Μια νύχτα θα `ρθει από μακριά, βρε αμάν αμάν
αέρας Πεχλιβάνης
να μην μπορείς να κοιμηθείς, βρε αμάν αμάν
μόλις τον ανασάνεις.
Θα `χει θυμάρι στα μαλλιά, βρε αμάν αμάν
κράνα για σκουλαρίκια
και μες στο στόμα θα γυρνά, βρε αμάν αμάν
ρητορικά χαλίκια.
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, βρε αμάν αμάν
θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωή, βρε αμάν αμάν
της μοναξιάς ο κήπος.
Τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν
γύρω απ’ τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν
θα ρέει απ’ τις οθόνες.
Αέρα να `σαι τιμωρός, βρε αμάν αμάν
να `σαι και παιχνιδιάρης
κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, βρε αμάν αμάν
να `ρθεις να μου την πάρεις,
για να κοιτάει από ψηλά, βρε αμάν αμάν
του κόσμου τη ραστώνη,
να ξεχαστεί σαν των βουνών, βρε αμάν αμάν
το περσινό το χιόνι.
***
Αυτοί είναι οι στίχοι του τραγουδιού «Πεχλιβάνης». Όταν ετοιμαζόταν ο «Βραχνός προφήτης», ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έμπαινε στα δεύτερα -άντα. Είχε, όμως, ήδη δείξει τα διαπιστευτήρια του.
«Αγία Νοσταλγία», «Στην Ανδρομέδα και στη Γη», «Λάφυρα»… Δίσκοι όπου είχε διαφανεί η συνθετική του δεινότητα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Υπηρετεί από το δικό του ξεχωριστό μετερίζι τον ελληνικό πολιτισμό.
Ο «Πεχλιβάνης» συγκαταλέγεται σίγουρα σε ένα από τα 3-4 πιο γνωστά του δημιουργήματα. Η εισαγωγή και ο επίλογος συμβάλλουν σε αυτήν την ιδιαιτερότητα. Στο τέλος γίνεται ένα… ροκ νταβαντούρι, ενώ στην αρχή ακούγεται μία ατάκα από κολομβιανό σίριαλ.
Ιδού: «Φαίνεται σίγουρη για τον εαυτό της και αρκετά ανεξάρτητη η Πακίτα Γκαγιέγκο. Ακούστε τι απάντησε όταν τη ρωτήσαμε αν γνώρισε ποτέ τον φόβο. Να η απάντηση: ‘Δεν τον γνώρισα και μην με ρωτάτε γι’ αυτό παρακαλώ, είμαι ευαίσθητη σε αυτό το θέμα’».
Το ‘’Yo amo a Paquita Gallego’’, δηλαδή «Αγαπώ την Πακίτα Γκαγιέγκο», ήταν μια ισπανόφωνη σειρά κολομβιανής παραγωγής που προβλήθηκε τη διετία 1998-1999. Πρωταγωνίστρια ήταν η 25χρονη τότε Κριστίνα Ουμάνια.
Η πρωταγωνίστρια γεννήθηκε μία θυελλώδη νύχτα. Δεν έκλαψε ποτέ, γιατί δεν είχε δάκρυα. Δεν γνώριζε ποιος από τους τρεις βιαστές της μητέρας της (Σολεδάδ Γκαγιέγκο) ήταν ο πατέρας της. Ήξερε ότι ο ένας ήταν ιδιοκτήτης κλαμπ και ο άλλος κρεοπώλης. Όταν πήγε να τους ρωτήσει, κανείς δεν μπόρεσε να δώσει απάντηση. Και οι τρεις σκοτώθηκαν το ίδιο βράδυ σε αυτοκινητικό δυστύχημα, αφήνοντας το μυστήριο άλυτο για πάντα.
Ο Παπακωνσταντίνου εμπνεύστηκε το τραγούδι από τους γονείς του. Είχε μεγάλο διάστημα να τους δει επειδή υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, όμως, όταν μπήκε στο σπίτι και τους χαιρέτησε, εκείνοι του πέταξαν ένα ξερό «γεια» και επανέφεραν το βλέμμα τους στην τηλεόραση. Παρακολουθούσαν φανατικά λάτιν σαπουνόπερες που είχαν μεταγλωττιστεί στα ελληνικά.
Όπως έχει αποκαλύψει: «Κάθισα και σκέφτηκα να ερχόταν ο αέρας από το βουνό, να έφερνε μαζί του τα χαλίκια και τα αγκάθια, να τρύπωνε κάτω από την πόρτα και να τα έπαιρνε όλα μαζί του».
Ποιος να το φανταζόταν ότι η συνήθεια των γονιών του να παρακολουθούν «κάτι σαβούρες σαν τις βραζιλιάνικες σαπουνόπερες», σύμφωνα με τον ίδιο, θα ωθούσε χιλιάδες ανθρώπους να τραγουδούν με πάθος τον «Πεχλιβάνη».
«Τα μελισσάκια θα γυρνούν, βρε αμάν αμάν
γύρω απ’ τις πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο, βρε αμάν αμάν
θα ρέει απ’ τις οθόνες».
Από τις βλαβερές πολυθρόνες στον συναυλιακό παροξυσμό…