Βοστώνη. 14 Ιουνίου 1962. Άννα Σλέσερς, 55 ετών. Εντοπίζεται νεκρή από το γιο της στην κουζίνα του σπιτιού της. Φορά τη ρόμπα της, η οποία έχει σκιστεί και στο λαιμό της είναι δεμένο ένα σκοινί. Αρχικά, προσπάθησαν να τη στραγγαλίσουν με μία ανδρική ζώνη, η οποία όμως έσπασε.
Από την πίεση, τρέχει αίμα από τα αυτιά της. Κακοποιήθηκε σεξουαλικά, πιθανότητα από κάποιο αντικείμενο του σπιτιού. Η αστυνομία ανέκρινε 8 υπόπτους. Όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι.
Βοστώνη. 28 Ιουνίου 1962. Μαίρη Μούλεν, 85 ετών. Βρέθηκε νεκρή στον καναπέ του σπιτιού της. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου της, πέθανε από καρδιακή προσβολή. Η αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα πως κάτι την τρόμαξε μέχρι θανάτου.
Βοστώνη. 14 Ιουνίου 1962. Νίνα Νικόλς, 68 ετών. Τη βρίσκουν νεκρή στο πάτωμα της κρεβατοκάμαράς της. Έχει στραγγαλιστεί με δύο μεταξωτές κάλτσες. Φορά μία ροζ ρόμπα, σκισμένη από τη μέση και κάτω. Έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά με ένα μπουκάλι κρασί.
Μια γειτόνισσα που μένει στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου, καταθέτει στις αρχές πως άκουγε φασαρία και έπιπλα να μετακινούνται στο σπίτι της Νικόλς. 48 ώρες αργότερα, μαθαίνει πως οι ήχοι που άκουγε ήταν «η επίσκεψη του δολοφόνου».
Λιν, 16 km από τη Βοστώνη. 30 Ιουνίου 1962. Έλεν Μπλέικ, 65 ετών. Το άψυχο σώμα της νοσοκόμας βρίσκεται μπρούμυτα τοποθετημένο στο κρεβάτι της. Το κάτω μέρος της πιτζάμας της είναι στο πάτωμα.
Στραγγαλίστηκε με ένα σουτιέν και μια κάλτσα, τα οποία βρέθηκαν γύρω από το λαιμό της. Ο ιατροδικαστής ήταν σαφής: Το θύμα είχε βιαστεί.
Βοστώνη. 19 Αυγούστου 1962. Ίντα Ίργκα, 75 ετών. Ύστερα από δεκάδες αναπάντητες κλήσεις στο διαμέρισμά της, η ηλικιωμένη βρίσκεται νεκρή από μια ξαδέρφη της, η οποία φτάνει στο σπίτι της για να την αναζητήσει. Τη βρίσκει ανάσκελα μπροστά από την είσοδο, με τα πόδια της ανοιχτά και δύο καρέκλες ανάμεσά τους.
Tα ρούχα της είναι σκισμένα και η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη, εμφανέστατη. Την έπνιξαν με μια μαξιλαροθήκη.
Βοστώνη. 21 Αυγούστου 1962. Τζέιν Σάλιβαν, 67 ετών. Βρέθηκε νεκρή στη μπανιέρα τους σπιτιού της. Ήταν γονατιστή, με το κεφάλι και τους βραχίονες μέσα στο νερό.
Η ρόμπα της είχε κατέβει κάτω από τους ώμους και το παντελόνι της ήταν στους αστραγάλους της. Βιάστηκε και στραγγαλίστηκε με νάιλον κάλτσες.
Βοστώνη. 5 Δεκεμβρίου 1962. Σόφι Κλαρκ, 20 ετών. Η συγκάτοικός της καλεί την αστυνομία. Μπαίνοντας στο σπίτι, τη βρίσκει ανάσκελα, με τα πόδια της ανοιχτά, φορώντας ζαρτιέρες και σκισμένο σουτιέν. Τη στραγγάλισαν με μία κάλτσα και ένα μισοφόρι δεμένα μεταξύ τους.
Στο κορμί και στο χαλί δίπλα της, βρέθηκαν ίχνη σπέρματος.
Βοστώνη. 31 Δεκεμβρίου 1962. Πατρίτσια Μπισέτ, 23 ετών. Εντοπίστηκε στραγγαλισμένη στο σπίτι της. Ο δράστης χρησιμοποίησε τέσσερα διαφορετικά ρούχα για να φτιάξει το φονικό όπλο: έδεσε μία μπλούζα, μία νάιλον κάλτσα και δύο ακόμα υφασμάτινες μεταξύ τους.
