Από τις περιπτώσεις εταιρειών που μπήκαν δυναμικά και γεμάτες φιλοδοξίες στην ελληνική αγορά, αλλά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν κακήν κακώς την χώρα αναμφίβολα εκείνη της Aldi ξεχωρίζει. Και αυτό διότι η γερμανική εταιρεία κατέβασε οριστικά ρολά μόλις μερικούς μήνες αφού είχε ανακοινώσει δημόσια ένα μεγαλόπνοο επενδυτικό σχέδιο κόστους –κρατηθείτε- δύο δισεκατομμυρίων ευρώ!
Τι ανάγκασε όμως τους Γερμανούς σε αυτήν την άνευ προηγουμένου άτακτη υποχώρηση στα τέλη του 2010; Αρκετοί είναι εκείνοι που ρίχνουν μεγάλο μέρος των ευθυνών στις ελληνικές κυβερνήσεις της εποχής αλλά και στο κράτος γενικότερα που δεν είχε δημιουργήσει ένα πιο φιλικό περιβάλλον προς τους ξένους επενδυτές. Ως επιχείρημα, μάλιστα, προτάσσουν το (υπαρκτό) πρόβλημα που προέκυψε με τις επιστροφές ΦΠΑ ύψους 30.000.000 ευρώ.
Όσο κι αν η τοποθέτησή τους έχει βάση, αυτή η πολιτική δεν αφορούσε μόνο την συγκεκριμένη εταιρεία, αφού με τους ίδιους όρους «έπαιζαν» και οι ανταγωνιστές της, με μεγαλύτερο όλων βέβαια την Lidl, την οποία η Aldi είχε βάλει ως στόχο για να ξεπεράσει στην ελληνική αγορά.
Αν κάποιος θέλει να βρει τις πραγματικές αιτίες για την αποχώρησή της από την χώρα μας, μάλλον θα πρέπει να αναζητηθεί εντός της εταιρείας, των λανθασμένων στρατηγικών που υιοθετήθηκαν αλλά και του αλλοπρόσαλλου διοικητικού μοντέλου, όπου Γερμανοί, Έλληνες αλλά και Αυστριακοί προσπαθούσαν (ανεπιτυχώς όπως αποδείχθηκε) να βρουν κοινό τόπο συνεννόησης.
Αυτό το αλαλούμ άρχισε όταν οι άνθρωποι της Aldi αποφάσισαν να συντονιστεί η υλοποίηση των επενδυτικών σχεδίων της στην Ελλάδα από μια αυστριακή εταιρεία η οποία επέλεξε την επίσης αυστριακών συμφερόντων Strabag που ανέλαβε την κατασκευή ενός γιγαντιαίου κέντρου διανομής προϊόντων στην Θεσσαλονίκη. Αυτό αποδείχτηκε τεράστιο στρατηγικό λάθος από κάθε άποψη. Τελικά το συνολικό κόστος του έργου άγγιξε τα 86 εκατομμύρια ευρώ, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το ρεπορτάζ υπήρχαν τουλάχιστον άλλες 3 προσφορές από εργολάβους με σχεδόν το μισό τίμημα, δηλαδή 46 εκατομμύρια ευρώ. Στα παραπάνω, οι κακές γλώσσες κάνουν λόγο και για επιπλέον λάθη και υπερτιμολόγηση στην αγορά της γης λόγω του γεγονότος ότι οι ξένοι, όπως είναι λογικό, δεν διέθεταν επαρκή γνώση του ελληνικού real estate.
Το δεύτερο μεγάλο σφάλμα που σχετίζεται με την επιλογή της Θεσσαλονίκης για την δημιουργία του τερατώδους κέντρου logistics έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε αυτό το θέμα η Aldi δεν ακολούθησε την πεπατημένη των ανταγωνιστών της που προτιμούσαν να «σπάσουν» σε πολλά κομμάτια την διαδικασία, με γνώμονα την εγγύτητα με τα καταστήματα που θα τροφοδοτούσε το καθένα και μειώνοντας με αυτόν τον τρόπο το κόστος. Λίγο αργότερα ήρθε άλλο ένα πρωτοφανές «αυτογκόλ» καθώς ελήφθη η καταστροφική απόφαση να εγκαταλειφθεί η αγορά της νότιας Ελλάδας που λειτουργούσε με επίκεντρο την Πάτρα.
Στα παραπάνω οι αναλυτές προσθέτουν το αβάσταχτο κόστος κατασκευής και «στησίματος» κάθε καταστήματος, που έφτανε σε ποσά τριπλάσια περίπου από εκείνα της Lidl.
Κάπως έτσι στο τέλος κάθε μήνα η Aldi είχε απώλειες της τάξης των 40 εκατομμυρίων ευρώ! Ένα τεράστιο νούμερο που μαρτυρά ότι εκείνη η επιστροφή ΦΠΑ των 30 εκατομμυρίων που είχε «παγώσει» από το ελληνικό δημόσιο δεν ήταν παρά μια σταγόνα στον ωκεανό της χασούρας της γερμανικής εταιρείας.
Φυσικά το γεγονός ότι την ίδια περίοδο η ελληνική οικονομία έμπαινε στα πρώτα στάδια της βαθιάς κρίσης που θα ακολουθούσε δεν είναι καθόλου άσχετο με την άσχημη τύχη της Aldi. Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση οι ευθύνες μάλλον βαραίνουν την ίδια και τα υψηλόβαθμα στελέχη της που αμετανόητα συνέχιζαν να θεωρούν ότι θα ανταγωνιστούν με σχετική άνεση τους συμπατριώτες τους, ακολουθώντας όμως γερμανικές συνταγές και όχι το παράδειγμα της Lidl η οποία έπιασε πολύ καλύτερα και γρήγορα τον παλμό της ελληνικής αγοράς.
Απολύτως ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε στην εταιρεία την περίοδο που η αγορά είχε αρχίσει να νιώθει τις πρώτες πιέσεις από την λαίλαπα που ερχόταν με τα μνημόνια, είναι η στάση της Aldi σε διοικητικό επίπεδο. Με διαδοχικές αλλαγές στα ανώτατα κλιμάκια που την κατέστησαν ακόμη πιο ευάλωτη και έκαναν σχεδόν αδύνατη την πιθανότητα να αντιληφθεί κάποιος την σοβαρότητα της κρίσης. Ο άνθρωπος που είχε αναλάβει να στήσει την εταιρεία στην Ελλάδα άλλαξε πόστο το 2009, παίρνοντας την θέση του διευθυντή αγορών, ενώ ο διάδοχός λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα επίσης μετακινήθηκε πηγαίνοντας στην Ελβετία. Ένα σκηνικό μεταθέσεων και αποχωρήσεων που δεν περιορίστηκε στην κορυφή, αλλά ίσχυσε και στα υπόλοιπα κλιμάκια, με δεκάδες στελέχη (Έλληνες, Γερμανούς και Αυστριακούς) να αποχωρούν από αυτόν τον ιδιότυπο Πύργο της Βαβέλ που τελικά γκρεμίστηκε οριστικά πριν από περίπου δέκα χρόνια.
- #Aldi