Πόσες και πόσες φορές οι άνθρωποι αυτής της χώρας κοίταξαν προς τον ουρανό, φωνάζοντας «γιατί;» με όλη τους τη δύναμη.
Η τραγωδία της Θύρας 7. Το «Express Samina». Το Boeing 737-31S της Helios Airways. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ στα Τέμπη. Οι μαθητές στα Τέμπη το 2003 και στον Μαλιακό το 2004. Ο σεισμός του 1999. Οι πυρκαγιές του 2007 στην Πελοπόννησο και του 2018 στο Μάτι. Οι πλημμύρες στη Μάνδρα το 2017.
Μερικές χαρακτηριστικές στιγμές όπου χρησιμοποιήθηκε η φράση «εθνική τραγωδία». Στιγμές όπου η κρατική αδιαφορία ή το ανθρώπινο λάθος, ενίοτε και τα δύο μαζί, έβαψαν μαύρη τη γαλανόλευκη σημαία. Μία σημαία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις τέχνες και τον πολιτισμό, σε πείσμα όλων όσοι προσπαθούν να τη διαχωρίσουν απ’ αυτές τις ιερές έννοιες.
Τέτοιες στιγμές, όταν χάνονται τόσοι και τόσοι άνθρωποι για το τίποτα, η καρδιά, το μυαλό, η ψυχή ολόκληρη πονάνε. Ενδόμυχα, αφού επί σειρά ωρών «καταναλώνουμε» μόνο θάνατο, στάχτες, λαμαρίνες και υπέρμετρη θλίψη, αναζητείται μία «μετάβαση» σε οτιδήποτε μπορεί να μας «ταξιδέψει» σε μία πιο θετική διάσταση. Είναι η άμυνα του οργανισμού. Είναι η απόδοση της φράσης «η ζωή αναγκαστικά συνεχίζεται».
Προφανώς αυτή η φράση αφορά όσους δεν έχουν άμεση εμπλοκή στην τραγωδία των Τεμπών (και σε όσες προηγούμενες καταγράφηκαν). Γιατί για κάποιους γονείς, συζύγους, αδέρφια, παιδιά κ.λπ., η ζωή σταμάτησε.
Κανείς, όμως, δεν είναι σε θέση να ξέρει κατά πόσο ένα δημιούργημα, επί παραδείγματι μία μουσική σύνθεση, μπορεί να «απαλύνει» τον πόνο ενός ανθρώπου που θρηνεί. Η ιστορία που θυμηθήκαμε, με αφορμή το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, δεν είναι πολύ μακρινή. Έγινε το 2018, τις μέρες που η χώρα κρατούσε την ανάσα της και σταυροκοπιόταν για το Μάτι.
Ο Αλέν Λεφέβρ δεν είναι τυχαία προσωπικότητα. Γαλλοκαναδός πιανίστας και συνθέτης, στα 60 του σήμερα, με μεγάλη αγάπη προς την Ελλάδα. Το 2009 χρίστηκε Ιππότης του Εθνικού Τάγματος του Κεμπέκ, ενώ το 2011 ανακηρύχθηκε Αξιωματικός του Τάγματος του Καναδά, ήτοι η δεύτερη μεγαλύτερη τιμή της χώρας έπειτα από το Τάγμα της Αξίας.
Έχει εμφανιστεί σε εμβληματικούς χώρους σε παραπάνω από 40 χώρες, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ και συγκαταλέγεται στους πιανίστες του Κεμπέκ με τις περισσότερες πωλήσεις μουσικών ηχογραφήσεων.
Το 2018, λοιπόν, ο Λεφέβρ απολάμβανε το μπάνιο του στη Βουλιαγμένη. Συνηθισμένη εικόνα, αν αναλογιστεί κανείς ότι το 2015 απέκτησε σπίτι στα Νότια Προάστια της Αττικής. Τότε ξέσπασε η πυρκαγιά που είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν τουλάχιστον 103 άνθρωποι στο Μάτι.
Συγκλονισμένος με όσα παρακολουθούσε και άκουγε, ο Γαλλοκαναδός φιλέλληνας κάθισε στο πιάνο και άρχισε να συνθέτει. Έπειτα, ήρθε σε επαφή με τον Θανάση Πολυκανδριώτη, προκειμένου να προσθέσει τον ήχο του μπουζουκιού. Ήταν μία μεγάλη στιγμή.
Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», ο Λεφέβρ είχε αποκαλύψει, μεταξύ άλλων, για τη συνεργασία του με τον Πολυκανδριώτη: «Τον συναντώ και, ξέρετε, αυτός δεν μιλάει αγγλικά, εγώ δεν μιλώ ελληνικά, αλλά ιδού τι έγινε. Άρχισα να παίζω στο πιάνο τη σύνθεσή μου για το Μάτι και αυτός βάζει τα κλάματα. Και πιάνει το μπουζούκι και αρχίζει να αυτοσχεδιάζει παράλληλα με μένα. Και βάζω κι εγώ τα κλάματα. Λέω, λοιπόν, στον Θανάση: ‘Θες να είσαι στο cd που θα κάνω για τη Warner;’ Και απαντά: ‘Ναι, ναι, ναι’.
Τα υπόλοιπα τα κανόνισε η κόρη του, η ηχογράφηση έγινε στην Ελλάδα. Μου έλεγαν: ‘Να ξέρετε όμως, δεν έχουμε διαθέσιμο το καλύτερο πιάνο’. Τους απάντησα: ‘Δεν δίνω δεκάρα για το πιάνο’. Μια χαρά πιάνο ήταν αυτό που μας έδωσαν και το αποτέλεσμα βγήκε εξαιρετικό».
Μακάρι, λοιπόν, συνθέσεις όπως αυτή να «απορροφούν» έστω και ελάχιστα τον ανείπωτο πόνο των ανθρώπων που φόρεσαν μια για πάντα τα μαύρα ρούχα.