Τα πέρασε γύρω από το λαιμό της και την έπνιξε. Ήταν ενός μηνός έγκυος.
Μασαχουσέτη. 6 Μαρτίου 1963. Μαίρη Μπράουν, 69 ετών. Βρέθηκε βιασμένη και στραγγαλισμένη στο πάτωμα του σπιτιού της. Το κεφάλι της είχε χτυπηθεί πολύ, ενώ είχε τραυματιστεί και στο στήθος με ένα πιρούνι, το οποίο μάλιστα ο δράστης δεν απομάκρυνε φεύγοντας. Το κεφάλι της είχε καλυφθεί με ένα σεντόνι.
Κέιμπριτζ. 6 Μαΐου 1963. Μπέβερλι Σάμανς, 23 ετών. Τη βρίσκουν γυμνή στο κρεβάτι της, με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη της. Είχε βιαστεί.
Γύρω από το λαιμό της είχαν περαστεί δύο μεταξωτά μαντήλια και μία κάλτσα. Η αιτία θανάτου, όμως, δεν ήταν αυτή. Το θύμα μαχαιρώθηκε 16 φορές, 4 στο λαιμό και 12 στο στήθος. Πέντε από τις μαχαιριές κατέστρεψαν ολοσχερώς τον αριστερό της πνεύμονα.
Σάλεμ. 8 Σεπτεμβρίου 1963. Έβελιν Κόρμπιν, 58 ετών. Κείτεται νεκρή στο κρεβάτι της, με το δεξί της πόδι να κρέμεται στην άκρη του. Γύρω από το λαιμό της είναι περασμένες δύο κάλτσες, ενώ μία τρίτη είναι δεμένη γύρω από τον αριστερό της αστράγαλο.
Μία τέταρτη βρέθηκε πάνω στο κρεβάτι. Ο ιατροδικαστής κάνει λόγο για βιασμό.
Μασαχουσέτη. 23 Νοεμβρίου 1963. Τζόαν Γκραφ, 23 ετών. Δασκάλα. Στραγγαλίστηκε με δύο κάλτσες και ένα κορμάκι μέσα στο σπίτι της. Οι άνδρες της Ασφάλειας εισέβαλλαν στο διαμέρισμά της ύστερα από καταγγελία των φίλων της, οι οποίοι την έψαχναν εναγωνίως. Ήταν ολόγυμνη.
Βοστώνη. 4 Ιανουαρίου 1964. Μαίρη Σάλιβαν,19 ετών. Οι συγκάτοικοί της τη βρήκαν στο κρεβάτι της. Αρχικά υπέθεσαν πως κοιμόταν. Λίγο αργότερα, όταν προσπάθησαν να την ξυπνήσουν για το δείπνο διαπίστωσαν πως ήταν νεκρή. Είχε στραγγαλιστεί. Ο λαιμός της ήταν σφιχτά τυλιγμένος με δύο μαντήλια και μία νάιλον κάλτσα. Αφού ξεψύχησε, κακοποιήθηκε σεξουαλικά με ένα σκουπόξυλο.
Γενετικό υλικό εντοπίστηκε στο σώμα της και την κουβέρτα του κρεβατιού της. Η πληροφορία δε δόθηκε στη δημοσιότητα. Οι γνωστοί της τη χαρακτήρισαν «πάντα χαρούμενη». Φαίνεται, όμως, πως ήταν γραφτό της να μείνει στην ιστορία ως «το 13ο και τελευταίο θύμα του «Στραγγαλιστή της Βοστώνης».
13 γυναίκες, ένας (;) δολοφόνος;
13 γυναίκες υπέφεραν τα τελευταία λεπτά της ζωής τους στα χέρια του διαβόητου serial killer που σκόρπισε τον τρόμο στη Βοστώνη και τις γύρω περιοχές από τον Ιούνιο του 1962 μέχρι τον Ιανουάριο του 1964. Στα πρακτικά έμεινε ως ο «Στραγγαλιστής της Βοστώνης».
13 θύματα, ίδιος τρόπος δολοφονίας. Οι περισσότερες είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά και στραγγαλιστεί με μαντήλια ή κάλτσες, με εξαίρεση την 75χρονη Ίντα Ίργκα που εκτελέστηκε με τη βοήθεια μιας μαξιλαροθήκης και το γηραιότερο θύμα, τη Μαίρη Μούλεν, που πέθανε από ανακοπή.
