Στις 15 Απριλίου 1940 στις κινηματογραφικές αίθουσες της εποχής κάνει πρεμιέρα το «Τραγούδι του χωρισμού». Η μοναδική σκηνοθετική απόπειρα του Φιλοποίμενα Φίνου, στο ντεμπούτο του μοναδικού Λάμπρου Κωνσταντάρα, που τα ίχνη της χάθηκαν για πάνω από μισό αιώνα!
Όλες αυτές τις δεκαετίες οι άνθρωποι του σινεμά μιλούσαν για αυτό το φιλμ, με την βεβαιότητα ότι πλέον δεν υπήρχε καμία κόπια για αυτό των ιστορικών διαστάσεων φιλμ. Ιστορικό διότι ήταν το πρώτο και το μόνο στο οποίο ο Φίνος υπέγραφε την σκηνοθεσία. Μπορεί να είχε γυριστεί για λογαριασμό της Σκούρας Φιλμ, αλλά θεωρείται η απαρχή της κινηματογραφικής «αυτοκρατορίας» που έστησε αργότερα ως παραγωγός.
Επιπλέον ήταν η πρώτη στην οποία εμφανιζόταν ο Λάμπρος Κωνταντάρας στο ελληνικό κοινό, καθώς ως τότε είχε εμπειρία μόνο από τέσσερα φιλμ στην Γαλλία. Στο «Τραγούδι του χωρισμού», ως ζεν πρεμιέ της εποχής, υποδύεται τον Κωνσταντή. Έναν φτωχό ψαρά στην Ύδρα τον οποίο ερωτεύεται η πλούσια Αθηναία Μιράντα (Λήδα Μιράντα) κατά την διάρκεια των διακοπών της και προσπαθεί να τον κλέψει από την επίσης φτωχή πλην τίμια Ζωίτσα (Ευγενία Δανίκα). Ένα κλασικό μελόδραμα, δηλαδή στο οποίο έκανε επίσης το ντεμπούτο του ο Αλέκος Λειβαδίτης ως Ζαργάνας, φίλος του δύσμοιρου Κωνσταντή και μάλιστα χαρακτηριζόταν ως «αληθινή αποκάλυψις» και παρομοιαζόταν με το Γάλλο ηθοποιό Ζαν Γκαμπέν.
Σύμφωνα με τις καταχωρήσεις του Τύπου, η ταινία έχει ιστορικές διαστάσεις και για άλλους λόγους. Διαφημίστηκε ως η πρώτη εξ ολοκλήρου ελληνική ομιλούσα παραγωγή της οποίας η επεξεργασία είχε γίνει αποκλιεστικά σε ελληνικά εργαστήρια. Όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για ελληνική 100% γυρισμένη σε ελληνικό στούντιο και όχι σε αιγυπτιακά με ξένους σκηνοθέτας και οπερατέρ όπως γινόταν μέχρι σήμερα»! Επίσης ήταν η πρώτη ελληνική ταινία που προέβαλε το ΡΕΞ.
Ωστόσο αυτό το φιλμ χάθηκε για 54 ολόκληρα χρόνια αφού το 1940 ήταν η χρονιά που η Ελλάδα μπήκε στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Γερμανοί κατακτητές επέταξαν το σπίτι του Φίνου στο οποίο κρατούσε ένα αντίτυπο και φυσικά δεν σεβάστηκαν πολλά πράγματα. Η ταινία θεωρήθηκε εξαφανισμένη μέχρι το 1994 όταν και εντελώς αναπάντεχα βρέθηκε ένα αντίτυπό της στην Αίγυπτο. Τότε η Ταινιοθήκη της Ελλάδας ανέλαβε να αποκαταστήσει την φθαρμένη κόπια, όπως και τελικά έγινε.
Πάντως την εποχή της πρώτης προβολής της η ταινία δεν έτυχε και της καλύτερης υποδοχής από τον Τύπο της εποχής, εισπράττοντας μάλλον μετριότατες κριτικές, αν και γενικότερα άρεσε στον κόσμο. Ωστόσο τα εισιτήρια που έκοψε δεν στάθηκαν αρκετά για να την καταστήσουν οικονομικά αποτυχημένη. Μάλιστα ο ίδιος ο Φίνος είχε πει γ’ αυτήν: «Ο Μπόγρης (σ.σ σεναριογράφος) μας έδωσε ένα ωραίο σενάριο και εμείς φτιάξαμε ένα πιλάφι»… Πλέον, μπορούμε όλοι να έχουμε άποψη για αυτήν αφού είναι διαθέσιμη μέχρι και στο You Tube!