«Καμία από τις δύο ομάδες δεν έβγαλε ενέργεια στο γήπεδο από τη στιγμή που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προηγήθηκε με 2-0». Ο ρεπόρτερ της Manchester Football Chronicle, που βρισκόταν στο γήπεδο στις 2 Νοεμβρίου του 1915, έγραψε ακριβώς ό,τι είδε. «Προς το τέλος του, ο αγώνας ήταν ο χειρότερος που έχουμε δει φέτος».
Εκείνη την εποχή, τα πράγματα δεν είχαν καμία σχέση με σήμερα. Εντάξει, δεν είναι κάποιο ρητό που πρέπει να γράψεις στον τοίχο του σπιτιού σου αυτό, όμως πριν 100+ χρόνια, η αντιπαλότητα με την Λίβερπουλ δεν ήταν τόσο μεγάλη. Παρά το γεγονός αυτό, ανάμεσα σε δύο club που αμφότερα είχαν ακόμα από δύο πρωταθλήματα, αναμενόταν σκληρή μάχη.
Καμία σχέση.
Η Γιουνάιτεντ χρειαζόταν νίκη στη μάχη που έδινε για να παραμείνει στην κατηγορία, ενώ η Λίβερπουλ δεν κυνηγούσε κάτι, ούτε κινδύνευε να πέσει. «Σφυρίγματα, αποδοκιμασίες, από τα πρώτα λεπτά. Οι μισοί παίκτες ήταν σαν να ήθελαν να βρίσκονται οπουδήποτε αλλού πέρα από αυτό το γήπεδο. Ενας-δύο από αυτούς έδιναν την εντύπωση ότι δεν έχουν ξαναπαίξει ποτέ ποδόσφαιρο».
Αυτά συνέβησαν σύμφωνα την Manchester Echo, όπως αναφέρονται σε μεταγενέστερα άρθρα. Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, υπήρξαν φήμες για συνάντηση των παικτών των δύο ομάδων, όπως και για έντονη στοιχηματική δραστηριότητα.
Σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα της εποχής, αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν ήταν η ευκολία με την οποία η Γιουνάιτεντ νίκησε την Λίβερπουλ. Ο αρχηγός των γηπεδούχων, Πάτρικ Ο’ Κόνελ, εκτέλεσε πολύ άουτ πέναλτι νωρίς στην επανάληψη, ενώ ο Φρεντ Πάγκναμ των Μέρσεϊσαϊντερς τα άκουσε από συμπαίκτη του όταν είχε δοκάρι προς το τέλος του αγώνα. Ενα «μαύρο σύννεφο» υπήρχε πάνω από το ματς. Και ένα ερωτηματικό. «Τι συνέβη;».
Με την απειλή του πολέμου να υφίσταται σταθερά, η σεζόν ολοκληρώθηκε και βρήκε πρωταθλήτρια την Εβερτον. Η Γιουνάιτεντ σε μεγάλο βαθμό χάρη στη νίκη κόντρα στην Λίβερπουλ κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία σε βάρος της Τότεναμ. Ολα αυτά μόλις πριν η First Division διακοπεί για τα επόμενα πέντε χρόνια εξαιτίας του πολέμου. Μια εβδομάδα μετά το ματς, η Sporting Chronicle κυκλοφόρησε με δημόσια επιστολή από στοιχηματική εταιρεία.
«Εχουμε βάσιμες υποψίες για το ότι συγκεκριμένο ματς της πρώτης κατηγορίας ήταν χειραγωγημένο. Στην γηπεδούχο ομάδα επιτράπηκε να νικήσει με ένα συγκεκριμένο σκορ. Εχουμε πληροφορίες για το ότι κάποιοι παίκτες πόνταραν σημαντικά ποσά στο ακριβές σκορ του αγώνα στη δική μας αλλά και σε άλλες εταιρείες. Ετσι, ενημερώνουμε τους πελάτες μας αλλά και το ποδοσφαιρικό κοινό ότι θα υπάρξει παρακράτηση στις πληρωμές για το εν λόγω στοίχημα. Επιπλέον, κάνουμε γνωστό ότι θα υπάρξει αμοιβή σε όποιον δώσει πληροφορίες που θα οδηγήσει στην τιμωρία των δραστών».
Δύο εβδομάδες αργότερα, χωρίς να αναφέρονται καν οι εμπλεκόμενες ομάδες ή οι παίκτες, συστάθηκε επιτροπή που ξεκίνησε έρευνα για την υπόθεση. Ποδοσφαιριστές και bookmakers ανακρίθηκαν κάμποσες φορές τους επόμενους μήνες. Στον Τύπο του Μάντσεστερ γράφτηκε ότι η πληροφορία για το 2-0 είχε φτάσει και είχε πονταριστεί μέχρι το Νιούκαστλ και το Νότιγχαμ. «Οι εταιρείς στοιχημάτων του Μάντσεστερ δέχθηκαν τεράστιο χτύπημα εκείνη την ημέρα».
Η απόδοση για το ακριβές σκορ ήταν στο 9.00, ενώ, όπως αναφέρεται στο The-Athletic, κάποιοι έπαιξαν ακόμα και το να νικήσει η Γιουνάιτεντ πετυχαίνοντας ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο. Οι τιμές έπεφταν δραματικά όσο η σέντρα πλησίαζε και τα πάντα επιβεβαιώθηκαν. Γιατί ο πασίγνωστος επιθετικός, Γουέστ, έστειλε την μπάλα στην εξέδρα όταν βρέθηκε μόνος του; Γιατί εκτέλεσε το πέναλτι ένας αμυντικός και όχι ο πρώτος σκόρερ, Τζορτζ Αντερσον;
Στις 23 Δεκεμβρίου βγήκε η τελική απόφαση και έλεγε ότι ο αγώνας που έλαβε χώρα πριν 8 μήνες «χειραγωγήθηκε με στόχο τον στοιχηματισμό και το οικονομικό όφελος». Τρεις παίκτες της Γιουνάιτεντ [Αρθουρ Γουόλεϊ, Σάντι Τέρνμπουλ, Ενοκ Γουέστ] και τέσσερις της Λίβερπουλ [Τζάκι Σέλντον, Τομ Μίλερ, Μπομπ Πέρσελ, Τομ Φέρφουλ] καταδικάστηκαν σε ισόβιο αποκλεισμό από το άθλημα και τους απαγορεύτηκε δια παντός η είσοδος σε κάθε γήπεδο.
Όμως παρότι στους παίκτες επιβλήθηκε η πιο αυστηρή τιμωρία, τα δύο club πήραν απόσταση από οποιουδήποτε είδους παρατυπία και απέφυγαν κάθε είδους τιμωρία.
Το σενάριο του… fixed-match ενισχυόταν από το γεγονός ότι οι ποδοσφαριστές είχαν μεγάλη ανάγκη τα χρήματα αφού ήξεραν ότι εξαιτίας του πολέμου θα ξαναέπαιζαν ύστερα από αρκετά χρόνια. Ομως παρά τα ερωτήματα, παρότι όλα τα στοιχεία έκαναν το τι έχει συμβεί κοινό μυστικό, δεν κατέστη ποτέ δυνατό να αποδειχθεί «στήσιμο» μεταξύ των ομάδων και το όλο σκηνικό πέρασε ως μια σύμπτωση…