Όλες ζούσαν στη Βοστώνη και τις γύρω περιοχές. Όλες ήταν μοναχικές. Καμιάς η κλειδαριά δε φάνηκε να έχει παραβιαστεί.
Και ενώ η αστυνομία έτρεφε τις αμφιβολίες της για το αν όλες οι δολοφονίες ήταν έργο του ίδιου δράστη, η κοινή γνώμη είχε ήδη «καταδικάσει» το διαβόητο «στραγγαλιστή».
Η αστυνομία έψαχνε μανιωδώς κάποιο στοιχείο που θα οδηγούσε στην ταυτότητα του δράστη. Δεν το βρήκε ποτέ.
Τον Μάρτιο του 1965, όμως, η τοπική κοινωνία συνταράσσεται, όταν ένας 34χρονος κρατούμενος φυλακών, ο Άλμπερτ ΝτεΣάλβο, που είχε καταδικαστεί για σωρεία βιασμών, παραδέχεται πως ο «Στραγγαλιστής της Βοστώνης», δεν είναι άλλος από τον ίδιο.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές, συνήθιζε να καυχιέται για τις εγκληματικές του πράξεις σε έναν συγκρατούμενό του, τον Τζορτζ Νάσαρ, που κατηγορούνταν για ανθρωποκτονία. Πάντα διόγκωνε τις καταστάσεις, ώστε τα εγκλήματά του να φαντάζουν ακόμα πιο ειδεχθή… Ο Νάσαρ ήταν εκείνος που τον πρόδωσε στο δικηγόρο του, Φ. Λι Μπέιλι.
Η αρρωστημένη σεξουαλικότητα και η ομολογία
Κανείς μέχρι τότε δεν τον είχε υποψιαστεί, καθώς είχε ήδη συλληφθεί για μια σειρά βιασμών που αποδίδονταν στον «Measuring Man» ή αλλιώς «Green Man».
Ο «άντρας – μετρητής», πήρε την ονομασία του από το μέτρο που χρησιμοποιούσε ως υποτιθέμενος ιδιοκτήτης πρακτορείου μόδας για να μετρά τις αναλογίες επίδοξων νεαρών μοντέλων, τα οποία προσέγγιζε με απώτερο σκοπό να συνευρεθεί ερωτικά μαζί τους, ενώ το προσωνύμιο «πράσινος άντρας», οφείλεται στην πράσινη στολή τεχνικού, την οποία φορούσε αρκετούς μήνες αργότερα για να εισβάλλει στα σπίτια ανυποψίαστων θυμάτων και να κάνει σεξ μαζί τους παρά τη θέλησή τους.
Ο ΝτεΣάλβο αρχικά δεν ομολόγησε. Μόνο όταν κατηγορήθηκε για βιασμό θέλησε να δώσει φρικιαστικές λεπτομέρειες για τις πράξεις του, έχοντας υπνωτιστεί.
Είχε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι ο λόγος που ομολογεί τα εγκλήματά του είναι η διασημότητα και οι οικονομικές απολαβές που θα είχε χάρη σ’ αυτή.
Στόχος του ήταν να «γίνει πλούσιος και φροντίσει την οικογένειά του». Είχε άλλωστε παντρευτεί μια νεαρή Γερμανίδα, την Ίρμγκαρντ Μπεκ, με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που οι άνδρες της Ασφάλειας δυσκολεύτηκαν πολύ να πιστέψουν πως όσα έλεγε ο κατάδικος ήταν αλήθεια.
Η οικογένεια ΝτεΣάλβο
Εξάλλου, οι περισσότεροι θεωρούσαν πως οι δολοφονίες αυτές δεν ήταν έργο ενός μόνο ανθρώπου, κυρίως λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας των θυμάτων.
Υπό τις συμβουλές του δικηγόρου του Νάσαρ –που ανέλαβε και τη δική του υπόθεση- ο ΝτεΣάλβο δέχτηκε να δώσει λεπτομέρειες για τις δολοφονίες, υπό τον όρο πως δεν θα κατηγορούνταν γι’ αυτές εκτός εάν η αστυνομία έβρισκε αποδεικτικά στοιχεία που θα τον συνέδεαν άμεσα με αυτούς.
