Όταν πριν από μερικούς μήνες η Μπρίτνεϊ Σπίαρς έκανε μια ανάρτηση στο Instagram όπου ενημέρωνε για το ότι έβαλε φωτιά στο γυμναστήριο του σπιτιού της, ήταν πολλοί αυτοί που έσπευσαν να αφήσουν υπόνοιες για το κάψιμο.
Πολλά account στα social media έγραφαν ότι μάλλον η Μπρίτνεϊ έβαλε επίτηδες φωτιά στο γυμναστήριο της, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως ξέχασε τα κεριά κι αυτό ήταν ένα ακόμα δείγμα για το ότι δεν πάει καλά πνευματικά.
Αυτή η ερμηνεία στις πράξεις της δεν παρουσιαζόταν πρώτη φορά. Από το 2006 και μετά η Μπρίτνεϊ Σπίαρς βλέπει διαρκώς τα περιοδικά, τις lifestyle εκπομπές και προϊόντος του χρόνου τα social media, να την αποκαλούν τρελή ή πνευματικά ασταθή.
Μόνο που αυτό που ισχύει για την Μπρίτνεϊ απέχει πολύ απ΄αυτή την απλουστευτική και τόσο απαρχαιωμένη πια αντίληψη.
Δύο τινά ισχύουν: είτε επρόκειτο κάθε φορά για ένα οργανωμένο σχέδιο του πατέρα της και των συμβούλων που είχε πληρώσει για να την κρατούν δέσμια όλα αυτά τα χρόνια είτε η Μπρίτνεϊ είχε χάσει τον πνευματικό μπούσουλα επειδή ακριβώς ήταν αιχμάλωτη σε μια ζωή που η ίδια απέφερε οικονομικό κέρδος, αλλά δεν βρισκόταν υπό τον έλεγχο της.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστό ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της, όχι όμως ολόκληρο, ώστε να διαλευκανθεί κάθε περιστατικό του παρελθόντος κατά το οποίο πολλοί θεωρήσαμε πως η Σπίαρς χρειάζεται υποστήριξη, είτε αυτό αφορούσε στην εποχή που κούρεψε το κεφάλι της γουλί είτε στη δικαστική της διαμάχη με τον Κέβιν Φεντερλάιν.
Ούσα ένα pop idol και μια σταρ παγκόσμιου βεληνεκούς από τα 16 της, η Σπίαρς δημιούργησε μια πρώτη εικόνα τόσο τρανταχτή που οδήγησε τη δισκογραφική της και τους ανθρώπους που τη μανάτζαραν, να την αιχμαλωτίσουν σε μια κατασκευή. Η φωνή της ήταν επιτηδευμένα εφηβική για την επόμενη δεκαετία, αν και στην πραγματικότητα άλλαζε διαρκώς και ωρίμαζε και η Σπίαρς δε μπορούσε επ΄ουδενί ούτε να τραγουδήσει κανονικά, αλλά ούτε και να βγει από το σπίτι της ή να φάει ό,τι θέλει χωρίς έγκριση από τους αυλικούς της και τον πατέρα της.
Είναι χαρακτηριστικά όσα συνέβησαν τον Δεκέμβριο του 2004, λίγες ημέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Τότε η Μπρίτνεϊ είχε την επιτυχία του Toxic να διακινείται στα ραδιόφωνα. Ένα απόγευμα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής του Τζέσι Λοζάνο στον KISS FMη Μπρίτνεϊ τηλεφωνεί και ζητά να στείλει το νέο της τραγούδι για να το παίξουν στον αέρα.
Ο παρουσιαστής δε μπορούσε να πιστέψει όσα άκουγε και θεωρούσε ότι κάποιος του κάνει φάρσα. Η γραμμή έκλεισε. Πώς θα μπορούσε μια καλλιτέχνιδα που ήταν στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας να κάνει κάτι τέτοιο; Η απάντηση στο ερώτημα θα ερχόταν λίγη ώρα αργότερα.
Η Σπίαρς κατέφτασε στο στούντιο της εκπομπής με τον σκύλο και τον σωματοφύλακά της, κρατώντας στα χέρια της ένα ακυκλοφόρητο CD. Αφού εξηγεί στον Λοζάνο τι αποζητά, οι ακροατές ακούνε κάτι πρωτόγνωρο για Μπρίτνεϊ. Ξαφνικά ο συναισθηματισμός και η λυρικότητα κάνουν την εμφάνιση τους στη μουσική της και η φωνή της είναι κάτι διαφορετικό.
Το τραγούδι λέγεται «Mona Lisa» και η Σπίαρς, που έχει γράψει τους στίχους σε αυτό όπως και σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ Original Doll που σκόπευε να κυκλοφορήσει, κάνει λόγο για μια γυναίκα που όλοι λάτρευαν να βλέπουν, αλλά λάτρεψαν περισσότερο την παρακμή της.
«Κυρίες και κύριοι, έχω να σας πω μια ιστορία
Για τη Μόνα Λίζα και την απότομη πτώση της
Βλέπετε, όλοι την ήξεραν, την ήξεραν όλοι τόσο καλά
Αλλά τώρα αναλαμβάνω εγώ για να την απελευθερώσω από τα μάγια»
Το παραπάνω τετράστιχο είναι ενδεικτικό του τι ήθελε να πει με αυτό το τραγούδι. Στο δεύτερο κουπλέ κάνει λόγο για μια κοπέλα που εξαφανίστηκε κάτω από το νερό, που έτρεχε χωρίς να βλέπει από τα δάκρυα, που όλοι ήθελαν να τη δουν να πέφτει.
Ήταν προφανές σε όλους πως η Σπίαρς μιλούσε για τη ζωή της, η οποία ήταν περικυκλωμένη από ανθρώπους που δεν τη σεβάστηκαν ποτέ, κυρίως οι παπαράτσι. Το σπίτι της ήταν κάθε μέρα γεμάτο από φωτογράφους και δημοσιογράφους. Εισέβαλλαν ακόμα και στον κήπο της. Ήταν η κορυφαία σταρ μιας βιομηχανίας που έμοιαζε να θέλει να της σκοτώσει την ψυχή. Και γι΄αυτό της τη βίαζε καθημερινά.
Μάλιστα, σε ένα άλλο τραγούδι του άλμπουμ, το Little Me, η Μπρίτνεϊ απολογείται στην αδερφή της που δεν τη βοήθησε να ξεπεράσει τους δαίμονες που τώρα καταδίωκαν την ίδια.