Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην γνωρίζει τον Νίκο Ρίζο ως ηθοποιό, τον διάσημο «κοντό» του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου που από άποψη ταλέντου ήταν πραγματικά τεράστιος. Εκείνο που ίσως να μην ξέρουν οι νεότεροι πάντως είναι ότι παράλληλα αποδείχθηκε «πρώτο μπόι» και επιχειρηματικά ως θιασάρχης, συγκεντρώνοντας δίπλα του και άλλα «ιερά τέρατα» του χώρου του θεάματος.
Ήδη από το 1959 είχε στήσει τον δικό του θίασο σε ηλικία μόλις 34 ετών στο «Μετροπόλιταν» και δύο χρόνια αργότερα είχε φτάσει η ώρα για την σύμπραξή του με τους Βασίλη Αυλωνίτη και Γεωργία Βασιλειάδου. Αυτή η συνεργασία άλλαξε τα δεδομένα στην θεατρική ζωή της χώρας αφού το επόμενο διάστημα οι επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη.
Στο θέατρο «Ακαδήμεια» (σήμερα «Ακάδημος») επικρατούσε κάθε βράδυ το αδιαχώρητο, με το κοινό να σχηματίζει ουρές για ένα εισιτήριο. Υπό την καθοδήγηση του Νίκου Ρίζου ο οποίος είχε αναλάβει να σηκώσει στους ώμους του το επιχειρηματικό σκέλος, αφού οι άλλοι δύο ήταν… «αχινοί» όπως τους είχε αποκαλέσει παλιότερα σε συνέντευξή του ο αγαπημένος ηθοποιός.
Στην ουσία δηλαδή περιέγραφε ανθρώπους που… δυσκολεύονταν με πράγματα που δεν σχετίζονταν ευθέως με την υποκριτική. Ήταν άριστοι στους ρόλους τους, άψογοι στις υποχρεώσεις τους ως επαγγελματίες, αλλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν την σημασία που είχαν άλλα στοιχεία για την δημόσια εικόνα τους ή τις πληροφορίες που έβγαζαν στην επικαιρότητα τα περιοδικά. Μάλιστα, σε εκείνη την συνέντευξη δεν άντεξε και αποκάλυψε ότι είχε κάνει… «χρυσό» τον Βασίλη Αυλωνίτη που αρνιόταν ακόμη και να κάνει δυο βήματα προκειμένου να πεταχτεί από το θέατρο μέχρι ένα ράφτη για να δοκιμάσει ένα παντελόνι!
https://www.youtube.com/watch?v=_7VpEe-b9a4&t=172s
Για τον ρόλο που έπαιξε σε αυτή την επιτυχία, παρά τα δεδομένα προβλήματα, ο Ρίζος διαβάζουμε αποθεωτικά άρθρα στις εφημερίδες της εποχής, με μία εξ αυτών να τον χαρακτηρίζει «ευφυέστατο επιχειρηματία», ενώ τονίζεται ότι η περιοδεία που έκαναν οι «τρεις πρωτομάστορες του γέλιου» στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό για Έλληνες της ομογένειας, μπορεί να συγκριθεί σε αντίκτυπο μόνο με την αντίστοιχη που είχε κάνει η Αλίκη Βουγιουκλάκη!
Η πρώτη από τις κοινές δουλειές τους ήταν η κλασική κωμωδία των Τσιφόρου-Βασιλειάδη «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός» η οποία λόγω του ανεπανάληπτου σουξέ θα μεταφερθεί το ίδιο επιτυχημένα και στον κινηματογράφο. Ακολουθούν «Οι γαμπροί της Ευτυχίας», «Οι νεόπλουτοι» και «Η γυναικούλα μας», ενώ κάπου εκεί οι ηθοποιοί τράβηξαν χωριστούς δρόμους, με τον Νίκο Ρίζο πάντως να συνεχίζει και ως θεατρικός επιχειρηματίας την δράση ως μέχρι και το 1990 όταν και μετέτρεψε τον χώρο που υπήρχε το σινεμά «Αστορ» στην οδό Σταδίου στο νέο του «σπίτι».