, άρα να δώσει την ευκαιρία στις άλλες μονάδες να εστιάσουν περισσότερο πόρους και δυναμικό στους νοσούντες στις ΜΕΘ.
Εξάλλου, μεταξύ των γιατρών είναι κοινός τόπος ότι όσο περισσότερο ένας ασθενής σε ΜΕΘ έχει ανθρώπους να τον φροντίζουν για συγκεκριμένες λειτουργίες, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να βγει νικητής στη μάχη ζωής του.
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ έχουν κατατεθεί τρόποι επαναχρηματοδότησης και λειτουργίας του νοσοκομείου, όμως δεν έχει προχωρήσει κάποια πρόταση. Προς το παρόν τουλάχιστον. Ήταν μια επένδυση που θα δημιουργούσε πάνω από 700 θέσεις εργασίας, δημιουργώντας ένα νοσοκομείο- πρότυπο! Ένα νοσοκομείο που χάθηκε άδοξα…