Έχουν περάσει 14 χρόνια από την 4η Ιουνίου του 2007 που ο Σωτήρης Μουστάκας άφησε την τελευταία του πνοή, με τη γυναίκα του Μαρία Μπονέλου να ακολουθεί δύο μήνες αργότερα.
Οι αναμνήσεις στους οικείους του Σωτήρη πολλές. Άλλες μπορεί να ξεθώριασαν στο πέρασμα των χρόνων, άλλες μπορεί να διατηρούνται ακόμα. Σε εμάς, στο ευρύ κοινό που θαύμαζε το κωμικό του ταλέντο, λίγες αναμνήσεις θα ξεθωριάσουν, γιατί ήταν τόσο έντονο το γέλιο που προσέφερε, που προκαλούσε με τη σκηνική του τοποθέτηση, που δύσκολα σβήνει.
Όπως συμβαίνει πάντοτε με τα σύμβολα μιας ολόκληρης εποχής, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ήταν ούτε απλώς κοινό τους ούτε συγγενείς και οικογένεια ή φίλοι, που μοιράστηκαν μαζί του εμπειρίες και βρίσκονται στο ενδιάμεσο.
Ο θεατρικός επιχειρηματίας Αλέξανδρος Παρίσης εν προκειμένω, ήταν ένας άνθρωπος που στήριξε τον Σωτήρη Μουστάκα σε πολλά εγχειρήματα του στο θέατρο και φυσικά του στάθηκε και οικονομικά.
Σύμφωνα όμως με τα όσα ανέφερε στη συνέντευξή του στην Espresso, ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν αρκετά σπάταλος και γι΄αυτό ως το τέλος της ζωής του είχε απωλέσει πολλά από τα χρήματα που είχε κερδίσει σε αυτή την πλούσια καριέρα των 40 ετών, με συνέπεια να αναγκάζεται να κάνει επίπονες θεατρικά δουλειές ως και το φινάλε του, παρότι κάποιες απ΄αυτές θα ήθελε να τις έχει αποφύγει.
Άλλωστε, αυτό το τελευταίο το εκμυστηρευόταν κατά καιρούς σε φίλους και συναδέλφους, χωρίς όμως να μειώνει την αφοσίωση του στην εκάστοτε δουλειά που είχε αποδεχτεί να κάνει.
Ο κ. Παρίσης αποκάλυψε ότι ο Σωτήρης Μουστάκας κυριευόταν, κατά το σύνηθες σε περιπτώσεις τόσο μεγάλων ονομάτων του θεάματος, της τέχνης, από ένα πάθος: αυτό για τον τζόγο.
Αυτόν τον εθισμό του τον είχε αναφέρει αρκετές φορές, περισσότερες στους ανθρώπους με τους οποίους γνωριζόταν καλά, λιγότερες σε συνεντεύξεις του σε δημοσιογράφους.
Ήταν όμως ένας εθισμός που μια μέρα παραλίγο να του κοστίσει την ζωή, αφού τον απήγαγαν και αν δεν υπήρχε ο Παρίσης, μπορεί το τέλος της να είχε γραφτεί πολύ νωρίτερα και με βάναυσο τρόπο. Εν τέλει, ο Σωτήρης Μουστάκας τη σκαπούλαρε έχοντας ζήσει την δική του μεγάλη περιπέτεια που τελείωσε με τον ίδιο δεμένο σε ένα πορτ μπαγκάζ, πιθανότατα όπως μπορεί κάποτε να είχε φανταστεί τον εαυτό του σε αντίστοιχο ρόλο.
«Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ο καθένας μας, νομίζω, πρέπει να κάνει κουμάντο και για τα γεράματα. Και μια που λέμε για τον μέγα Μουστάκα, όσα χρήματα και να έπαιρνε, πήγαινε στο καζίνο και τα ακούμπαγε. Μια φορά είχε πάρει κάτι χρήματα από κάποιους τοκογλύφους που ήταν έξω από το καζίνο. Ήταν Σάββατο και είχαμε διπλές παραστάσεις. Αναγκάστηκα και τους έδωσα 2.500.000 δραχμές και μου τον έφεραν μέσα στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου Opel, που τον είχαν κλείσει για να τον «εξαφανίσουν». Ωστόσο, ο Σωτήρης, ξαναλέω, ήταν πολύ καλός άνθρωπος».
Είναι αναμφίβολα από εκείνες τις ιστορίες που στο μέλλον θα αναφέρονται αρκετά συχνά, μιας και είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται κάτι τέτοιο για τον αξέχαστο κωμικό.