Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που στάθηκαν τόσο κοντά και για τόσο μεγάλο διάστημα στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου όσο ο Μιχάλης Ζιάγκας. Ένας άνθρωπος με καταγωγή από τα Τρίκαλα, που γνωρίστηκε με τον μετέπειτα πρωθυπουργό όταν εκείνος ζούσε ακόμη στην Σουηδία και τον ακολούθησε πιστά σε κάθε βήμα του. Στο πλάι του έζησε εκ των έσω την απίστευτη ανέλιξή του στην πολιτική, με τις συνεχόμενες εκλογικές νίκες, τις δύσκολες ώρες της αποκαθήλωσης που ήρθαν με τα σοβαρά προβλήματα υγείας και το ειδικό δικαστήριο αλλά και την μνημειώδη επάνοδό του στην εξουσία.
Για όσους δεν γνώριζαν, ο Ζιάγκας ήταν «απλά» ο σωματοφύλακας του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Ο επίσημος τίτλος του ήταν «Ειδικός γραμματέας στο ιδιαίτερο γραφείο του πρωθυπουργού», αλλά ούτε κι αυτός ήταν αρκετός για να περιγράψει την ιδιαίτερη σχέση αλλά και τον κομβικό ρόλο του ανθρώπου που γνώριζε όσο κανένας άλλος λεπτομέρειες και παρασκήνιο για όσα συνέβαιναν στην «άγρια» εκείνη την εποχή πολιτική ζωή στην Ελλάδα. Παράλληλα ήξερε σχεδόν κάθε προσωπικό μυστικό του Παπανδρέου, του οποίου ήταν μονίμως «σκιά» και «φύλακας-άγγελος» είτε επρόκειτο για σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες είτε για μια από τις νυχτερινές εξόδους του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ήταν τόσο μεγάλη η εμπλοκή του και πληθωρική η παρουσία του που κάποια στιγμή, πολύ αργότερα και όταν πλέον είχαν αλλάξει οι κομματικές ισορροπίες, είχε μπει στο μικροσκόπιο της αντιτρομοκρατικής ως πιθανό μέλος της 17 Νοέμβρη, την εποχή που οργίαζαν οι φήμες για σχέσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ με την τρομοκρατία. Όντας ένας από τους 149 της Γ’ Σεπτεμβρίου, νωρίτερα στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΚ και με τέτοιο «βιογραφικό», ο Ζιάγκας δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα, χωρίς –φυσικά- να προκύψει εναντίον του οποιοδήποτε στοιχείο, όπως ξέρουμε σήμερα.
Λόγω θέσης πάντως προτιμούσε να περνά απαρατήρητος, κάτι που όμως δεν κατόρθωσε να κάνει πίσω στο μακρινό 1988. Όταν όχι μόνο έγινε εκούσια γνωστός στο πανελλήνιο αλλά ουσιαστικά «βοήθησε» την καριέρα του Γιώργου Τράγκα, με τον πλέον απίθανο τρόπο.
Ο νεαρός –τότε- δημοσιογράφος κάλυπτε το πολιτικό ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου και ήταν ο απεσταλμένος της εφημερίδας στο Χέρφιλντ όπου νοσηλευόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Το έντυπο, που ποτέ δεν υπήρξε φιλικό προς το ΠΑΣΟΚ, φιλοξενούσε συχνά κομμάτια του Γιώργου Τράγκα ο οποίος αναφερόταν στην «παράνομη» ακόμα σχέση του με την νεαρή αεροσυνοδό Δήμητρα Λιάνη. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση «βούλιαζε» από το βάρος δημοσιευμάτων για σκάνδαλα και διαφθορά, ενώ ο χαρακτηρισμός «εθνική ερωμένη» και οι αποκαλύψεις για τον δικό της ρόλο στην πολιτική ζωή έφερναν σε ακόμη πιο δύσκολη θέση το κόμμα και τα στελέχη του.