Το σκουπόξυλο του βιασμού «προδίδει» την αλήθεια
Ακολούθησαν 50 ώρες περιγραφής των δολοφονιών που είχε διαπράξει. «Φωτογράφιζε» τις σκηνές του εγκλήματος και περιέγραφε τον τρόπο με τον οποίο βίασε και σκότωσε τις 13 γυναίκες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Δε χωρούσε πια αμφιβολία για την εμπλοκή τους στους φόνους, όταν ανέφερε πως κακοποίησε σεξουαλικά τη 19χρονη Μαίρη Σάλιβαν με ένα σκουπόξυλο, στοιχείο που γνώριζαν μόνο οι ιατροδικαστές και η αστυνομία. Κάπως έτσι, σε αντάλλαγμα της ομολογίας του, πέτυχε να γλιτώσει τη θανατική ποινή και να κερδίσει την πιθανότητα να δικαστεί ως ψυχικά ασθενής.
Το διαμέρισμα στο οποίο βρέθηκε νεκρή η Μαίρη Σάλιβαν
Αργότερα, πήρε πίσω την ομολογία του. Ελλείψει αποδείξεων, το 1967 δικάστηκε τελικά για κλοπές και σεξουαλικές επιθέσεις που είχε διαπράξει νωρίτερα και όχι για τις δολοφονίες του «Στραγγαλιστή της Βοστώνης». Η απόφαση του δικαστηρίου, όμως, δεν ικανοποίησε τον Μπέιλι. Ο ΝτεΣάλβο μπορεί να γλίτωσε τη θανατική ποινή, καταδικάστηκε όμως σε ισόβια κάθειρξη…
Η δολοφονία του ΝτεΣάλβο
Το Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς απέδρασε, για να παραδοθεί ύστερα από τρεις ημέρες, τηλεφωνώντας στο δικηγόρο του για να τον ενημερώσει για το πού βρίσκεται. Μεταφέρθηκε στις υψίστης ασφαλείας φυλακές «Walpole», όπου και δολοφονήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1973. Ήταν 42 ετών. Μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου στο κρεβάτι του κελιού του, χωρίς ποτέ να καταδικαστεί κάποιος για το θάνατό του.
Το κρεβάτι του ΝτεΣάλβο
Μπορεί η αρχική του ομολογία να κρίθηκε ανεπαρκής και αμφιλεγόμενη από το δικαστήριο, για πολλούς, όμως, ο ΝτεΣάλβο ήταν πράγματι ο «Στραγγαλιστής της Βοστώνης». Από την άλλη, όσοι τον γνώριζαν προσωπικά, ουδέποτε πίστεψαν πως εκείνος ήταν ο δολοφόνος που έκανε ολόκληρη τη Βοστώνη να τρέμει, παρότι η σύζυγός του είχε κάθε λόγο να το πιστεύει.
Όπως αποκαλύφθηκε, ο ΝτεΣάλβο ήταν εθισμένος στο σεξ και ανάγκαζε τη μητέρα του παιδιού του να έρχονται σε επαφή τουλάχιστον πέντε φορές την ημέρα. Όταν εκείνη αρνιόταν, ο ίδιος πήγαινε στο μπάνιο και αυτοϊκανοποιούνταν για ώρες ολόκληρες.
«Βίαζε, αυτό έχει αποδειχθεί. Γιατί να μη σκότωνε κιόλας;», έλεγαν ορισμένοι, στην προσπάθειά τους να εξηγήσουν τους λόγους που τους έκαναν να πιστεύουν πως η αστυνομία είχε στα χέρια της το σωστό άνθρωπο.
Η εκταφή και το οριστικό κλείσιμο της υπόθεσης
Μέχρι το 2013, υπήρχαν σοβαρές αμφιβολίες για τον αν ο ΝτεΣάλβο είχε διαπράξει όλα αυτά εγκλήματα. Δόθηκε όμως ένα τέλος και η υπόθεση έκλεισε οριστικά. Με ποιον τρόπο; Με την εκταφή του.
Ύστερα από εντολή του εισαγγελέα Ντάνιελ Κόνλεϊ, η σορός του ανασύρθηκε προκειμένου να πάρουν από αυτή γενετικό υλικό και να το ταυτοποιήσουν με το σπέρμα που είχε βρεθεί στο άψυχο κορμί και την κουβέρτα της Μαίρη Σάλιβαν. Πλέον δε χωρούσε η παραμικρή αμφιβολία.
Ο Άλμπερτ ΝτεΣάλβο ήταν ο «Στραγγαλιστής της Βοστώνης». Πόσα όμως από τα 13 εγκλήματα διέπραξε ο ίδιος; Αυτό είναι κάτι το οποίο θα μείνει αναπάντητο…