Σε μία από τις σημαντικότερες επιτυχίες του ο Γιώργος Τράγκας κατάφερε να «κλέψει» δυο δηλώσεις της Δήμητρας Λιάνη στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου, που την επόμενη ημέρα έπαιξαν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας. «Τι γάμος και κουραφέξαλα, αφού ούτε αυτός ούτε εγώ έχουμε πάρει διαζύγιο» ήταν μία από τις φράσεις που άναψαν «φωτιές» και ίσως ακόμη περισσότερο η ατάκα της για την νόμιμη σύζυγο (ακόμη), Μαργαρίτα Παπανδρέου, ότι δεν δέχεται να μπει σε διάλογο μαζί της και να της απαντήσει οτιδήποτε.
Με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, ήταν το περιβάλλον του που αντέδρασε στο δημοσίευμα. Και το έκανε με τρόπο που μαρτυρούσε την οργή που επικρατούσε. Όταν την επόμενη ημέρα ο Γιώργος Τράγκας εμφανίστηκε στο νοσοκομείο, ο Μιχάλης Ζιάγκας (χωρίς κανείς να ξέρει εάν έδρασε αυτοβούλως ή αν είχε οδηγίες και από ποιον) του όρμησε μπροστά στα έκπληκτα μάτια δεκάδων άλλων δημοσιογράφων, φωτογράφων και τηλεοπτικών συνεργείων. Αδιαφορώντας για την παρουσία του και τις συνέπειες των πράξεών του, επιτέθηκε στον ρεπόρτερ χτυπώντας τον στο σώμα με κλωτσιές και χαστούκια, προπηλακίζοντάς τον ενώπιον όλων…
Σύμφωνα με την εξιστόρηση των γεγονότων από τον Τράγκα, αυτός δεν αντέδρασε ούτε δοκίμασε να ανταποδώσει τα χτυπήματα και τελικά σώθηκε από τα χέρια του γεροδεμένου άντρα χάρη στην παρέμβαση του συναδέλφου του, Κώστα Χαρδαβέλλα. Το περιστατικό απαθανατίστηκε και το επόμενο διάστημα μονοπώλησε το ενδιαφέρον, με τον αντιπολιτευόμενο Τύπο να το χαρακτηρίζει ως ωμό τραμπουκισμό και τον συμπολιτευόμενο να δίνει διαφορετικό τόνο και να επιρρίπτει ευθύνες στην άλλη πλευρά.
Ο συγχωρεμένος –πλέον- δημοσιογράφος υπέβαλε μήνυση και δικαστήριο του Λονδίνου όρισε δικάσιμο, χωρίς όμως ποτέ η υπόθεση να φτάσει στο ακροατήριο. Αναφορικά με αυτό ο Γιώργος Τράγκας αργότερα υποστήριξε ότι αυτό συνέβη διότι αίφνης άλλαξε η στάση της εφημερίδας που εργαζόταν. Ενημερώθηκε ότι δεν θα του παρείχε οικονομική στήριξη στην δικαστική διαμάχη και ότι θα έπρεπε ο ίδιος να αναλάβει το υψηλό κόστος της νομικής εκπροσώπησής του στο Λονδίνο. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ακόμη ρεπόρτερ κι αυτός τότε- φέρεται να ήταν ο άνθρωπος που μετέφερε το παρασκήνιο πίσω από αυτήν την μεταστροφή.
Τον ενημέρωσε ότι η οργή του Μαξίμου ήταν τέτοια που ανάγκασε ακόμη και τους ανθρώπους του Ελεύθερου Τύπου (κι ας ήταν αντιπολιτευόμενο Μέσο) να κάνουν πίσω, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση είχε βάλει το χέρι της ώστε να μεταφερθεί το μήνυμα στον δημοσιογράφο ότι εάν δεν άφηνε την υπόθεση, δεν θα έβρισκε ποτέ δουλειά ξανά σε οποιοδήποτε Μέσο. Μετά από όλα αυτά, ο Γιώργος Τράγκας δεν παρέστη στη δίκη, με αποτέλεσμα να του επιβληθεί το προβλεπόμενο πρόστιμο των 500 λιρών. Μια εξέλιξη που οι συμπολιτευόμενες εφημερίδες αποκάλεσαν «καταδίκη Τράγκα» και την υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς, με την Ελευθεροτυπία και τον Τάσο Τέλογλου να είναι από τους ελάχιστους που δεν υπάκουσαν στην «γραμμή», σώζοντας τα προσχήματα για την υποτιθέμενη ανεξαρτησία του Τύπου στην Ελλάδα.